Fractal

Ποίηση: “Τράπεζα δύσβατων πρέπει” / “Σαν σήμερα περίπου πέθανε”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

Τράπεζα δύσβατων πρέπει

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Βιαστικά κυλά η ευθύνη πλάι μου

ίσα που προλαβαίνω να την αγγίξω

κι ευθύς εξαφανίζεται

με την ίδια ταχύτητα

-ταχύτητα λήθης-

αναμμένο κερί Αναστάσεως

ξεχασμένο στο εικονοστάσι

όλο θα καεί

θα λιώσει μαζί με το κηροπήγιο

όπως λιώνω κι εγώ

κι ας κολυμπώ σε βαθιά νερά

καιόμενη κολυμπώ

μην κοιτάτε!

φωνάζω από μακριά

θα γεμίσετε εγκαύματα, φύκια και νερά

κι έπειτα θα έχω τύψεις

πως δεν σας προστάτευσα όπως θα ‘πρεπε

πως δεν σας ενημέρωσα για την δίνη μου

 

Υπάρχεις όμως εσύ.

Σε σκέφτομαι.

Τα λόγια σου,

το βλέμμα σου,

το χάδι σου.

Δεν μπορώ να σου κρυφτώ

έχεις γίνει εγώ

κι εγώ έχω γίνει εσύ

έμαθες να οσμίζεσαι την πυρκαγιά μου

κι εγώ την σιωπή σου

πότε γίνομαι παρανάλωμα

και πότε στάχτη στο πανηγύρι

παραμονή του Άη Μελέτη

και συ, πότε ορθώνεις ανάστημα

και ψηλώνεις στα μάτια μου

για να με σώσεις από τον κακό λύκο.

Στα χέρια σου έχω εναποθέσει την ψυχή μου

προσκομιδή καιόμενης βάτου

σε τράπεζα δύσβατων πρέπει.

Κύριε ελέησον τους Αγαπώντας

καθότι άγνοια φόβου τους περιβάλει

εις τον αιώνα τον άπαντα.

 

 

Σαν σήμερα περίπου πέθανε

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σαν σήμερα περίπου πέθανε.

Άνοιξε το φερμουάρ

και χύθηκαν όλα τα θέλω της

στο πάτωμα

μαζί με το κορμί που έγειρε

χωρίς αναστολές

και ενδοιασμούς

το αποφάσισε δηλαδή

είπε: τώρα φεύγω

κι έφυγε

περίπου δηλαδή

γιατί κάτι την κρατούσε πίσω

δυο μάτια λατρείας

που είχαν ραφτεί πάνω της

δυο μάτια προέκταση καρδιάς

που τα κουβαλούσε παντού

δεν μπορούσε να τα ξεκολλήσει

και τέτοια ευθύνη

πώς να την αποποιηθεί;

Σαν σήμερα,

περίπου πέθανε,

έτσι έγραψαν στο χαρτί

και έτσι παραδόθηκε

σ’ αυτόν τον κύριο

που στεκόταν αδιάφορος

πίσω από το γραφείο

με τις σημειώσεις

των κανονικών

τετελεσμένων

γεγονότων.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top