Fractal

Διήγημα: “Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος”

Του Σταμάτη Γκαβέτα // *

 

picture2_2

 

Φορές είσαι τόσο μόνος, απελπιστικά θα έλεγα, που ξεχνάς ποιος είσαι. Χαμένος σε όλα τα κοινόχρηστα αντικείμενα που έχεις νοικιάσει όπως κούπες του καφέ ή ακόμα και σεντόνια ξενοδοχείων. Δε θυμάσαι αν έζησες πράγματι, κάποιες θολές μνήμες από το σχολείο, τις σπουδές, το στρατό, τις γυναίκες, τριγυρνάνε στο κεφάλι σου αδύναμες να μαρτυρήσουν τη μέχρι τώρα βιωτή σου. Αναρωτιέσαι υπήρξαν πράγματι ή απλά είσαι ένα σώμα με κάποια ακαθόριστη μνήμη. Αλήθεια ή όχι. Αμφιβάλλεις για τη μέχρι τώρα πορεία σου στο χρόνο. Ψάχνεις μάρτυρες να επαληθεύσουν ότι κοινώνησες σε αυτόν τον κόσμο.

Αυτά σκεφτόμουν όταν δέχτηκα ένα γράμμα από έναν πολύ καλό φίλο που γνώρισα στο στρατό. «Την άλλη εβδομάδα έρχομαι στην Αθήνα ελπίζω να είσαι εκεί». Το γράμμα είχε κάνει μέρες να φθάσει οπότε λογικά την επόμενη μέρα θα ερχόταν. Την άλλη μέρα όπως το είχα υπολογίσει ήρθε σπίτι και με το που τον είδα άρχισαν να έρχονται όλες οι μνήμες που είχα μέχρι τότε απολέσει. Δύο λεπτά μαζί του ήταν αρκετά για να επιστρέψει η βορειοελλαδίτικη προφορά που είχα υιοθετήσει όταν έμενα πάνω. Είχε κανονίσει και με άλλους παλιούς φίλους από το στρατό να βρεθούμε για φαγητό. Εκεί στο τραπέζι που η κουβέντα εξελισσόταν γύρω από τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό το βλέμμα μου έπεσε στον απέναντι τοίχο του εστιατορίου και είδα την αγιογραφία του Μυστικού Δείπνου. Είχα βρει τους μάρτυρες μου, κοινωνούσα και πάλι…

 

* Ο Σταμάτης Γκαβέτας γεννήθηκε το 1980 στο Χολαργό, μεγάλωσε στη Χαλκίδα και σπουδάζει κοινωνικές επιστήμες. Μένει στην Αθήνα όπου και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top