Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Κηδείες και νεκροφόρες
29/03/2017, 10:51 πμ

Κηδείες και νεκροφόρες

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Δημήτρης Λέντζος “Σοκολατάκια Μαργαρίτα” Εκδόσεις Μετρονόμος, 2016, σελ. 100

 

O Δημήτρης Λέντζος (Μηλιές, Ηλείας) που άρχισε την λογοτεχνική του σταδιοδρομία το 1986 με την ποιητική συλλογή Η Θεία Λειτουργία της Ηλιανής, και συνέχισε με το γράψιμο στίχων για μελοποίηση (το 2003 εκδόθηκε ο δίσκος Μεθυσμένο άλογο σε μουσική του Μιχάλη Τερζή με τον Γιώργο Μπαγιώκη), έχει γράψει επίσης παραμύθια και θεατρικά έργα. Εδώ, στη συλλογή διηγημάτων Σοκολατάκια Μαργαρίτα υπάρχουν ιστορίες παλιές και καινούργιες που διαδραματίζονται από την εποχή πριν από τον πόλεμο, έως σήμερα, τον καιρό του Μνημονίου. Οι περισσότερες ιστορίες έχουν τόπο δράσης πόλεις και χωριά τη Ηλείας, ενώ, υπάρχουν και άλλες στην Αθήνα, στην Τρίπολη, αλλά και το εξωτερικό. Το στυλ του συγγραφέα δεν έχει μοντερνιστικά στοιχεία, είναι μια αφήγηση που αντλεί επιρροές από λογοτέχνες περασμένων αιώνων, από τον Παπαδιαμάντη, λόγου χάριν. Το πρώτο διήγημα, αυτό που δίνει τον τίτλο στη συλλογή, εκτυλίσσεται τον Φεβρουάριο του 1973, στην γιορτή του Αγίου Χαραλάμπους, πολιούχου του Πύργου, όταν κάποιοι στέλνουν στον εορτάζοντα ήρωα ένα κουτί γλυκά, το οποίο ο ίδιος έχει στείλει σε άλλον εορτάζοντα (στην ουσία είναι η λογοτεχνική ανάπλαση ενός κλασικού ανεκδότου).

Από το βιβλίο του Λέντζου περνούν τύποι της ελληνικής επαρχίας, αγρότες, καφετζήδες, τοκογλύφοι, εργάτες σε αμπέλια, χήρες, άνθρωποι λοξοί και γνωστικοί, καφενόβιοι, παπάδες, πατριώτες και απόστρατοι αξιωματικοί κομμουνιστοφάγοι, μνήμες του Εμφυλίου, αναμνήσεις από τους μετανάστες στη Γερμανία. Ορισμένα διηγήματα έχουν ένα αξιοπρόσεκτο χιούμορ που κάνουν τον αναγνώστη να γελάει με την καρδιά του. Τέτοιο είναι το «Νεκρώσιμος ανακολουθία», όπου ο θάνατος μιας ηλικιωμένης που πρέπει να ενταφιαστεί στο χωριό της, κάπου στην Άρτα, δημιουργεί ευτράπελα γεγονότα στους συγγενείς της που τη μεταφέρουν στη σχάρα μιας παλιάς Μερσεντές, τυλιγμένη σ’ ένα χαλί, για να γλιτώσουν τα έξοδα μιας κανονικής αποστολής. Το ευτράπελο συμβαίνει στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όπου κάποιος κλέβει το χαλί με το σώμα της γυναίκας.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο διήγημα «Μεθυσμένη νεκροφόρα», το οπαίο όμως διαδραματίζεται στην Ελλάδα, στο χωριό Λάλα της Ηλείας. Σε αυτό, δύο συνοδοί κηδειών, κοινώς κοράκια, λέξη που δεν είναι τιμητική για όσους ασκούν το καθ’ όλα αξιοπρεπές επάγγελμα, καθώς μεταφέρουν με μια μερσεντές –πάλι– ένα νεκρό από τον Πύργο στο τόπο της κηδείας σταματούν σ’ ένα καφενείο και αρχίζουν τα τσίπουρα, τους μεζέδες, τα τραγούδια και τους χορούς. Όλα καλά, αλλά σε μια απότομη στροφή η νεκροφόρα βγαίνει από το δρόμο με καταστρεπτικά αποτελέσματα. Η συνέχεια στο βιβλίο.

 

Δημήτρης Λέντζος

 

Υπάρχει και τρίτο παρόμοιο διήγημα που αναφέρεται σε πεθαμένο, το «Τα εξ αμάξης», όπου το ρόλο της νεκροφόρας παίζει ένα τρακτέρ, το οποίο μεταφέρει τη νεκρή γερόντισσα Χριστίτσα, η οποία ξαφνικά ζωντανεύει και αρχίζει να κατηγορεί τους συγχωριανούς της που συναντά για τις ανομίες και τις αμαρτίες τους.

Θα λέγαμε πως ο Δημήτρης Λέντζος –σε όλα τα κείμενα της συλλογής σατιρίζει ανθρώπους, συνήθειες και καταστάσεις–, στα τρία αυτά διηγήματα προσπαθεί να ξορκίσει το θάνατο, να τον διακωμωδήσει και εντέλει να τον χλευάσει, προσφέροντας μας στιγμές ιλαρότητας.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top