Fractal

Διήγημα: “Στατιστικοί εικονικοί πίνακες ανεργίας”

Της Βίκης Μαρίας Ιωάννου //

 

thumbnail_iwannou

 

Έπαιζε εικονικό blackjack και poker στο ιντερνέτ και έτσι μάζευε εικονικές μάρκες του τζόγου, ώστε ν’ αγοράζει, κομμάτια ζεστασιάς και ψωμοτύρι ή κονσέρβες, ή ελιές και σαλάμι αέρος ή Ουγγαρίας, ανάλογα με τα κέρδη, όλα βέβαια εικονικά και στον αέρα. Στο σπίτι, είχαν μαζευτεί, σκόνες, άδεια τενεκεδάκια κονσέρβας, πούπουλα από φτερά της ακαταστασίας και μαλλιά της γριάς, ίσως και δικά της. Άνοιγε κάπου κάπου το πορτόφυλλο της ντουλάπας της να καμαρώσει τα πλούσια αλλά πια παλιόρουχα της και ν’ αερίζει τις γριές αναμνήσεις, ενώ δεν άνοιγε την πόρτα του σπιτιού της παρά μόνον για να μπαινοβγαίνει το κουτάβι της. Το τάιζε κι αυτό εικονικά με μπισκοτάκια επιβράβευσης για την υπομονή του. Κάποια νύχτα που κοιμήθηκαν νωρίς, αυτή με το κουτάβι αγκαλιά, ξεχάστηκε το ιντερνέτ ανοιχτό κι απ’ το παράθυρό του έμπαινε παγωμένος ο αέρας , στάλες βροχής και ήχοι εικονικών μεταλλικών κερμάτων, μαζί με ψίθυρους μουσικής απ’ το καζίνο ΒRASIL όπου σύχναζε. Ήταν εκείνο το ίδιο βράδυ που έλαβε και μια πρόσκληση εργασίας, θεόσταλτη, αφού ο φίλος που την προσέλαβε στην δούλεψή του έμοιαζε θεός στα μάτια της. Συγυρίστηκε την άλλη μέρα πρωί πρωί και ξεκίνησε μαζί με το κουτάβι της, ποδαρόδρομο, για το μεροκάματο. Δεν έφτασαν όμως ποτέ ως εκεί, ούτε και ξύπνησαν ποτέ, ενώ το καζίνο BRASIL από το ανοιχτό παράθυρο του ιντερνέτ, συνέχιζε να δίνει θορυβώδικα μάρκες για το πρωινό τους. Είχαν φύγει, βλέπεις, μαζί με το όνειρο για την μείωση της ανεργίας κατά ένα εκατομμυριοστό, στους εικονικούς στατιστικούς πίνακες του Υπουργείου εργασίας.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top