Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Σκέψεις για την ποίηση ή περί της γενναιοδωρίας του ποιητή
06/12/2017, 12:02 μμ

Σκέψεις για την ποίηση ή περί της γενναιοδωρίας του ποιητή

Γράφει η Κατερίνα Νέζη // *

 

 

Οι ποιητές εμβαθύνουν σε έννοιες που δεν απασχολούν συχνά τους κοινούς ανθρώπους, έννοιες συχνά ενοχλητικές όπως ο η απώλεια, η αδικία, ο θάνατος. Το τίμημα για να γράψεις ένα καλό ποίημα δεν είναι μικρό. Απαιτεί επίπονη ψυχική ωρίμανση μέσα από το βίωμα δύσκολων εμπειριών και το ξεπέρασμά τους που επιτυγχάνεται με σκληρότατο ψυχικό μόχθο.

 

Αυτό που με οδήγησε στην ποίηση ήταν η απώλεια σε όλα της τα πρόσωπα και τα προσωπεία.

Συχνά σκέφτομαι πόσο βαρύ ήταν το τίμημα για μένα, αλλά ξέρω πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Ο άλλος δρόμος θα ήταν περάσω τη ζωή μου χωρίς να νιώθω και να σκέφτομαι, χωρίς να αποφασίζω, χωρίς να πονώ.

Η δουλειά του ποιητή είναι να σκάβει βαθιά στα μύχια της ανθρώπινης ύπαρξης εκεί που μάλλον η επιστήμη δεν φθάσει ποτέ, το βάρος που σηκώνει δεν είναι μικρό, το δάφνινο στεφάνι του ποιητή πληρώνεται σκληρά με πόνο γι’ αυτό είναι δυσκολοκατάκτητο και ακριβοπληρωμένο με νόμισμα που δεν κυκλοφορεί σε κανένα χρηματιστήριο του κόσμου αλλά είναι αδιαπραγμάτευτο.

Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη, όταν όλοι σου λένε να συνεχίσεις κι εσύ δεν ξέρεις από που να πιαστείς γιατί όλα γύρω σου καταρρέουν και η έμπνευση που είχες έχει εξαντληθεί και το μόνο που σου μένει είναι να βουτήξεις πλέον στον πόνο, μόνο εκεί υπάρχει πλέον για σένα έμπνευση και τι μπορεί να βγάλεις από αυτό;

To υλικό του ποιητή είναι η ψυχή του, αυτό είναι το λατομείο του, εκεί δουλεύει, εκεί συλλέγει τα υλικά του και για να συνεχίσει το έργο του πρέπει να σκάβει όλο και πιο βαθιά σε αυτό, ώσπου να βγάλει όλα όσα έχει μέσα του, να τα επεξεργαστεί και να τα δώσει στο συχνά αιμοδιψές κοινό του.

Δεν τον φανταζόμουν έτσι το βίο του του ποιητή. Δεν ήξερα ότι είναι τόσο επίπονος.

Ο ποιητής δεν ψάχνει στη γη για θησαυρούς, ψάχνει τους θησαυρούς μέσα του και συχνά δεν βρίσκει εκεί παρά στάχτη και αποκαΐδια και όμως πρέπει να ανάψει μια σπίθα και ανάμεσα σε αυτά για να προχωρήσει γιατί είναι υποχρεωμένος από τη μοίρα του να προχωρήσει.

Η τέχνη του ποιητή κομίζει συχνά αμύθητο  πλούτο, αλλά ο ίδιος παραμένει πένης,  ό,τι αποκτά το δίνει απλόχερα στον κόσμο και έτσι το χάνει και βουτά πάλι στην ψυχή του για να βγάλει και άλλα μέσα από αυτήν, να μετασχηματίσει τα άσχημα σε όμορφα και να τα δώσει και αυτά και έτσι προχωρά τον βίο του, χαρίζοντας απλόχερα το βιός του που μάζεψε με κόπο και πόνο, μένοντας και πάλι πένης και ξεκινώντας από την αρχή.

Ο ποιητής δεν μπορεί παρά να είναι γενναιόδωρος.

 

 

* Η Κατερίνα Νέζη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Παράλληλα ασχολείται με την τέχνη του collage και την ποίηση. Από τις εκδόσεις Poema, κυκλοφόρησε το 2017 η πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο ‘’Βίος ετών 47’’.  Collages της μπορείτε να δείτε στη σελίδα https://www.facebook.com/katerinanezicollages/.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top