Fractal

Δυο ποιήματα της Ρεβέκκας

της Ρεβέκκας Κακολύρη // 

 

images

 

Υπάρχουν στιγμές που η ζωή σε ξαφνιάζει τόσο, μα τόσο, ευχάριστα!Μία από αυτές υπήρξε η γνωριμία μου με τη Ρεβέκκα Κακολύρη, μαθήτρια της Β΄ τάξης γυμνασίου στο Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Ζακύνθου. Η αντίστασή της στην ισοπεδωτική ομοιομορφία και ανελευθερία που μας περιβάλλει, ο αντισυμβατικός και γενναίος τρόπος με τον οποίο διαμορφώνει δημιουργικά την πραγματικότητα, είναι σπάνια για την εποχή μας.Η Ρεβέκκα δεν αποτελεί, απλώς, μία ελπίδα για το μέλλον.Η Ρεβέκκα ΕΙΝΑΙ το ατίθασο μέλλον που, ήδη, έχει αγκαλιάσει το παρόν.

                                                                                                                                                                       Μιχάλης Κούτρας

 

 

Δεν

Υπόκωφοι λυγμοί
ακούγονταν αφειδώς,
λυγμοί ανορθόδοξοι,
και εμείς δεν ακούσαμε
και εμείς δε νιώσαμε…

Αργά, λοιπόν
και ράθυμα
μας κοίταξε
και τότε
το τείχος του αίσχους.
Δεν μπορούσε να σώσει το έλεος.

 

Εσύ

Διψασμένος κοιτώντας τον ήλιο,
ημιθανής, με ισόβια θεϊκότητα,
μάταια το βαρύ σου μανδύα κουβαλάς
αφού, ακόμα, δεν αισθάνεσαι την άλλη πλευρά του φεγγαριού.

Εσύ – κοσμοκαλόγερος μέσα στα πλήθη,
με ανάσα δύσπιστη – αυταρχική,
γενναιόδωρα – με πόνο,
σηκώνεις το βλέμμα σου προς την ελευθερία.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top