Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να γίνεις θάλασσα
24/06/2015, 4:19 μμ

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να γίνεις θάλασσα

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

stavratis«Ο άνθρωπος που πούλαγε όνειρα για να ζήσει» του Αλέξη Β. Σταυράτη, εκδ. Γαβριηλίδης, σελ. 205

 

Ο ήρωας της ιστορίας μας. Ένας ιδιόμορφος άνθρωπος. Ίσως επειδή το τοπίο της ζωής του είναι ομιχλώδες .Ίσως επειδή τσακίζεται από τη μοναξιά και η όποια διέξοδος μοιάζει ουτοπία. «Ένας αναγνώστης», όπως αυτοαποκαλείται στην αρχή του βιβλίου. «Τη μέρα είμαι αναγνώστης. Τα βράδια είμαι εκεί που θα’ θελα να είμαι». Που μάλιστα δεν θεωρεί κακό να οικειοποιούμαστε τα ξένα όνειρα. Εγκαταστάθηκε σε ένα νησί, σε έναν τόπο που του ηρεμούσε την ψυχή. Ζούσε με τους κατοίκους εκεί, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει ένας από αυτούς, να ταυτιστεί μαζί τους. Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που διαβάζει πολύ, ενός αναγνώστη, αλλά που γράφει και ο ίδιος-κάτι που πολλοί δεν ξέρουν («Τουλάχιστον έξι άνθρωποι ήξεραν ότι είναι συγγραφέας», αναφέρεται στο βιβλίο). Συνεχώς αναμετράται με τον εαυτό του, με τις αντοχές και τις ενδόμυχες επιθυμίες του, έχοντας την επίγνωση ότι κάποια πράγματα που επιθυμεί ποτέ δεν θα έρθουν. Έχοντας δει το φως στα μάτια μιας γυναίκας ,που κατέχει στη συνείδησή του τη θέση ενός μικρού θαύματος, φλερτάρει με μια παράδοξη σοφία και συμμετέχει σε μια παράδοξη δοσοληψία αναφορικά με την χορήγηση ονείρων. Η σχέση με μια νεότερή του γυναίκα που «δεν τον αφήνει να έχει λόγο στην ομορφιά της», οι άνθρωποι που τον προσεγγίζουν, η δική του αινιγματική πολλές φορές στάση ,οι ατελείωτοι φιλοσοφικής υφής διάλογοι του με άλλους ,όλα αυτά συνθέτουν το παζλ της δικής του μοναδικής ζωής που αφήνει το στίγμα της σε έναν εξ ορισμού αλλόκοτο κόσμο. Πώς μπορεί να ανοίξει ορίζοντες και να αφυπνίσει τους άλλους κάποιος που έχει νεκρώσει τα όνειρά του; Χρειάζεται άραγε να επινοήσει κανείς έναν άλλο εαυτό προκειμένου να ανανεώσει τη ζωή του; Πόση δύναμη έχουν τα όνειρα τελικά; Xρειαζόμαστε κάποιον να μας διδάξει πώς να ονειρευόμαστε; Kαι, τελικά, διδάσκεται αυτό;

Αλέξης Β. Σταυράτης

Αλέξης Β. Σταυράτης

Ένα βιβλίο που δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί μονοδιάστατο. Ένα βιβλίο που μπορεί να σε ταξιδεύει ως τα μύχια της ψυχής σου, άγνωστα ακόμα και σε σένα τον ίδιο. Ο Κ. ο σοφός αυτός ήρωας έχει τον τρόπο κάθε φορά να σου υπενθυμίζει πως αν δεν μπορείς να είσαι νησί, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να γίνεις θάλασσα. Και εν τέλει δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να είσαι από την υφή του ονείρου, και να ”κουβαλάς μέσα σου όλα τα όνειρα του κόσμου”, όπως έγραψε ο Πεσσόα. ‘H ,δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό και λειτουργικό για την ίδια σου τη ζωή από το να αφήνεις τα όνειρα να ανθίζουν και από το να βρίσκεις τρόπους να απαλλάσσεσαι από το παρελθόν όταν νιώθεις ότι αυτό σε καταδυναστεύει. Επίσης, βασικό να έχεις κατά νου ότι” το όνειρο κρατάει όσο το αγαπάμε”. Χωρίς ηθικοδιδακτική διάθεση ο Σταυράτης θέτει ζωντανά και άμεσα καίρια ζητήματα που σχετίζονται με την πορεία μας στον κόσμο φτιάχνοντας μια ιστορία που δεν μπορεί να μην μας αφορά, αφού ”ζητά το νόημα των πραγμάτων”. Και ποιά αλήθεια είναι η θέση του έρωτα μέσα σε όλα αυτά; Aποτελεί και ο έρωτας κομμάτι του ονείρου, ένα κομμάτι δύσκολο, εξαιρετικά ιδιάζον, που όμως μας δίνει άπειρες δυνατότητες που πρέπει να διαχειριστούμε ορθά, όσο εφικτό μπορεί να είναι αυτό στον έρωτα. Ο συγγραφέας εποπτεύει καλά το υλικό του, το τιθασεύει ,το κοινωνεί στον κόσμο εισάγοντάς τον στο σύμπαν του Κ. που μέσα στο βιβλίο αναζητά θα λέγαμε, ίσως, ένα είδος σωτηρίας, ένα είδος πνευματικής λύτρωσης που θα του χαρίσει την ευτυχία. Ή περίπου.

 

20141209133801

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top