Fractal

Τέσσερα ποιήματα

Της Στέλλας Πετρίδου // *

 

 

Από την ποιητική συλλογή «Θάλασσα κι ουρανός», Εκδόσεις ΑΛΦΑ ΠΙ

 

 

alfapibooks_exof

 

 

ΠΟΘΟΣ

 

Παλεύω μέσα σε όνειρα γυμνά

κι αλήθειες που πονάνε το μυαλό

το πρόσωπό σου στον καθρέφτη

της θάλασσας να θυμηθώ.

 

Έλα για λίγο στο βυθό μου,

άνοιξη της σκέψης μου, να σε χαρώ,

στο φως της μέρας δώσε μου

γουλιά απ’ το ποτήρι σου να πιω.

 

Γίνε ανάσταση γλυκιά,

δώρο ζεστό, αληθινό,

πριν έρθει πάλι το σκοτάδι

και χάσω τη μορφή σου,

όνειρό μου απατηλό.

 

 

 

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

 

Καμιά φορά

κάνω να σου μιλήσω,

σα να’ σαι εκεί,

μια φλογερή αντανάκλαση φωτός

στον καθρέφτη της θάλασσας

δοσμένη.

 

 

 

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ

 

Ώρα τσιγάρου.

Είναι η ώρα εκείνη,

που ο χρόνος χάνεται

κι η απόσταση μικραίνει,

σχεδόν εξανεμίζεται.

Θαύμα κι οδύνη.

 

Ο καπνός αιωρείται λάθρος και ψεύτης

παίρνοντας σάρκα και οστά

απ’ τη μορφή σου,

ξεγελώντας το νου,

κρατώντας τον δέσμιο,

μήνες τώρα,

σ’ απάτες μυαλού.

 

 

 

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

 

Σε κάθε κύμα της θάλασσας

και μιαν ευχή.

Αν χτυπήσει στα βράχια μαράθηκε.

Αν στην άμμο ξεκούραση βρει,

ζωντανή η ανάσα ακόμη,

ταξίδι γυρεύει, τον ήλιο να βρει.

 

 

* Η Στέλλα Πετρίδου γεννήθηκε στη Λέσβο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και στη Σχολή Δοκίμων Υπαξιωματικών Λιμενικού Σώματος. Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις «άλφα πι», «Μίλα μου γι’ αγάπη», «Αποχωρισμός», «Προσφυγιά» και «Θάλασσα κι Ουρανός».

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top