Ο σπαραγμός του έρωτα
Γράφει η Τζούλια Γκανάσου //
Σταύρος Σταυρόπουλος “So long, Marianne”, Εκδόσεις Σμίλη
«Είσαι το πιο όμορφο μέρος / Για να είναι κανείς νέος»
Η ποίηση του Σταύρου Σταυρόπουλου χαρακτηρίζεται από τον συνδυασμό των λεπτεπίλεπτων αποχρώσεων της αγάπης, της ηδονής και του στοχασμού με την τραγικότητα του έρωτα, της μοναξιάς και του θανάτου. Στη συλλογή ποιημάτων “So long, Marianne”, ο τίτλος είναι ένας φόρος τιμής στον Leonard Coen και στο ομότιτλο τραγούδι που περιέχεται στο πρώτο του άλμπουμ, «Songs of Leonard Coen». Η Marianne, η γυναίκα Μαντόνα, έρχεται αντιμέτωπη με την γυναίκα της ψυχής, του πνεύματος, του σώματος, της γέννησης, της απώλειας, της συντριβής. Με μια απλότητα που διανοίγει τρύπες στα κόκκαλα, γλώσσα εύηχη και ρέουσα και μια χαρισματική ευαισθησία, ο Σταυρόπουλος συνθέτει ένα σύμπαν συμπαγές, δυνατό και γενναίο.
«Έφυγες / Αλλά δεν έφυγες ποτέ / Είσαι θαμμένη στα μάτια μου / Ανάμεσα στα σπαρακτικά φαντάσματα / Της αγάπης / Τα μαλλιά σου / Σκουπίζουν ακόμη το πάτωμα»
Η αίσθηση της απώλειας είναι πανταχού παρούσα στο βιβλίο. Άλλοτε με οδυνηρό και άλλοτε με λυτρωτικό τρόπο, η απώλεια συνομιλεί με την έλλειψη και με την αναθεώρηση ή τον επαναπροσδιορισμό. Ο ποιητής, με ρυθμό ροκ και με λυγμικές παρεμβάσεις, οδηγεί τον αναγνώστη όχι απλώς στην καταβύθιση στο κείμενο και στην ενδοσκόπηση αλλά σε ένα ταξίδι στην παιδικότητα, στην αθωότητα, στις «ρίζες της ύπαρξης».
«Το σπίτι μας ήταν τελικά / Ο εξώστης του ουρανού / Από τη σωστή πλευρά του Παράδεισου / Που χώλαινε / Όλες τις χιλιετίες»
Το πέρασμα του χρόνου δεν έχει οφθαλμοφανή θέση στο “So long, Marianne». Ωστόσο υποβόσκει υποδόρια μιας και η έννοια του τέλους ξεφυτρώνει τις πιο αναπάντεχες στιγμές. Όπως και η διαδικασία της εξερεύνησης, της ανακάλυψης, της αποκάλυψης. Μέσα από τον έρωτα, το άγγιγμα, το σώμα, ο Σταυρόπουλος προσεγγίζει όλες τις διαστάσεις του ανθρώπου. Στο εν λόγω έργο, ο έρωτας συνομιλεί διαρκώς με την αγάπη. Σχεδόν ανταγωνίζονται. Αν και νιώθουμε ότι η αγάπη υπερισχύει, ο σπαραγμός του έρωτα και η διαρκής υπόκωφη αναζήτησή του δεν επιτρέπουν στον αναγνώστη τελικά να αποφασίσει. Κι αυτό είναι το ζητούμενο. Τα ποιήματα του Σταυρόπουλου παρακινούν τον αναγνώστη να νιώσει, να αφουγκραστεί και να πλανηθεί χωρίς όρια.
