Fractal

Αντιστρέφοντας τον μύθο

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Σωτήρης Ηλιάδης, Αγγελική Στρουμπούλη «Ρεντ Μπελάς στο δάσος», Εικονογράφηση: Δημήτρης Φουσέκης, Εκδ. Καστανιώτη, σελ. 54

 

Υπάρχει τεράστια παράδοση στην ελληνική παιδική λογοτεχνία που θέλει τον λύκο κακό, μοχθηρό, ύπουλο. Και όλα ξεκινούν από την περιβόητη Κοκκινοσκουφίτσα, την αθώα και καλή που πέφτει θύμα του και γλυτώνει χάρη στην παρέμβαση του κυνηγού.

Η Αγγελική Στρουμπούλη και ο Βασίλης Ηλιάδης αντιστρέφουν τον μύθο  δημιουργώντας την δυναμική και ατίθαση ΡΕΝΤ, τον «μπελά στο δάσος». Και είναι σκέτος μπελάς όντως, καθώς βασανίζει τον ταλαίπωρο τον λύκο, αλλά και επειδή τινάζει στον αέρα την εικόνα την κλασική της μικρής, τρυφερής και αδύναμης κοκκινοσκουφίτσας.

Η Ρέντ του βιβλίου είναι εγωίστρια, κακιά, δύστροπη, κακομαθημένη. Κακομεταχειρίζεται τα ζώα και δεν έχει κανένα σεβασμό για το περιβάλλον. Δεν φοβάται τον λύκο, κλοτσά τα αθώα προβατάκια που την τρέμουν, κυνηγά να σκοτώσει τα μυρμήγκια, τρώει το φαγητό της γιαγιάς  μέσα στο δάσος και αφήνει όλα τα αποφάγια και τα σκουπίδια της εκεί. Ο κακομοίρης ο λύκος έχει συνείδηση χορτοφάγου αλλά που να το ομολογήσει στους άλλους λύκους. Θα του φερθούν ρατσιστικά αν το μαρτυρήσει και φοβάται. Ο ίδιος ονειρεύεται να είναι διαφορετικός και ελεύθερος. Μετανιώνει από την πρώτη στιγμή που ντύνεται γιαγιά επειδή του το επιβάλλει ο ρόλος του. Δεν του αρέσει να τρώει ανθρώπους, αλλά η ιστορία της φυλής του παραπέμπει σε μια συγκεκριμένη εικόνα και συμπεριφορά του λύκου. Η Ρέντ βάζει το λύκο να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού τις γιαγιάς, τον εκμεταλλεύεται κανονικά και εκείνος την αποκαλεί εφιάλτη. Όλα τα ζώα και οι οικολόγοι κυνηγοί βάζουν σκοπό να γλυτώσουν τον λύκο από την ΡΕΝΤ την στριμμένη  !

Έτσι και γίνεται! Όταν η Ρεντ πιάνει  δουλειά στον ζωολογικό κήπο μαθαίνει σιγά σιγά να φροντίζει και να αγαπά τα ζώα .Και στο τέλος γίνεται κτηνίατρος!

 

Σωτήρης Ηλιάδης, Αγγελική Στρουμπούλη

 

Δεν μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι σε ανατρεπτικές ιστορίες, αυτές στην ουσία είναι που τροφοδοτούν τη φαντασία μας και ενδυναμώνουν την κριτική μας σκέψη. Έτσι οφείλουμε να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας να κοιτούν τον κόσμο! Ένα βήμα παραπέρα να τα πηγαίνουμε. Διότι τα παιδικά παραμύθια χρόνια τώρα λειτουργούν και στερεοτυπικά, έχουν δώσει ήδη στα παιδιά λίστες με καλούς και κακούς ήρωες. Έχουν κάνει διαχωρισμούς που τελικά ίσως είναι αφοριστικοί και άδικοι. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις αφορισμούς σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει. Και ούτε μπορείς να διαχωρίζεις σε καλούς και κακούς όταν ξέρεις ότι το καλό και το κακό συνυπάρχουν και στους ανθρώπους αλλά και στο σύνολο των τομέων της ζωής μας.

Εδώ η αποδόμηση γίνεται αβίαστα, ευφάνταστα και διασκεδαστικά. Και είναι στ αλήθεια απολαυστική! Κι αν η εικονογράφηση δεν ήταν συντηρητική θα έδενε πιο πολύ με το περιεχόμενο του βιβλίου!

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top