Fractal
Home / FRACT-ALL / Αφήγημα: «Σαμοθράκη: Αν ξανάρθει η καταιγίδα!»
04/10/2017, 1:55 μμ

Αφήγημα: «Σαμοθράκη: Αν ξανάρθει η καταιγίδα!»

Της Άννας Δεληγιάννη – Τσιουλπά // *

 

 

Άρχισε να βρέχει. Αστραπές, φως, φωτιά. Η νύχτα έγινε μέρα κι ένιωθες φόβο, γιατί δεν διέκρινες κάτι στο φως της αστραπής, παρά μονάχα μια θολούρα και κεραυνούς να χαρακώνουν βαθιά τη θάλασσα και το νησί ολάκερο! Το ρεύμα είχε διακοπές. Κάθισα στα γόνατα, κοντά στο τζάμι και με πολύ φόβο παρακολουθούσα ένα πρωτοφανές για τα χρονικά φαινόμενο. Αστραπές, βροντές, χαλάζι, καταιγίδα. Ναι, η καταιγίδα ήρθε και στάθηκε πάνω ακριβώς από το νησί. Το “Σάος”, σαν να είχε τραπέζι στους αγέρηδες και τη βροχή κι όταν άρχισαν τη διασκέδαση έλεγες μέσα σου: τώρα αυτοί γλεντούν κι εμείς σε λίγο θα κλαίμε. Ήμουν μόνος και από το φόβο μου άρπαξα μια κουβέρτα και κουκουλώθηκα. Ζέσταινα με την ανάσα μου το πρόσωπο και ανακουφιζόμουν. Πόσο θα κρατούσε άραγε! Κράτησε τόσο, όσο να αλλάξει την εικόνα του τοπίου. Όλη η μανία της φύσης έπεσε στο νησί, πιο πολύ όμως έπληξε τη Χώρα. Θυμήθηκα τη νονά μου, τότε που κάναμε κουβέντα να αγοράσω τούτο το σπίτι και μου έλεγε -Σαμοθρακίτισσα γαρ-: να πάρεις σπίτι απ ‘του γιατρού, εννοούσε το σπίτι του “γέρου” Χανού όπως τον έλεγαν, μιας και ο Θεός έδωσε σαν χάρη για το νησί αρκετούς – πέρα, μέχρι απέναντι στους Πέντε Μάρτυρες! Και έσπευδε να δικαιολογήσει τη γνώμη της :το βουνό είναι γυμνό, λίγα πεύκα έμειναν, δεν έγινε και κανένα έργο σοβαρό και κατεβαίνουν οι χείμαρροι ορμητικοί στην άκρη, αλλά και μέσα στη Χώρα .Και αγόρασα τούτο το σπίτι, να βλέπω κάπου στο βάθος τη θάλασσα και ν’ αγναντεύω απέναντι τη μισή σχεδόν Χώρα, που κατά τη γνώμη της, δεν υπήρχε κανένας φόβος! Και μπορεί να μην τα δεχόμαστε αρχικά αυτά, γιατί δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η τύχη, αλλά, θες από σύμπτωση, τη γλιτώνεις και την άλλη μέρα κάθεσαι να σκεφτείς, πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί η πολλή ζημιά ή τι θα πρέπει να γίνει στο μέλλον μιας και η Χώρα δεν θα μετακομίσει αλλού!

 

 

Και βγήκα με τη μηχανή τη φωτογραφική απέναντι, να κοιτάζω το βουνό και τα ρυάκια ή χειμάρρους να έχουν σχεδόν στερέψει, γιατί αυτά τρέφονται με τη βροχή. Ανάγλυφο κάθετο και επικίνδυνο. Πρέπει να γίνει έργο, κάτι σαν “οχυρωματικό”, με την έννοια ότι τα βράχια κρέμονται κυριολεκτικά στα κεφάλια μας. Να φυτευτούν δέντρα πολλά και να απαγορευτεί αυστηρότατα η βοσκή των κατσικιών, τρώνε και την φλούδα του κορμού! Υπήρχαν κάτι πικροδάφνες. Μπορεί τα κατσίκια να κάνουν τη δίαιτα της πικροδάφνης αλλά πόσο να κρατήσουν, όλες ξεριζώθηκαν. Αναβαθμίδες, που θα προστατεύουν από τις κατολισθήσεις και σωστή διευθέτηση των νερών των χειμάρρων! Θα δαπανηθούν χρήματα αλλά όσο καλά και να ‘ναι τα ρούχα σου, αν δεν κρατήσεις ομπρέλα στη βροχή, θα βραχείς. Κάτι θέλω να πω! Ελπίζω πως θα γίνουν όλα τέλεια και δεν χρειάζονται οι δικές μου σκέψεις αλλά και οι αρχαίοι κάτι θα ήξεραν όταν έλεγαν εκείνο το “έτερος εξ ετέρου σοφός”!

 

Σημ: το αφήγημα γράφτηκε 27-9-2017 με αφορμή την καταιγίδα που έπληξε τη Σαμοθράκη στις 25-9-2017 το βράδυ. Δευτέρα προς Τρίτη.

 

* H Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά, εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top