Fractal
Home / FRACT-ALL / Δύο διηγήματα
20/01/2016, 10:14 πμ

Δύο διηγήματα

Του Ρήγα Αγγελή // *

 

f1a

 

 ANAKΡΙΒΕΙΣ ΦΗΜΕΣ ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

 

Μου είπε ότι γέρασες – αν είναι δυνατό να γερνούν τα όνειρα – μπορεί να στοιχίζουν ακριβά, αλλά δε γερνούν. Μένουν άπιαστα πολλές φορές γιατί δεν επιμένουμε και δεν πιστεύουμε στις δυνάμεις μας. Γέρασε. Το είπε με ανακούφιση, χαρά, μελαγχολία. Πίστεψε ότι θεραπεύτηκε, φοβήθηκε ότι θα ασθενεί ισοβίως, δεν ξέρει οτι οι χρόνιες αρρώστιες οδηγούν σε μακροβιότητα.

Και όμως χθες, μια βροχερή μέρα με κρύο και χιονόνερο, την είδα να προχωρά βιαστικά, ντυμένη μ’ ένα χοντρό παλτό και σκούφο στα μαλλιά. Μου χαμογέλασε κι άστραψε ο δρόμος. Οι κρυφοί θαυμασταί είναι πολλοί, η κρυφή αγάπη είναι πιο δυνατή – ζει σαν την ελπίδα και κοιμάται μαζί της στο λίκνο του χρόνου.

Μου χαμογέλασε και ο ήλιος στο απέναντι βουνό, στο Μπαϊραχτάρι, βγήκε για λίγα δευτερόλεπτα από τα σύννεφα – σα να ήθελε να δει, να θυμίσει ότι λάμπει κι αυτός και να μας υποσχεθεί ότι η τελευταία του υποχώρηση στο χειμώνα ήταν μέχρι τις κεραίες και από αύριο η μέρα θα μεγαλώνει.

Δε γέρασες, δε θα γεράσεις ποτέ. Για μας τους αγιάτρευτους θαυμαστές θα είσαι πάντα νέα, θα βαριαναστενάζουμε όταν σε σκεφτόμαστε, θα συγκινούμαστε όταν σε βλέπουμε. Είσαι για μας το κρυφό αντικείμενο του πόθου.

Είσαι πάντα βιαστική. Γιατί τρέχεις, γιατί βιάζεσαι, τι θέλεις να προλάβεις; Εμείς ξέρουμε τι θέλουμε, αλλά ταυτόχρονα ξέρουμε ότι δε θα το προλάβουμε ποτέ. Θα είσαι για μας ένα όνειρο, που όνειρο πάντα θα μείνει – ”sumnium semper conservabitur”. Και όποιος τολμάει να πει ότι γέρασες θα τον διακόπτουμε απότομα και θα του απαντάμε διπλωματικώς – ”ανακριβείς φήμες ανευθύνων στοιχείων”.

 

 

H Γοργόνα

 

”Η πλώρια γοργόνα μια βραδιά

πήδηξε στον πόντο μεθυσμένη…”

Ν. Καββαδίας

 

Η πρώτη, πραγματική γοργόνα έφυγε από τη ζωή του το καλοκαίρι του ’74 – το πρώτο φοιτητικό του καλοκαίρι. Την είχε δει πριν λίγο καιρό στον Πειραιά, στο Νοσοκομείο ”Μεταξά”, δε την κατευόδωσε όμως στο ταξίδι της.

Ήταν πανέμορφη με τα υπέροχα, γυμνά στήθη της, τις τεράστιες ρόγες τους, τα υπέροχα μακριά χέρια της, τη φιδίσια όλο λέπια ουρά της και χόρευε πάντα έναν ατελείωτο χορό. Αργότερα χόρεψαν μαζί της κι άλλες γοργόνες, ολόγυμνες μπροστά του τραγουδώντας τραγούδια της εποχής όπως εκείνο το χαζό ”Απαγορεύεται να σ’ αγαπάω, απαγορεύεται να μ’ αγαπάς…” – αν είναι δυνατό να υπάρχουν τέτοιες απαγορεύσεις. Χόρεψε ενθουσιασμένος και μ’ άλλες γοργόνες που πέρασαν απ’ τη ζωή του παθητικά μπλουζ σε φοιτητικά πάρτι ή ρυθμικό ταγκό και βαλς, αλλά εκείνος ο αισθησιακός μοναχικός χορός του έμεινε αλησμόνητος.

Η πρώτη γοργόνα, αυτή που μπορούσε να ακουμπά να κοιμάται πάνω στα στήθη της από τα πρώτα παιδικά χρόνια του και να χαϊδεύει όλο περιέργεια την ουρά της, έφυγε από τη ζωή του το πρώτο φοιτητικό καλοκαίρι, το καλοκαίρι του ’74, ήταν ένα τατουάζ στο δεξί μπράτσο του νονού του.

 

Στο Γιάννη Α. Ταλαιπώρου

1904 – 1974

 

 

* Ο Ρήγας Αγγελής γεννήθηκε το 1953 στον Παγώνδα Σάμου. Είναι γιατρός μικροβιολόγος και έχει διατελέσει κοινοτικός, δημοτικός και νομαρχιακός σύμβουλος στη Σάμο. Έχει γράψει τη συλλογή διηγημάτων ”Το Κλειστό Παράθυρο”, ενώ μια άλλη συλλογή ”Ο γάτος του γιατρού και άλλα διηγήματα” έχει βραβευθεί στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ιατρών Λογοτεχνών. Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top