Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / Σπύρος Γρατσίας: “Η παιδική αθωότητα είναι πλησιέστερη στην αλήθεια αλλ’ η ουσία, τελικά, έγκειται στην ελευθερία της ερμηνείας”
20/07/2016, 12:15 μμ

Σπύρος Γρατσίας: “Η παιδική αθωότητα είναι πλησιέστερη στην αλήθεια αλλ’ η ουσία, τελικά, έγκειται στην ελευθερία της ερμηνείας”

Συνέντευξη στην Αντιγόνη Καρύδη //

 

gratsias_cover

 

Μετά τις «Σκιές Αίματος», το ιστορικό μυθιστόρημά του που κέρδισε την αγάπη κοινού και κριτικών, ο Σπύρος Γρατσίας επιστρέφει με ένα πολύ διαφορετικό βιβλίο, το «Δίχως Ρίζες/ Rootless Roots».

 

Πρόκειται για μια δίγλωσση καλαίσθητη έκδοση (αγγλικά και ελληνικά), η οποία συνδυάζει τις δύο μεγάλες αγάπες του δημιουργού, το σχέδιο και το λόγο.

20 ιστορίες συνοδεύονται από ασπρόμαυρα σκίτσα σε έναν γόνιμο διάλογο ανάμεσα στ’ αντίθετα: την αδελφοσύνη και την εχθρότητα, τη σκλαβιά και την ελευθερία, την κατανόηση και την παραφροσύνη, την αγάπη και το μίσος , την αλληλεγγύη και τη βία, τα όνειρα και τους εφιάλτες…

Μέσα από τα σκίτσα, τα οποία πρωτοστατούν, ο δημιουργός μάς καλεί να φανταστούμε και να σχεδιάσουμε τον κόσμο μας. Και έπειτα, μέσα από τις λέξεις, να μιλήσουμε στον εαυτό μας, αλλά και στους γύρω μας γι’ αυτόν. Μ’ αυτό τον τρόπο αποκτάμε ταυτότητα, πραγματικό πρόσωπο. Το πρόσωπο που δεν διαθέτουν οι 13 μαρμάρινοι πρωταγωνιστές των ιστοριών του Σπύρου Γρατσία…

Αλλά τα κλειδιά των κειμένων τα κρατά και μας τα αποκαλύπτει ο ίδιος:

 

-Κύριε Γρατσία, συστήστε μας τους 13 μαρμάρινους…  πρωταγωνιστές του βιβλίου σας. Τι ρόλο παίζουν στην εξέλιξη των 20 ιστοριών σας;

Οι 13 μαρμάρινοι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι: ο ΒΡΥΓΟΣ, ο ΑΛΚΙΝΟΟΣ, ο ΚΡΗΘΩΝ, ο ΑΛΚΑΙΟΣ, ο ΠΡΑΧΟΣ, ο ΤΥΝΔΑΡΕΩΣ, ο ΑΓΑΣΤΡΟΦΟΣ, ο ΚΛΕΩΝΥΜΟΣ, ο ΝΙΚΕΡΑΤΟΣ, ο ΑΡΠΑΛΟΣ, ο ΑΓΑΦΙΑΣ, ο ΟΡΕΣΟΣ και ο ΤΕΡΙΛΛΟΣ. Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου έχουν ως κύριο ρόλο την παρατήρηση και μαρτυρία των γεγονότων που εξελίσσονται στην κάθε ιστορία. Η μαρτυρία αυτή διακρίνεται για τη διαχρονικότητά της που σχετίζεται με την πορεία του κόσμου και της ανθρωπότητας. Μόνο σε μια περίπτωση ο πρωταγωνιστής υπερβαίνει τα “δεσμά” του παρεμβαίνοντας στην εξέλιξη των γεγονότων σώζοντας ένα σκαθάρι από την ακινησία του (βλ. “Αντιστροφή”).

 

-Τι προσδοκούσατε δίνοντας «φωνή» σ’ αυτά τα 13 κυκλαδίτικα ειδώλια;

Η αποκάλυψη σε όλους μας της διαχρονικής μαρτυρίας τους.  

 

gratsias1

 

-Μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος ή τείνει να κάνει τα ίδια ξανά και ξανά;

Εάν έχει τη θέληση μπορεί. Γι’ αυτό και η αδελφότητα ελπίζει..

 

-«Η χαμένη του αισιοδοξία για την ανθρωπότητα επέστρεψε. Τώρα γνώριζε ότι οι λίγοι φωτισμένοι “ερευνητές” ήταν αρκετοί για να μετατρέψουν το ΣΚΟΤΑΔΙ σε φως». Υπάρχουν σήμερα φωτισμένοι «ερευνητές» και αν ναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους;

Εάν δεν υπήρχαν θα ζούσαμε στο σκοτάδι. Τα χαρακτηριστικά τους είναι το φώς, η έμπνευση, η ελπίδα και μέσα από κείμενα και δημιουργήματα τέχνης προσπαθούν διαχρονικά να μας εμπνέουν.

 

-Στην ιστορία σας με τίτλο «Η έξοδος»,  η μικρή πρωταγωνίστρια επιδιώκει να απεγκλωβίσει το μαρμάρινο άγαλμα του Κλεώνυμου από τη γυάλινη προθήκη του. Η μητέρα της, ωστόσο, της δικαιολογεί αυτόν τον εγκλεισμό. Τι θα μπορούσαν οι ενήλικες να διδαχθούν από την παιδική αθωότητα;

Η παιδική αθωότητα είναι πλησιέστερη στην αλήθεια. Όσο ενηλικιωνόμαστε απομακρυνόμαστε προς την ασφάλεια της ψευδαίσθησής μας που πολλές φορές δικαιολογεί τα κακώς κείμενα.

 

Σπύρος Γρατσίας

Σπύρος Γρατσίας

 

-Οι επιλογές μας ή οι συνθήκες, θεωρείτε πως ευθύνονται για τα «δεσμά» του σύγχρονου ανθρώπου;

Οι επιλογές μας και οι συνθήκες αποτελούν αλληλένδετες δυναμικές οι οποίες ορίζουν τα δεσμά μας. Ωστόσο, έγκειται σ’ εμάς να αποδεχτούμε ή ν’ αποβάλλουμε τα δεσμά μας όταν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τ’ αναγνωρίσουμε. Ελπίζω οι 20 ιστορίες των Ριζών και ο αγώνας της αδελφότητας να μας ενεργοποιούν προς την αναγνώριση των δεσμών. 

 

-Οι ιστορίες σας συνοδεύονται και από σκίτσα τα οποία έχετε φιλοτεχνήσει εσείς. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή σας την απόφαση να βάλετε τις λέξεις να «συνδιαλέγονται» με την εικόνα.

Το κοινό ανάμεσα στο σκίτσο και τις λέξεις είναι η ενεργοποίηση της φαντασίας του αναγνώστη. Ο συνδυασμός τους διευρύνει τη φαντασία δίνοντας πολλαπλές προσωπικές αναπαραστάσεις. Η ουσία, τελικά, έγκειται στην ελευθερία της ερμηνείας που θα δώσει ο αναγνώστης μέσα από τα ερεθίσματα που λαμβάνει.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top