Fractal
Home / FRACT-ALL / Πέντε ποιήματα
31/05/2017, 11:06 πμ

Πέντε ποιήματα

Της Σταυρούλας Ηλία // *

 

 

 

Προτιμήσεις

 

Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους

Τους πολύ τσαλακωμένους, αυτούς με τα σπασμένα

Μυαλά και τα σπασμένα συναισθήματα

Αγαπώ το τρυφερό βλέμμα των θλιμμένων

Το σπάσιμο στη άκρη των χειλιών όσων απογοητεύτηκαν

Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους

γιατί ξέρουν πως η απελπισία

Μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο

Αν δε σε διαλύσει εντελώς ή σε τρελάνει

Αγαπώ τους ανθρώπους με εκρήξεις κι εξάρσεις

Αγαπώ τους ανθρώπους με αδυναμίες

Αγαπώ τους ευάλωτους

Αγαπώ όσους ρισκάρουν

προκειμένου να ζήσουν

Αγαπώ τους αγωνιστές.

 

 

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ

 

Πού ξεκινούν και πού τελειώνουν

αυτές οι ανταύγειες της θάλασσας το πρωί

τα άνθη, οι μυρωδιές και το απέραντο γαλάζιο

στη μορφή σου

από πού αρχινάν και πού τελειώνουν

αυτές οι ανταύγειες της θάλασσας,

το βιολετί των ματιών σου

που με ζαλίζει

σαν ένα ανεκπλήρωτο φιλί;

Μια γεύση δυνατής χαράς μας καίει και μας μεθά

Δυνατότερα κι από το ισχυρότερο κρασί

Όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά μας

Με κατακλυσμιαία συναισθήματα

Ανοίκεια κι άγνωστα στους περισσότερους

Τους Λάθρα βιώσαντες

Μια γεύση απέραντης χαράς μας καίει και μας μεθάει

όταν κοιταζόμαστε

χωρίς καν να αγγιζόμαστε

σαν ένα ανεκπλήρωτο φιλί;

 

Μεθυσμένοι ανοιγοκλείνουμε τα μάτια

Πονάμε για τον χρόνο που χάθηκε

Και για τον χρόνο που χάνεται

Και αυτόν που θα χαθεί

Είμαστε σίγουροι

Για το τίποτα

Κι αναρωτιόμαστε

από πού ξεκινά και πού τελειώνει

όλη αυτή η θλίψη;

Φταίει το ανεκπλήρωτο φιλί;

Πώς την αιωνιότητα θα αντέξουμε

Χωρίς τη γεύση ο ένας του άλλου;

Αύριο θα αντιμετωπίσουμε το άπειρο

με βασανισμένες αντιφάσεις εντός μας

Πώς θα κυλίσουν εκατομμύρια αιωνιότητες;

 

 

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

 

Σε χρησιμοποιώ

Κάνω χρήση σου

Για να γράφω..

Δεν πήρα άδεια

Άκουσα την ανάγκη μου

Σε χρησιμοποιώ

Ακόμη κι αν δεν υπήρχες

Εγώ θα σε επινοούσα

Για να μπορώ να γράφω

 

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

 

Γιατί γράφω;

Από ανάγκη;

Από ματαιοδοξία;

Από απελπισία;

Από θλίψη;

Από συνείδηση της θνητότητας.

 

 

Καθημερινές, μικρές αυτοκτονίες

 

Τον Νοέμβρη αποφάσισα

Μια μικρή αυτοκτονία

Τα τελευταία χρόνια

Παίρνω και μία μικρή ‘’τζούρα’’

Μυθριδατισμός, νομίζω λέγεται αυτό

Μία δόση μικρής αυτοκτονίας

Για να συνηθίζω

Να μη ξεχνιέμαι

Τώρα αποφάσισα να ξαναζήσω

Με μία ακόμη

Μικρή αυτοκτονία

 

 

 

* Η Σταυρούλα Ηλία είναι απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος στο Γύθειο Λακωνίας, όπου και διαμένει με την οικογένειά της. Παρακολουθεί ΜΠΣ με θέμα τη θεωρία της Λογοτεχνίας και τη Δημιουργική Γραφή. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα φιλολογικού ενδιαφέροντος.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top