Fractal

Ποίηση: «Ο βυθός μου, ο δικός μου παράδεισος»

Της Κατερίνας Σιγάλα // *

 

bottom-of-the-sea.jpeg

 

Τι όμορφα που ‘ναι δω!

Αγγίζω υγρή μορφή, γάργαρο το νερό να ρέει.

Πλάσματα του νερού, αγνά, που στη στεριά…

ποτέ δεν αντάμωσα!

 

Γοργόνες χορεύουν κυκλικά

Λικνίζοντας την ουρά τους.

Τι όμορφα χρώματα!

Τι όμορφα που ‘ναι δω!

 

Θεέ μου, τι μεγάλα ψάρια!

Κι όμως δε μου κάνουν κακό αυτά…

Ακόμη κι αν μπορούν.

Μ’ αρέσει το μπλε… πάντα μου άρεσε.

 

 

Φοβάστε το βυθό γιατί φοβάστε τ’ άγνωστο.

Τη θάλασσα την αγαπώ γιατί με νανουρίζει τα βράδια.

Τα κύματα της έχω πλέον συντροφιά

Κι η ορμή τους με πάνε σ’ άλλους τόπους!

 

Κόλαση η στασιμότητα.

Ούτε η ακρογιαλιά δε τη θέλει.

Τι όμορφα λουλούδια της θάλασσας!

Τι όμορφα που ‘ναι δω!

 

Παίζω μπάλα με τις φυσαλίδες.

Ιππεύω ιππόκαμπους

Και κάνω άπειρες ευχές με τους αστερίες.

Τι όμορφα που ‘ναι δω.

 

Να φύγω δε θέλω και δεν μπορώ.

Κοιτάζω το βυθό στο βάθος και δε φοβάμαι.

Εδώ πια νιώθω ελεύθερος,

Στη στεριά πνιγόμουν.

 

Φωνάζω όσο θέλω και όλοι στη θάλασσα μ’ ακούν.

Ταξίδια που πιάνουν τόπο κάνω πια.

Αγαλλίασε η ψυχή μου.

Τι όμορφα που ‘ναι δω!

 

Τα παιχνίδια μου είναι τα γέλια.

Ήχοι πλέον των κοχυλιών.

Ο βυθός μια παιδική χαρά.

Το δηλητήριο τ’ αφήσαν στη στεριά.

 

Τι όμορφα που ναι δω!

‘Άλλον κόσμο έψαχνα

Κι’ άλλον κόσμο βρήκα.

Έφυγα απ’ την κόλαση και στον παράδεισο ήρθα.

 

Εδώ πια νιώθω ελεύθερος!

Στη στεριά πνιγόμουν!

 

 

* Η Κατερίνα Σιγάλα είναι επί πτυχίο στη Γαλλική γλώσσα και φιλολογία. Έχει τελειώσει τον Πειραϊκό Σύνδεσμο και έχει πτυχίο στο free style, rnb, reggaeton, belly dance.Έχει γράψει το θεατρικό έργο «Το Μενταγιόν» που θα ανέβει τη χειμερινή σεζόν 2015-’16 και την ποιητική συλλογή «Η Αφετηρία»που θα κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο ΙΩΛΚΟΣ.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top