Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Σημεία στον καιρό του θεάματος
21/01/2015, 1:49 μμ

Σημεία στον καιρό του θεάματος

Της Σωτηρίας Μαραγκοζάκη // *

 

charlie

Στην κορύφωσή της βρίσκεται η κοινωνία του θεάματος ενώ παραμένει άγνωστο αν και πότε θα ξεκινήσει η περίοδος κάμψης της. Αδιάψευστος μάρτυς, αν και εικονικός, η πρόσφατη διεθνής επικαιρότητα. Κατασκευάζεις εικόνα κατασκευάζεις αλήθεια και κατ’ επέκταση ιστορία, είναι δόγμα για τους ισχυρούς του πλανήτη και για τις μαριονέτες μιμητές τους, που με δοκιμασμένες κι αλάνθαστες έως τώρα μεθόδους (εκφοβισμό, χρηματισμό, εξαγορά συνειδήσεων, εξαπάτηση, εκβιασμούς και άλλα τινά δημοκρατικά) ελέγχουν τί και πώς θα επικοινωνήσουν στο πόπολο.

 

Η εικόνα της αγαστής αλαμπρατσέτα συνύπαρξης δεκάδων εξ αυτών στους δρόμους του Παρισιού, σαν χορεία τριτοκλασάτων θεατρίνων, επικεφαλής, δήθεν, της πολυάνθρωπης διαδήλωσης πολιτών, ήταν ό,τι πιο εύγλωττο για το δόγμα που φανατικά υπηρετούν: φαίνεσθαι και πολιτική βαδίζουν χέρι- χέρι στο πονηρό το μονοπάτι και έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους με την ιστορική πραγματικότητα. Για να χαίρεται ο κόσμος, να αγάλλεται και να χαμογελά ο Γκαίμπελς, διότι μεθερμηνευόμενο ακριβώς «αυτά θέλει ο κόσμος» στο θαυμαστό καινούριο κόσμο της υπερσυντηρητικής, αντιπολιτικής και λαϊκίστικης Δεξιάς, της νέας Δεξιάς.

Σύμπνοια και συναίνεση! Ή όπως σοφά λέει το άσμα:

«Ολαρία ολαρά, γύρω γύρω τα παιδιά
ο μαρκήσιος Ντε Σαντ με ένα χίπη,
ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά
ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη
κι η παρθένα με τον σατανά»

Τι κι αν η ζωή έρπει, ματώνει, πεινάει, δολοφονείται, αυτοκτονεί, εκπίπτει πίσω ακριβώς από τις κάμερες στις τραπεζοκρατούμενες επικράτειες τους; Ο εκπεσών πολίτης σε καταναλωτή (πρωτίστως ακόρεστο καταναλωτή εικόνων) θα βρει όπως και να’ χει π.χ. το αντίτιμο του εισιτηρίου για το «Χόμπιτ νούμερο 10», τα χρήματα για ένα πλαστικό χάμπουργκερ, έστω για μια ανέξοδη βόλτα τύπου «φάτε μάτια ψάρια» σε κάποιο αχανές εμπορικό κέντρο, θα διασκεδάσει, θα χαλαρώσει, θα ξεχαστεί. Θα γίνει βορά στο «μειλίχιο τέρας» της παγκοσμιοποιημένης μαζικής (υπο)κουλτούρας. Και όλα θα βαίνουν καλώς και θα διαιωνίζουν θεαματικά τη «διασκέδαση μέχρι θανάτου». Διότι ακόμη και στην κάλπη, μέσα στο παραβάν, το βέβαιο είναι ότι η οθόνη του ενεχείρισε του ανηλικίωτου πολίτη και χθες και αύριο το ψηφοδέλτιο του εφησυχασμού δια του φόβου, της προσδοκίας μέσω της παραπλάνησης. Καθότι η τεχνολογία μέσω της κάλπικης εικόνας κατέστησε περιττή την καλπονοθεία.

Πώς, λοιπόν να μην εκμεταλλευτούν τα επιφαινόμενα και τα νέα ήθη οι άνευ φύλλου συκής υμνητές του Χίτλερ ακραίοι πολιτικοί, όπως ο ουκρανός πρωθυπουργός Αρσένι Γιάτσενιουκ – εκ των πρωταγωνιστών στο θίασο του Παρισιού- ο οποίος αναφερόμενος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είπε προ ημερών σε γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό: «Όλοι μας θυμόμαστε καθαρά μέχρι σήμερα την σοβιετική εισβολή στην Γερμανία και την Ουκρανία…και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξανασυμβεί»! Χωρίς, όχι να τον διορθώσει μα ούτε καν να βήξει ο Γερμανός δημοσιογράφος! Άλαλα τα χείλη των ασεβών…

Εν Ελλάδι, βεβαίως, έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια αντίστοιχες απόπειρες παραχάραξης της ιστορίας αρχής γενομένης από την αποσιώπηση και υποβάθμιση του τρομερού ιδιώνυμου του εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου, το καταχώνιασμα της μεγαλειώδους Εαμικής Αντίστασης, τη μεθόδευση της σύγκρουσης στα Δεκεμβριανά από τους σύμμαχους Άγγλους, στη συνέχεια τη σκυταλοδρομία τους με τους Αμερικανούς στον ελληνικό εμφύλιο, μέχρι την ξενοκίνητη χούντα των παλιάτσων συνταγματαρχών. Δίχως να εξαιρείται και να εξαίρεται η αντίδραση των φοιτητών στους κομματικούς μηχανισμούς (!) στο Πολυτεχνείο εν μέσω δικτατορίας, όπως εμβριθώς αποφάνθηκε ο ιδρυτής πολιτικού σχηματισμού του σωλήνα της μικρής οθόνης.

Αμερικανοσπουδαγμένοι με πανεπιστημιακές περγαμηνές, πολιτικοί από τζάκι, τηλεπερσόνες, αστέρες και αστερίσκοι του θεάματος, ένας εσμός κατακλυσμιαίος που άδει παράφωνα «ολαρία, ολαρά» συμπαρασύροντας αναλώσιμους καταναλωτές προς τέρψη της «χρηματοπιστωτικής αριστοκρατίας».

 

* Η Σωτηρία Μαραγκοζάκη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top