Fractal
Home / FRACT-ALL / Δυο ποιήματα
03/06/2015, 12:14 μμ

Δυο ποιήματα

της Εύας (Ευτυχίας) Σταματοπούλου // *

 

poetryy

 

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΝΟΣ ΜΠΑΛΟΝΙΟΥ

Προσπάθησα στις πρώτες μου εμφανίσεις
Να έρθω
Ντυμένη με περίσσεια χάρη και φυσικότητα
Με απλή, ανεπιτήδευτη επιδεξιότητα
Με ακαθόριστη, ατημέλητη επιμέλεια
Εφοδιασμένη με όλα όσα πίστευα ότι κατείχα
Παραγεμισμένη με πούπουλα ουτοπίας
Υπερσίγουρη, με σταθερό βήμα και ολόρθιο κορμί
Κεφάλι που να ατενίζει με αφελή ωριμότητα
Το βέβαιο και ήδη εξασφαλισμένο μέλλον
Ματιά που να κατακτά τους μη κατακτώμενους
Ματιά που τα ήξερε όλα μέσα στην πλήρη της άγνοια
Κινήσεις που φανέρωναν βέβαιη αβεβαιότητα

Για αυτό κι Εσύ
Μ’ έγδυσες σιγά-σιγά
Τραβώντας στην απεγνωσμένη σου προσπάθεια να
Μ‘ απελευθερώσεις και κομμάτια σάρκας
Αφαιρώντας την ανύπαρκτη επιμέλεια
Κατατροπώνοντας κάθε φανταστική επιδεξιότητα,
Ομορφιά και απλότητα
Απομυζώντας το σκουληκιασμένο μου αίμα που
Θαρρούσα υγιές
Ξεφουσκώνοντας το μπαλόνι
Ξεκοιλιάζοντας το όραμα που με παρέσερνε
Καταπατώντας τη δήθεν σιγουριά μου
Καλώντας τα αγαπημένα σου φίδια της αμφιβολίας,
Ανασφάλειας κι αστάθειας
Τυφλώνοντας και στραβώνοντας τα μάτια μου
Ώστε να μην επιζήσει μέσα τους η λάμψη
Της ματαιοδοξίας μου.
Παραλύοντας τα μέλη που ξεχείλιζαν μέχρι χτες
Θέληση, ζωντάνια και εγωισμό.
Αφαιρώντας μου πλέον το δικαίωμα
Του εαυτού μου, Εσύ, ο Εαυτός μου
Υποβασταζόμενος από Εκείνους, βοήθησες
Να γκρεμιστεί η πριγκίπισσα απ’ το σάπιο της θρόνο
Και να μεταμορφωθεί σε φρικτή μάγισσα
Να μαραζώσει η σάρκα μου
Να αιμορραγήσει κάθε μου σκέψη
Να χώσω τις οπλές μου στ’ αυτιά μου για
Να μην ακούω τα μέρη μου που
Έκαιγα για την απολύμανση του Κόσμου σας
Να βάψω τις κόρες των ματιών μου με
Το νέο μου χρώμα, το χρώμα της σήψης
Ν’ ακούσω την οσμή ενός Σώματος που έλιωνε
Μέσα στην απορία του
Και πέτυχες κι Εσύ κι οι Άλλοι κι Εγώ
Ν’ ανοίγω τις καταπακτές της Κόλασης κάθε μέρα
Με την ίδια μου τη θέληση
Να κυκλοφορώ γυμνή από τον εαυτό μου
Και ντυμένη με το ξύλινο βαρέλι της έκτακτης ανάγκης
Να στριγγλίζω το κύκνειο μου άσμα προτού
Αναβάλω για άλλη μία φορά τον πνευματικό μου θάνατο
Να βουλιάζω
Να αποσυντίθεμαι
Να βγαίνω από την πρίζα της ύπαρξής Σας
Να πεθαίνω χίλιες φορές κατά τη γέννησή μου
Να μεγαλοποιώ την ασημαντότητά μου
Και να υποβαθμίζω εντελώς την ανύπαρκτή μού ύπαρξη
Να μηδενιστώ προτού αποφασίσω
Να συνεχίσω να ζω πεθαίνοντας
Αναμένοντας την ανέλπιστή μου ΓΕΝΝΗΣΗ.

Αθήνα, 30.09.1991

 

Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ

Ένας καθρέπτης που ραγίζει.
Ραγίζει σιγά, σιωπηλά, μόνος μέσα στη μοναξιά.
Το ράγισμα ξεκινάει από μία άκρη, μα φτάνει ως το μέσο.
Όταν φτάσει στην καρδιά, ο καθρέπτης θα εκραγεί.
Τότε θα γεννηθώ.
Ίσως γεννηθείς κι εσύ.
Εσύ που βόηθησες το ράγισμα με την άγνοιά σου.
Εσύ που το υποστήριξες με την παγερή αδιαφορία σου.
Εσύ που το προώθησες κι ενίσχυσες με την ανευθυνότητα κι ανικανότητά σου.
Το ράγισμα πλησιάζει στην καρδιά και ο καθρέπτης ξερνάει κομματάκια γυαλί.
Δεν τα βλέπεις.
Δεν τα αισθάνεσαι.
Δεν θες να τα δεις γιατί βρίσκονται στην άλλη μεριά του γυαλιού.
Όταν το ράγισμα φτάσει στην καρδιά, ο καθρέπτης θα εκραγεί.
Ίσως τότε να γεννηθώ.
Ίσως τότε να γεννηθείς κι εσύ.
Μπορεί όμως να πεθάνεις αν δεν αντιληφθεί η χοντρή σου πέτσα το μικροσκοπικό κομματάκι γυαλί που σφηνώθηκε στην κόγχη του ματιού σου.
Τότε, ίσως ανοίξεις τα μάτια σου και δεις.
Κι ίσως καθαρίσεις τα αυτιά σου κι ακούσεις.
Εγώ θα έχω όμως γεννηθεί.
Και θα σε βλέπω να πασχίζεις να θυμηθείς
τι υπήρχε πριν από την έκρηξη στην άδεια κορνίζα.
Και θα γελάω.
Και θα κλαίω.
Μα, πάνω απ’ όλα, θα έχω γ ε ν ν η θ ε ί.
‘Ίσως να θελήσεις όμως να κοιτάξεις στην άλλη πλευρά του καθρέπτη.
Κι ίσως τότε να δεις το ράγισμα και να το προλάβεις.
Ίσως τότε να γεννηθείς Άνθρωπος.
Και τότε, θα γεννηθώ και πάλι.
Αλλιώς όμως.
Με μια έκρηξη και μια βροχή από δάκρυα.

[Μαρούσι, 03.05.1991]

 

* Η Ευτυχία Σταματοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Αγρίνιο, το Λονδίνο και τη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Το 1993 αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και το 2002 από το Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ζει και εργάζεται ως ελεύθερα απασχολούμενη μεταφράστρια στη Μικρή Μαντίνεια της Καλαμάτας. Αυτή είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top