«Έζησες σε όλα τα μέρη / Που ήμουν παιδί»
Στην ποιητική συλλογή «So long, Marianne», η επιστροφή στο φως, στη γη, στον «άλλο», στην αγάπη της ίδιας της αγάπης διαμορφώνουν μια ελεγεία για την σημασία της τρυφερότητας, της αφοσίωσης, της μνήμης, της απελευθέρωσης μέσω της ανανοηματοδότησης της ζωής. Το φέγγος των ποιημάτων και η ροή των λέξεων προσφέρουν ανάταση ψυχής και ένα όραμα για το αύριο όπως το ονειρευτήκαμε κάποτε, όταν όλα ήταν πιθανά…
«Να θυμηθώ: / να σε αγαπήσω καλύτερα / Στο τέλος και του επόμενου κόσμου»
Σταύρος Σταυρόπουλος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ Γιάννης Κονταράτος: «Αρκετοί καλλιτέχνες, ακόμα και όταν δεν είναι θρήσκοι με τη συμβατική έννοια, όταν επιχειρούν να αποδώσουν στιγμές υψηλής δραματικής έντασης, στρέφονται συχνά στην θρησκευτική εικονογραφία».
Συνέντευξη στην Ρίτα Βελώνη // Ο Γιάννης Κονταράτος, μας μιλάει για την έκθεση του «Επιτάφιος Θρήνος – Εννέα Παραλλαγές», που θα παρουσιάζεται μέχρι τέλος Απριλίου στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. – Κύριε Κονταράτο, υπάρχει ένα
Περισσότερα -
Ποίημα: “Χρονοχρέωση”
Της Χαράς Ρίζου // Χρονοχρέωση Έτρεξα να προλάβω τη ζωή Κράτησα στα δάχτυλά μου Μια φθινοπωρινή στιγμή Ένα βραδάκι στο απόβροχο Απλωμένο σε ραγισμένα Ακροκέραμα παλιού σπιτιού Ένα σούρουπο που …χάνεται Σφραγίζει
Περισσότερα -
Διήγημα fractal: “Παιδικό κακούργημα”
Της Χριστίνας Κοσμοπούλου // * Καθόταν στο διπλανό τραπέζι. Το βλέμμα του παγερό και προσποιητά αδιάφορο. Κάθε τόσο φώναζε στο μικρό γιο του, που έπαιζε στην παιδική χαρά, για να ξεσπάσει. «Πού είσαι; Γιατί κρύβεσαι πίσω από
Περισσότερα -
Να με θυμάσαι
του Άγγελου Πετρουλάκη // * Η γυναίκα, που έπιασε το χέρι του άντρα και το τράβηξε ελαφρά προς το μέρος της για να το ακουμπήσει στη συνέχεια στο στήθος της, δεν ήταν μια οποιαδήποτε γυναίκα ή τέλος πάντων μια
Περισσότερα -
«Μια πρόσκληση στους ευγενείς ομοίους»
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Συντροφικά Σονέτα – Companion Sonnets” Robert L. Crist, δίγλωσση έκδοση, μετάφραση: Μαριάννα Παπουτσοπούλου, εξώφυλλο: Γιώργος Ξένος, ΑΩ εκδόσεις Με το εκρηκτικό, εντυπωσιακό εξώφυλλο, που κοσμεί ένας πίνακας του ζωγράφου Γιώργου Ξένου, εισχωρούμε στον
Περισσότερα -
Σημείωμα για την Αρχιτεκτονική της ύπαρξης
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // «Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης», Ελένη Γκίκα, Εκδ. Καλέντη «H αρχιτεκτονική της ύπαρξης» είναι ένα βιβλίο για την ασάλευτη ζωή, τη χτισμένη με λέξεις. Ένα βιβλίο για την αιώνια προσμονή. Το ποιητικό υποκείμενο νοσταλγεί στιγμές
Περισσότερα -
✔ Το Καλοκαίρι 2018 σε Βιβλία: «Πες μου τι διαβάζεις να σου πω ποιος είσαι»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ο Μπόρχες πάντα φανταζόταν τον Παράδεισο «σαν ένα είδος βιβλιοθήκης». Ο Μαλαρμέ υποστήριζε ότι «ο κόσμος φτιάχτηκε για να χωρέσει σε ένα βιβλίο». Ο Προυστ ισχυριζόταν ότι «στην πραγματικότητα, κάθε αναγνώστης είναι, καθώς διαβάζει,
Περισσότερα
