Fractal
Home / Εντέχνως / ΘΕΑΤΡΟ / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Ρούλα Γεωργακοπούλου: «Το Χιούμορ εμπεριέχει πολλή βία!»
09/12/2015, 12:26 μμ

Ρούλα Γεωργακοπούλου: «Το Χιούμορ εμπεριέχει πολλή βία!»

Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη //

 

Την συναντάς καθημερινά στο facebook να ρίχνει δηλητηριασμένα βέλη στην πολιτική επικαιρότητα. Την φαντάζεσαι καθισμένη αναπαυτικά στο γραφείο της να χαμογελάει με το σαρδόνιο χαμόγελό της, ενώ η πένα της κυλάει ασυγκράτητη στον υπολογιστή. Η Ρούλα Γεωργακοπούλου, δημοσιογράφος και πολιτική σκωπτικογράφος με ειδικό βάρος, γράφει τα τελευταία χρόνια –εκτός από τις μπιτάτες στήλες της- εξαιρετικά θεατρικά έργα, κυρίως μονόπρακτα, όπου οι ιδέες συγκρούονται με τις λέξεις και μετά αγκαλιάζονται και χορεύουν σε ένα θέαμα το οποίο κυρίως θέλεις να ακούς!Στις 11 Δεκεμβρίου η Σοφία Φιλιππίδου παντρεύει δύο παλιότερα μονόπρακτα της Ρούλας στην παράσταση με τίτλο «Καρφίτσες στα Γόνατα», που θα παίζεται στο θέατρο «Από Μηχανής». Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης, της έστειλα όλα όσα ήθελα τόσον καιρό να τη ρωτήσω. Οι απαντήσεις της είναι καταιγιστικές, αληθινές, σημαδεμένες με την σαϊτένια γοητεία της γραφής της.

 

roula-georgakopoulou

 

-Καρφίτσες στα Γόνατα, λοιπόν… Γιατί θέλεις να τσιμπήσεις και να πονέσεις τον θεατή; Μίλησέ μας για την παράσταση, πώς την βλέπεις εσύ.

Α όχι, δεν επιτίθεμαι στον θεατή. Για ποιο λόγο άλλωστε; Ο θεατής είναι δυνητικά ο πιο κοντινός μου άνθρωπος. Κι ό,τι μας τσίμπησε και μας πόνεσε, το θεωρώ κοινή μας υπόθεση .Κάπως έτσι βλέπω λοιπόν την παράσταση. Πόνοι που μας μεγάλωσαν, που μας έδωσαν το οριστικό μας πρόσωπο ή το οριστικό μας ρούχο όπως συμβαίνει και στο έργο.

 

-Ποιά είναι η άποψή σου για το θέατρο σήμερα; Είναι ξεπερασμένα τα είδη που γνωρίσαμε, μπουλβάρ , πολυπρόσωπη πρόζα, μιούζικαλ; Γυρνάμε στα μονόπρακτα;

Είναι τόσο ρευστά τα πράγματα μέσα μας κι έξω μας. Δεν βλέπω καμιά χρησιμότητα σε τέτοιους διαχωρισμούς. Ήδη στο σύγχρονο θέατρο συνυπάρχουν -πολλές φορές εποικοδομητικά- στοιχεία χοροθεάτρου, μιούζικαλ, πεζογραφίας, έρευνας, ποίησης ακόμη και δημοσιογραφικής έρευνας.

 

-Γιατί αυτή η επιστροφή στα μονόπρακτα; Για οικονομία χρόνου ή χρήματος;

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μια φτηνή παραγωγή είναι λογικό να έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να βρει το δρόμο της προς τη σκηνή κι αυτό, ενδεχομένως να καθοδηγεί ασυνείδητα τον συγγραφέα. Είναι όμως και ο αφανισμός του σχετίζεσθαι που έχει ενδυναμώσει τα τελευταία χρόνια τις μικρές παραστάσεις. Η αποδόμηση που κάποτε ευχηθήκαμε, μας δείχνει τώρα την απομέσα, τη μαύρη εκδοχή της. Ελάχιστοι σύγχρονοι συγγραφείς μπορούν πια να δομήσουν σκηνικά σύμπαντα. Προσωπικά δεν είμαι εις θέσιν να βάλω έναν θεατρικό ήρωα στο κέντρο ενός συνόλου, κι όσο για την τάση των «περιθωριακών» ηρώων, όλα δείχνουν ότι μας τελείωσε και αυτή.

 

-Είσαι κοφτή, σαφής και πικρή στο θεατρικό σου λόγο. Το παρατήρησα και στο μονόπρακτο της Πολυδούρη. Τι σε ωθεί να χώνεις βαθειά το μαχαίρι στα σπλάγχνα σου και στα σπλάγχνα του θεατή;

Εγώ νομίζω ότι γράφω χιουμοριστικά. Αυτή είναι η πρόθεσή μου. Φυσικά το χιούμορ εμπεριέχει πολλή βία. Είναι όμως άκακη βία και καμιά φορά πονάει περισσότερο αυτόν που την ασκεί παρά εκείνον που την δέχεται. Ίσως και να είναι ο μοναδικός τρόπος που έχω για να σχετίζομαι. Ποιος ξέρει…

 

φιλιπ Με τη Σοφία Φιλιππίδου

-Υπάρχει παρθενογένεση στο θεατρικό λόγο σήμερα; Ποιούς σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς θα κατέγραφες ως πρωτοπόρους σήμερα;

Όλοι ελπίζουμε σε κάποιον σωτήρα που δεν μπορεί παρά να γεννηθεί από παρθένα. Έτσι δεν είναι; Αν δεν το παρασκαλίσεις, ο Μπρεχτ ήταν ένας τέτοιος. Ο Αισχύλος επίσης, ή ο Μπέκετ. Ακόμη κι ο Σαίξπηρ κι ας τον προετοίμασε ένα πλήθος από ελάσσονες θεατρικούς προγόνους. Όσο για τους πρωτοπόρους σήμερα , χμ… Θα έλεγα προχείρως τον νορβηγό Γιον Φόσσε που κι αυτός όμως φαίνεται πως έχει ενσωματώσει στη θεματολογία του τη μεγάλη θεατρική παράδοση της πατρίδας του και ορισμένες λύσεις από την τεχνική του «παραλόγου».

