Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ιστορία ενός τόπου, ενός ανθρώπου, της ιατρικής, μιας εποχής…
30/08/2017, 12:19 μμ

Η ιστορία ενός τόπου, ενός ανθρώπου, της ιατρικής, μιας εποχής…

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Βαγγέλης Αναγνώστου «Σταθμοί πορείας», εκδ. ΑΩ, σελ. 200

 

Συστήνεται, αν κι είναι πασίγνωστος, έχει χειρουργήσει τους πάντες, από τον Σταυρό ως το Σούνιο τους περισσότερους και δωρεάν, και μας συστήνει ό,τι δεν ζήσαμε: τον τόπο του και την καταγωγή του, τις σπουδές του και τη διαδρομή του, τα ντεσού μιας δουλειάς δύσκολης όπως αυτής -του χειρουργού- που απαιτεί αυτοδιάθεση, προϋποθέτει ψυχή. Και μας χαρίζει εκ των υστέρων, το μεταίχμιο που έζησε: ανάμεσα σε υγεία και αρρώστια, σε θάνατο και ζωή. Εξάλλου γνωρίζει και μας ακτινογραφεί μια ολόκληρη εποχή’ που χάνεται, αλλά τι λέω ίσως και να έχει χαθεί.

«Γεννήθηκα στα χρόνια μεταξύ Κατοχής και Εμφυλίου. Μεγάλωσα στην θαμπή δεκαετία του ’50 αλλά έζησα στην φωτεινή δεκαετία του ’60. Η δικτατορία ήρθε στη μέση των Πανεπιστημιακών σπουδών. Όταν ξεκινούσα την Χειρουργική μετά την μεταπολίτευση, το μόνο εφόδιο που είχα ήταν το πείσμα, η συνέπεια και η φιλοδοξία για κάτι καλλίτερο…
… Ένα ταξίδι που άρχισε από το Κορωπί, είχε διάρκεια 42 ολόκληρα χρόνια με διάμεσους σταθμούς, τελείωσε στο Νοσοκομείο Αμ. Φλέμινγκ τον Σεπτέμβριο 2013…
Η ιδέα ενός βιβλίου που θα συνόδευε εικόνες και σύντομα κείμενα, πήρε μορφή στο προηγούμενο χειρουργικό πόνημα μου. Τώρα κάνω το ίδιο, ταξινομώντας τις αναμνήσεις μου, τεκμηριωμένες με φωτογραφίες. Τα κείμενα και οι εικόνες συνδυάζονται, όμως μπορούν να διαβαστούν και αυτοτελώς.
Δεν ακολουθώ πολλούς που τοποθετούν στο παρελθόν τους όλα τα προτερήματα και στο σήμερα, όλα τα ελαττώματα.
Στις σελίδες που ακολουθούν έγινε προσπάθεια τα γεγονότα που ακολουθούν να έχουν χρονολογική σειρά. Ο αναγνώστης καλείται να το αγνοήσει αυτό και να σταματάει σε όποιο χρόνο τον ενδιαφέρει περισσότερο, σε ένα γνώριμο “φλας-μπάκ” για να πάει μια βόλτα στο παρελθόν ή για να παίξει και με το μέλλον. Αλλά στο τέλος να τα αφήνει όλα μαζί να συνθέσουν μια εικόνα, ένα σύνολο. Και να αναζητά στοιχεία κοινωνικής θεωρίας, χάρη στα οποία οι ιστορίες αυτές να διαθέτουν μια σημασία που υπερβαίνει αυτήν που έχουν για μένα που τις έζησα.»

Σημειώνει στο οπισθόφυλλο.

Στις σελίδες του, μια τριπλή εκδοχή ζωής: η δική του, η ζωή του τόπου και των ανθρώπων του, η Ιατρική.

Με μια γλώσσα ατμοσφαιρική, φίνα και καθωσπρέπει, ευθύβολη, άμεση, κοφτή, ειλικρινή. Τα αγκάθια του, ο θάνατος του παππού του, στην κατοχή, εμφανή. Η έγνοια του για τους ασθενείς και τους αγαπημένους του, τους ζώντες και τους κεκοιμημένους, καντήλι μνήμης, όλα μοιάζουν σαν φόρος τιμής. Ή μάλλον Αγάπης. Σε ό,τι έζησε, όσους αγάπησε, στην υπέροχη σύντροφό του, σε εκείνους που θα ‘ρθουν, λυχναράκι μνήμης, ώστε τίποτε και κανένας που να τ’ αξίζει, να μη ξεχαστεί.

