Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Αδιαπραγμάτευτες Επιλογές”
07/09/2016, 10:50 πμ

Διήγημα: “Αδιαπραγμάτευτες Επιλογές”

Της Ρένας Γέρου // *
 

f20

 

 

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε σ’ ένα παραθαλάσσιο χωριό, γεμάτο ελιές και βάρκες χρωματιστές. Ζούσε σ’ ένα χαμόσπιτο στην άκρη του χωριού. Ψάρευε και μάζευε καβούρια όλη μέρα. Η μάνα του ξενοδούλευε και σπάνια ήταν στο σπίτι. Όσο για τον πατέρα του, μήτε τον είχε δει ποτέ του. Σχολείο πότε πήγαινε και πότε όχι. Έκαμε πάντα όπως του άρεσε. Η κυρά- Πέρσα, η μάνα του, τον έστελνε μα αυτός βαριόταν να μείνει και το έσκαγε. Πότε πήγαινε στο γήπεδο και κλώτσαγε ένα τόπι να περάσει η ώρα και πότε καθόταν πλάι στον μαστρο- Νικολή που μερεμέτιζε τα δίχτυα του. Τα καλοκαίρια ήταν η καλύτερη του. Είχε κι άλλοθι που το σχολείο ήταν κλειστό να ξυπνά στις 11 και να τεμπελιάζει απεριόριστα.

Πέρασαν τα χρόνια και μεγάλωσε. Για δουλειά ούτε λόγος. Άλλαξε στην εμφάνιση μα όχι στις συνήθειες του. Ένα λεπτό, εμφανίσιμο παλικάρι με μάτια σμαραγδιά , σιωπηλός και μόνος.

Είχε κακό καιρό κείνο τ’ απόγευμα. Τα ιστιοφόρα μπαίνανε στον όρμο ν’ απαγκιάσουν. έτσι όπως κοιτούσαν τα γερόντια από το καφενείο, είδαν να καβατζάρει την μύτη του βράχου ένα θαλαμηγό. Σηκώθηκαν όρθιοι. Παράτησαν και την πρέφα. Μόνο στην τηλεόραση έβλεπαν τέτοια σκαριά. Τεράστιο, λευκό με τις απαλές γραμμές του να λικνίζεται ανάλαφρο παρά τον όγκο του να μπει στον όρμο τους. “Έλενα ΙΙ ” έγραφε στην πλώρη του. Ο μπάρμπα-Λιας είπε: ” Α! Καλέ του Σταύρου του εφοπλιστή από την Χίο δεν είναι αυτό;” Μείνανε να κοιτάνε οι υπόλοιποι συμπαίκτες του. ” Ναι αυτό είναι.” μονολόγησε κι ένιωσε ευθύς και ένα μέτρο ψηλότερος, που είχε προσφέρει τούτη την πολύτιμη πληροφορία στους υπόλοιπους.

Η θαλαμηγός έριξε άγκυρα και κατέβασε το τεντεράκι της. Μέσα καθόταν μια κοπέλα μέσα σ’ ένα λευκό εφαρμοστό φουστάνι και μαλλιά μακριά και μαύρα που τα έπαιρνε ο άνεμος κι έπαιζε μαζί τους. Τόση ομορφιά ο τόπος δεν την είχε δει ξανά. Η ίδια η Έλενα 2 είχε κατεβεί να βολτάρει στο χωριό τους. Τι τιμή για τα άτομα που σύχναζαν κείνη την απογευματινή ώρα στην προκυμαία. Οι “ταγοί” της τοπικής κοινωνίας ( ο μπάρμπα-Λιας κι άλλοι δυο τρεις προεστοί) καταχάρηκαν με την τόση τιμή. Η Έλενα, ένα κοριτσόπουλο 17 χρονών μόλις, έκανε κρουαζιέρα στα νησιά με την παρέα της. Ο καιρός τους είχε κάνει να δέσουν εκεί. Κατέβηκε με την παρέα της να βολτάρουν λιγάκι. Εκεί στην προκυμαία είδε τον Παναγιώτη. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Εκείνος δεν της έδωσε καμιά σημασία. Εκείνη πείσμωσε. Είχε μάθει αλλιώς, άλλωστε. Του έπιασε κουβέντα και τον κάλεσε στο καράβι της. Όλα ξεκίνησαν απλά. Ο Παναγιώτης ανέβαινε στο καράβι κάθε μέρα. Του έστελνε το τεντεράκι να τον φέρει. Κάθε μέρα το ίδιο για έναν μήνα. Όλοι ζήλευαν τον Παναγιώτη που ήταν κι ο μοναδικός προσκεκλημένος στα πάρτι που διοργάνωναν οι νέοι πάνω στην θαλαμηγό. Η Έλενα με τίποτα δεν ήθελε να τον αφήσει.

Ήρθε η ώρα να σαλπάρει το πλοίο. Ο εφοπλιστής το είχε υποσχεθεί να το δώσει σ’ έναν Σαουδάραβα πρίγκιπα για να πάει ταξίδι το χαρέμι του. Η Έλενα ήταν απαρηγόρητη που έπρεπε να φύγει. Ζήτησε απ’ τον Παναγιώτη να πάει μαζί της. Τον παρακάλεσε. Εκείνος την κοίταξε και γύρισε σπίτι του. Δεν ήταν για εκείνον οι αλλαγές. Καλά είχαν περάσει οι δυο τους. Αλλά να σκλαβωθεί; Με τίποτα, όμως! Εκείνη τ’ άφηνε όλα για χάρη του. Του ζήτησε να μείνει εκεί στο χωριό του, μαζί του. ” Όχι!” ήρθε κοφτή η απάντηση του Παναγιώτη. “Εσύ κι εγώ δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι. Είμαστε διαφορετικοί. Εντάξει ζήσαμε στιγμές μοναδικές να μας φτάσουν να θυμόμαστε μια ζωή. Αλλά μαζί; Όχι πολλά ζητάς.” “Φύγε” της είπε και γύρισε την πλάτη του. Δεν είδε τα δάκρυα της. Δεν άκουσε τον θόρυβο απ’ την καρδιά που έσπαγε. Η Έλενα δεν έφυγε ποτέ. Βούτηξε από την άκρη του γκρεμού εκεί απέναντι από το σπίτι του, μέσα στο μπλε της θάλασσας. Το κορμί της δεν βρέθηκε ποτέ.

 

 

 

* H Ρένα Γέρου είναι καθηγήτρια Αγγλικών και μητέρα τριών παιδιών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Μυτιλήνη. Ζει με την οικογένεια της στην Αντίκυρα, Βοιωτίας. Γράφει διαρκώς. Δεν μπορεί να μην γράφει. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο: “Στάλα στάλα τον έρωτα” από τις εκδόσεις “Άλλωστε” ενώ ετοιμάζει και μια δεύτερη. Ονειρεύεται να ταξιδέψει, όμως σαν μητέρα παιδιού με ειδικές ανάγκες αυτό το όνειρο παραμένει δύσκολο. Ταξιδεύει γράφοντας. Στα προσεχή της σχέδια είναι η ολοκλήρωση ενός μυθιστορήματος και η έκδοση του.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top