Fractal

Ποίηση: “Σιωπηλά”

Της Ελένης Τριβέλλα //

 

 

f9

 

Κακές ειδήσεις

παραχαράζουν χαμόγελα.

Αντιγράφουν αγκομαχητά.

Ζωγραφίζουν τείχη.

Τα χτίζουν.

Φαίνεται πως ο κόσμος

προετοιμάζεται για πόλεμο.

Σιωπηλά.

Στη μέση της ζωής

δε μπορώ να πάω πίσω.

Ούτε μπρος.

Δεν θέλω να είμαι θεατής.

Τέλειωσαν όμως

τα κουράγια.

Να παλέψω;

Δε με χωράει η αδράνεια.

Πότε είναι μεγάλη.

Πότε είναι μικρή.

Το κλουβί μου

θα φτάνει για να

κυνηγάω την ουρά μου.

Κι όταν την πιάσω

θα τη χώσω στο στόμα.

Να μην ουρλιάζω.

Φαγητό και νερό

θα μου σερβίρουν,

αν θυμηθούν,

τα βρέφη,

οι ηλικιωμένοι

ή οι ανάπηροι.

Δε θα βιαστούν τα πόδια τους.

Με το ένα χέρι στο μπαστούνι

θα τα κλωτσάνε

έξω απ το κλουβί.

Θα δαγκώνω τα κάγκελα.

Όταν γεράσω,

πριν από την σήψη,

θα μ ελευθερώσουν.

Να πάω να πεθάνω

όπου μ αρέσει.

Ένα βήμα μετά,

αν έχω σώσει

έστω ένα δόντι,

θα φτάνει στο λαιμό μου

για να το μπήξω;

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top