 

-Ποιοί θεατρικοί συγγραφείς σε έχουν επηρεάσει;

Όλοι! Αλήθεια το λέω. Μακάρι μάλιστα να ήμουν πιο επιμελής και να διάβαζα ή να έβλεπα περισσότερο θέατρο. Τότε θα με είχαν επηρεάσει ακόμη περισσότεροι. Βρίσκω παντού συναρπαστικά πράγματα και διδάσκομαι ακόμη και από τα πιο αποτυχημένα έργα. Κυρίως από αυτά.

 

-Ζεις για να γράφεις ή γράφεις για να ζεις;

Μπορώ άνετα να ζήσω χωρίς να γράφω. Απλώς όταν γράφω περνάω λίγο καλύτερα. Όσο κρατήσει… Μετά γυρνάω στην κανονική ζωή χωρίς την αγωνία του γραψίματος. Άλλωστε δεν είναι απαραίτητο το χαρτί και το μολύβι για να γράψει κανείς. Εγώ τα καλύτερα πράγματα τα έχω γράψει στον ύπνο μου. Είναι δε τόσο καλά που ακόμη κι εγώ τα θαυμάζω. Το κακό είναι ότι με το που θα ξυπνήσω έχουν χαθεί. Δεν πειράζει. Μου αρκεί ότι υπήρξαν.

 

-Αναλώνεις μια μαγική ενέργεια στην πολιτική σου κριτική μέσα από το φέισμπουκ. Πώς προλαβαίνεις να πληροφορείσαι και να σφάζεις με το λόγο;

Στην σημερινή Ελλάδα και να μην θέλεις να πληροφορηθείς η πληροφορία έρχεται και σε βρίσκει από μόνη της σαν κακιά και δυσοίωνη μύγα. Έχω λοιπόν το φέισμπουκ σα μια μεγάλη μυγοσκοτώστρα.

 

-Σε ποιά εποχή ακριβώς ζούμε στην Ελλάδα;

Με τρομάζει αυτή η ερώτηση γιατί νομίζω ότι αυτό το πολιτικό και κοινωνικό έρεβος το ζει κανείς σε συνάρτηση με την ηλικία του. Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη να μιλήσω εκ μέρους των νέων. Δεν είναι δική μου δουλειά. Για μας τους μεγαλύτερους όμως μοιάζει σαν Θεία Δίκη για κάτι που δεν θυμόμαστε πότε ακριβώς το διαπράξαμε

 

-Τι σε πονάει, τι σε σφάζει;

Ο χρόνος με πονάει κι ο χρόνος με σφάζει. Τι άλλο;

 

-Ποιός είναι ο λυτρωμός σου;

Ο λυτρωμός μου είναι οι διαβεβαιώσεις που εκβιάζω και παίρνω από τους άλλους. Ότι όλα παίζονται κι ότι στο τέλος το καλό θα νικήσει.

 

– Τι γράφεις αυτή την εποχή; 

Αυτή την εποχή διαβάζω κυρίως. Το γράψιμο με πιάνει συνήθως μετά τις γιορτές.

 

Image01

Καρφίτσες στα γόνατα

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ρούλα Γεωργακοπούλου

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Σοφία Φιλιππίδου

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Χάρης Αττώνης, Πάνος Παπαδόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου

 

Δυο «συνηθισμένες» γυναίκες, πωλήτρια και πελάτισσα, συναντιούνται σε έναν χώρο εκτός τόπου και χρόνου, που είναι ένα διανυκτερεύον κατάστημα γυναικείων ρούχων, κάτω από το οποίο περνάει ο ηλεκτρικός. Η πελάτισσα επείγεται να βρει το οριστικό ρούχο της, την αποκρυσταλλωμένη εικόνα του σώματος-εαυτού-καινούργιου ρόλου, ενώ η πωλήτρια-ψυχοπομπός διατηρεί την εξουσία και τη γοητεία του θανάτου και της αναγέννησης!

Δοκιμάζοντας συνεχώς ρούχα, μεταφέρουν όλη τη γκάμα των συναισθημάτων και τις τεχνικές παιχνιδιού, που είναι απαραίτητα στοιχεία κάθε πρόβας, είτε είναι πρόβα θεάτρου, είτε πρόβα θανάτου και αλλαγής. Όταν η πελάτισσα −που ήδη έχει «γράψει» το μικρό της μονόπρακτο− βρει το νέο της «ρούχο», «επιστρέφει» με τον «ηλεκτρικό»… το έσχατο όχημα…. «πίσω» στο μικρό της σπίτι, όπου «συγκατοικεί» με τα δυο της ζωγραφικά έργα: Τον ναύτη του Τσαρούχη και την Προσπερίνα (Proserpine του Dante Gabriel Rosseti), τα οποία αλωνίζουν πέρα δώθε διεκδικώντας ζωτικό χώρο.

Θέατρο Από Μηχανής , Ακαδήμου 13, Αθήνα , Τηλ. 210 523 1131

 

23652076_filipidou1.limghandler

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top