Πάντα επιμένω ότι οι γιατροί γίνονται σπουδαίοι λογοτέχνες αν το θελήσουν γιατί γνωρίζουν καλά το χνώτο του θανάτου, έχουν δει σαν πεταλούδα να βγαίνει η ψυχή. Κατανοώντας το προσωρινό ίσως να αγγίζεις και το αιώνιο, και ο Βαγγέλης Αναγνώστου «εκ των υστέρων» το ξέρει καλά, το κάνει γενναιόδωρα διασώζοντας όχι μονάχα τις δικές του αναμνήσεις αλλά και έναν τόπο που αλλάζει πρόσωπο, την Ιατρική που ενδεχομένως θα γίνεται αλλιώς, γίνεται διαφορετική, μια εποχή που υπήρξε ολότελα ανοιχτή στο ενδεχόμενο.

Με μικρά κεφάλαια, αφηγηματική δεινότητα, γλώσσα καβαφίζουσα ενίοτε, κάποτε μαθαίναμε καλά γράμματα, και αρχαία και καθαρεύουσα και τη γλώσσα της μάνας μας και στρωτή δημοτική, με χιούμορ και υφέρπουσα ειρωνεία, με πάθος αλλά κι επίγνωση έως αποδοχής μάς παραδίδει την δική του εικόνα του κόσμου’ καλειδοσκοπική, ιστορική, κοινωνική, υπαρξιακή καίτοι προσωπική. Αλλιώς δε γίνεται. Ο δρόμος για τους άλλους περνά από μέσα.

Μια δουλειά, εν ολίγοις, εξαιρετική. Και μια υπόσχεση σαφής: ο συγγραφέας έχει ξαναγράψει και θα γράψει. Το χρωστά σε όλους μας και το ξέρει και πιστεύω ότι θα το σεβαστεί.

 

 

Μικρό βιογραφικό:

Ο Βαγγέλης Αναγνώστου γεννήθηκε στο Κορωπί Αττικής, όπου και περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει την ειδικότητα του Γενικού Χειρουργού. Από το 1976 κατέχει τον τίτλο του Διδάκτορα της Χειρουργικής. Εργάστηκε στον Ευαγγελισμό, στο Γ.Κ.Ν. Βόλου, στο Δ.Θ.Ι.Π. “Μεταξά” και στο Γ.Ν.Ν.Μ. “Αμ. Φλέμινγκ” ανελθών διαδοχικά όλες τις βαθμίδες της Νοσοκομειακής ιεραρχίας (Επιμελητής, Επιμελητής Α΄, Διευθυντής, Συντονιστής Διευθυντής). Από το 1997 και για 16 συνεχή έτη διηύθυνε το Χειρουργικό Τμήμα του Νοσ. “Αμ. Φλέμινγκ”. Έλαβε μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην Μεγάλη Βρετανία και συγκεκριμένα στην Royal Postgraduate Medical School στο Λονδίνο (Hammersmith Hospital), στο Royal Devonand Exeter Hospital στο Exeter, και στο Guildford Medical Centre, (St. Lukes Hospital) στο Guildford. Είναι συγγραφέας του βιβλίου “Εξειδικευμένα χειρουργικά θέματα”, πολλών μονογραφιών σε χειρουργικά συγγράμματα και πολλών εργασιών σε Ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Αρθρογραφεί συχνά στον ημερήσιο Αθηναϊκό τύπο. Είναι τακτικό μέλος Ελληνικών και Διεθνών Ιατρικών Εταιρειών. Δεν έχει υπολογίσει ποτέ τον αριθμό των εγχειρήσεων που έχει κάνει ή συμμετείχε, αλλά είναι πάρα πολλές. Αν και Γενικός Χειρουργός πιστεύει ότι οι καρδιοχειρουργοί που ασχολούνται με τις μεταμοσχεύσεις καρδίας-πνευμόνων είναι οι μοναδικοί επιστήμονες που ξεπερνούν τα όρια της Χειρουργικής τελειότητας!

«Το απόλυτο κενό» του, κεφάλαιο από το βιβλίο, μια ελεγεία θανάτου και γι’ αυτό, ύμνος ζωής.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top