Fractal

Ποίηση: “Σονέτο εις τον κόντε Διονύσιον…”

Του Χρήστου Τσαγκάρη // *

 

f17

 

 

«σαν στην πρωτόπλαστη ημέρα

Η πλάση σου λαμποκοπά»

Γκαίτε, «Φάουστ»

Σε πείσμα του Πόρφυρα το χέρι μου αντέχει ακόμη!…

Υψώνει στον ήρωα του λόγου βωμούς.

Στης Κτίσης τον Ναό – να – το φεγγάρι ψηλώνει!…

Και η οπτασία αναδεύεται από τους βυθούς.

 

Στης λιμνοθάλασσας τα αιματόχροα παλάτια,

Η Δόξα αιθέρια και ιδανική περπατά!…

Εκεί που ο Ασκραίος ποίμαινε τα κοπάδια,

Κλωνάρια άστρων φυτρώνουν ψηλά!…

 

Ο λαός γράφει στου κόμητος το βιβλίο.

Και ο γέροντας κλαίγει τον Τάφο τον Θείο.

Μα έχει στο νου του τη φλόγα που του μιλά!…

 

Προσμένοντας της σάλπιγγας το νεύμα,

Των Οσιανών και των Ομήρων το Πνεύμα.

Στην ολόχρυση θύρα τον Ποιητή καρτερά!…

 

 

 

* Ο Χρήστος Τσαγκάρης ζει στον Πειραιά. Από το φθινόπωρο θα είναι φοιτητής. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και ασχολείται με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ κείμενα του φιλοξενούνται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ενίοτε σε ραδιοφωνικές παραγωγες.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top