Fractal

Ξεκίνημα από το “Σημείο μηδέν”

Γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης //

 

Κωνσταντίνα Χαριτάκη «Σημείο Μηδέν», εκδ. Ραδάμανθυς, σελ. 196

 

Μέσα στην λογοτεχνική υπερπαραγωγή είναι δύσκολο να αξιολογηθούν έργα που δεν τυγχάνουν της υπερ-προβολής των 3-4 εκδοτικών που διαφημίζονται παντού και εξασφαλίζουν εύκολα πωλήσεις, χωρίς πολλές φορές να ανταποκρίνονται στη «λάμψη» που τους προσδίδεται. Προσωπικά, θα ταξινομούσα τη λογοτεχνική παραγωγή σε αυτήν του «περιτυλίγματος» και εκείνη του «περιεχομένου».

Στην δεύτερη κατηγορία θα κατέτασσα το βιβλίο της Χανιώτισσας συγγραφέα Κων/νας Χαριτάκη με τίτλο «Σημείο Μηδέν» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ραδάμανθυς». Στις 192 σελίδες του περιέχονται στιγμιότυπα της καθημερινότητας της Αλεξίας, κεντρικής ηρωίδας, η οποία μέσα στο μικροαστικό περιβάλλον που ζει στην ελληνική επαρχία, κάνει την «επανάστασή» της, παίρνει τη ζωή στα χέρια της και μέσα από ένα σύντομο «ταξίδι» θα ξαναβρεί, όλα όσα έψαχνε και άξιζε. Κι όλα αυτά διατηρώντας στο ακέραιο την αξιοπρέπειά της, αλλά κυρίως σεβόμενη και υπηρετώντας αρχές και αξίες, όπως τον οικογενειακό δεσμό και πάνω απ’ όλα τη φιλία.

Η Αλεξία «δίνεται» εκεί που αξίζει, δε διστάζει να διαλύσει ένα προδιαγραφόμενο γάμο που για την ίδια θα ήταν ο ορισμός της μιζέριας και θα ατενίσει τη ζωή μέσα από τις δυσκολίες μιας αναπληρώτριας εκπαιδευτικού που αλλάζοντας περιβάλλον θα γνωρίσει νέους ανθρώπους και νοοτροπίες, θα απαλλαγεί από το βάρος του παρελθόντος και αξιοποιώντας τις λίγες ημέρες ανάπαυλας των διακοπών της, θα βρεθεί σε συγκυρίες που θα της αλλάξουν τη ζωή.

 

Κωνσταντίνα Χαριτάκη

 

Η συνάντηση με τον Πέτρο θα είναι καταλυτική για τη ζωή της κι εκεί η συγγραφέας ξεδιπλώνει τις αφηγηματικές της ικανότητες, αφού ο ίδιος και η οικογένειά του συνδέονται με δεσμούς από το παρελθόν, με τον τόπο και τους ανθρώπους που η ίδια η Αλεξία συνάντησε στη Ζάκυνθο στο νέο ξεκίνημα της ζωής της.

Το έργο της Κων/νας Χαριτάκη είναι τόσο γήινο, όσο και οι ήρωες του. Χωρίς υπερβολές, αλλά τηρώντας πάντα το μέτρο θα προχωρήσει στην αφήγηση με τον τόπο να πλαισιώνει τις αισθήσεις του αναγνώστη και να δίνει τις «πινελιές» του έργου. Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Ζάκυνθος, τόποι όμορφοι και οικείοι βοηθούν την συγγραφέα να αισθητοποιήσει τους συγγραφικούς της στόχους και να δώσει σ’ αυτό το πρώτο πόνημά της τις σωστές δόσεις συναισθήματος που χρειάζεται ο αναγνώστης για να απολαύσει ένα λογοτεχνικό κείμενο.

Ως επιμύθιο για το εξαιρετικό κείμενο της Κων/νας Χαριτάκη θα επισήμαινα πως κάθε μικρή ή μεγάλη «επανάσταση», εσωτερική ή εξωτερική, οδηγεί στη λύτρωση και την «Πρόοδο», του Ανθρώπου, γι’ αυτό και χρειάζεται να τολμούμε…

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top