Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ένα κείμενο, ένα ευχαριστώ
27/01/2016, 11:57 πμ

Ένα κείμενο, ένα ευχαριστώ

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος //

 

carv«Διηγήματα» του Ρέιμοντ Κάρβερ, Εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 856

 

Ένας αναπτήρας. Το πήλινο πιάτο που έγινε τασάκι. Ένα κουτί μπίρας• άδειο. Ένα μπουκάλι ουίσκι Teachers• μισογεμάτο, αλλά όχι για πολύ. Κι άλλο ένα μπουκάλι. Μια ηλεκτρική σκούπα. Ένα μαδημένο χαλί. Η μηχανή ενός αυτοκινήτου που δεν παίρνει μπρος. Οι πάνες ενός μωρού. Τα κλειδιά ενός σπιτιού• τα δωμάτια όλα έχουν αδειάσει από παρουσίες. Ένα πακέτο τσιγάρα. Ένα πακέτο άδειο από τσιγάρα. Ένα φωτογραφικό άλμπουμ. Μια τούρτα γενεθλίων. Ένα πιάτο φαγητό. Ένα πιάτο φαγητό άθικτο. Ένα γράμμα που δεν έφτασε. Ένα γράμμα που παράπεσε. Χάπια που πέφτουν στο νιπτήρα. Βιταμίνες που κανείς δεν αγοράζει. Ο ουρανός που έπεσε μια κορυφογραμμή. Η σκόνη στα παπούτσια. Πόδια δίχως παπούτσια. Ένα παγώνι μέσα σε ένα σπίτι. Κάποιος θόρυβος μέσα στη νύχτα. Η νύχτα μέσα σε ένα θόρυβο. Η σιωπή. Τα χέρια της σιωπής. Ένα πουκάμισο έξω από το παντελόνι. Ένα παντελόνι δίχως πόδια. Η μουσική από ένα ραδιόφωνο. Το ραδιόφωνο που πουλιέται όσο όσο. Ένα κρεβάτι στο δρόμο. Κάποιος που μαζεύει τα προσωπικά του αντικείμενα σε ένα χαρτόκουτο. Ένα αυτοκίνητο με ανοιγμένες τις πόρτες• βαλίτσες μπαίνουν μέσα, γεμίζει ο τόπος πράγματα. Ένα φουστάνι που ανεμίζει. Ένα φουστάνι που ξέχασε να ανεμίζει. Ένας άνδρας. Μια γυναίκα. Μετά έρχονται κι άλλοι. Μετά φεύγουν κι άλλοι. Φεύγουν-έρχονται. Καμία κίνηση δεν σημαίνει κάτι. Τίποτα δεν βρίσκεται να τους σταματήσει. Τα πράγματα μέσα σε ένα ψυγείο χαλασμένο. Λιωμένες μπριζόλες, λαχανικά σαπισμένα. Κονσέρβες που κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει. Ένα τραπέζι στρωμένο. Αποφάγια, αποτσίγαρα, απόγευμα, αποκτήνωση. Το αφάγωτο κολατσιό για τη δουλειά. Η δουλειά που δεν υπάρχει. Το πορτοφόλι που είναι άδειο. Μια κόρη που γυρνάει την πλάτη της στον πατέρα της. Ένας πατέρας που διεκδικεί τα παιδιά του. Μια μάνα που παίρνει τα παιδιά της και φεύγει από το σπίτι. Παιδιά που παίζουν μόνα τους στην πισίνα, στην αυλή, στα δωμάτια. Ένας εφιάλτης. Ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης. Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Οι γραμμές του τρένου, το τρένο σε ένα σταθμό, ο σταθμός που είναι έρημος. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, ο άνδρας δεν φοράει παπούτσια. Μια γυναίκα που σφίγγει τα χέρια στη φούστα της. Το τηλέφωνο που χτυπάει μέσα στη νύχτα. Δύο άνθρωποι που ψαρεύουν. Μια κοπέλα πεθαμένη στη λίμνη. Οι άνδρες πίνουν, ψαρεύουν, λένε αστεία. Η σφαίρα που χτύπησε μια πέρδικα. Το όπλο του κυνηγιού. Φορτηγά σε έναν δρόμο που δεν τελειώνει. Η μουσική που τρυπάει το τζάμι και χάνεται. Καφές παγωμένος. Νερό γκρίζο στο ποτήρι. Κι άλλος καφές. Και λίγη βότκα ή τζιν στο φλασκί. Και η δουλειά δεν προχωράει. Και δουλειά δεν βρίσκεται. Ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια που λερώθηκαν αμέσως. Ο γιακάς του μπουφάν σηκωμένος. Το κρύο δεν αναστέλλεται. Ένας τηλεφωνικός θάλαμος. Η ζέστη του δρόμου που αχνίζει. Τα χέρια που δεν βρέθηκαν. Τα χέρια που πάλεψαν. Φωνές πάνω στους τοίχους. Ένα ζευγάρι χωρίζει. Ένα ζευγάρι ενώνεται ξέροντας πως δεν θα είναι για πάντα. Μια προσευχή που μπορεί να σώσει ό,τι δεν σώζεται. Η κακιά αρρώστια. Η αρρώστια του μυαλού. Η φιλοδοξία που δεν είναι ποτέ αρκετή. Τσάι που στάζει. Ο ξύλινος φράχτης που γίνεται σύνορο. Η πόρτα που έκλεισε απότομα. Κι άλλα κουτιά μπίρας: εξάδες που καταναλώθηκαν. Η ουρά στο σούπερ μάρκετ. Η ουρά στην τράπεζα. Η ουρά που κάποιον άνθρωπο ακολουθεί. Ένας σκύλος που γαβγίζει. Κάτι παράξενο που αλυχτάει έξω από την πόρτα. Τα λουλούδια που θέλουν πότισμα. Τα λουλούδια που κανένας δεν πότισε. Το χώμα που πατήθηκε. Από κάτω ο άνδρας που χάθηκε και λιώνει. Η προκαταβολή για το νοίκι. Και το καπάρο για ένα δωμάτιο 2Χ2. Η σιωπή των ξενοδοχείων. Το σπίτι που ποτέ δεν ρίζωσε. Οι άνθρωποι δίχως ρίζες. Τα άκλαυτα δέντρα. Τα άκοπα δέντρα. Ο ουρανός που ποτέ δεν φτάνει. Έναστρη νύχτα που κάτι μπορεί να σημαίνει. Η οδοντόβουρτσα στα δόντια. Μέσα στα δόντια η γλώσσα, οι λέξεις που δεν πλύθηκαν. Οι ανώνυμοι αλκοολικοί. Ο γιος για τον πατέρα. Ο πατέρας για τον γιο. Ο ένας εναντίον του άλλου. Ένα παλιό ρολόι με ώρα παλιά. Κατσαβίδια, πένσες, παλιά εργαλεία σε γκαράζ κλειστό. Ξανθιά μαλλιά που ανεμίζουν. Η κομμώτρια που δεν μιλάει. Η πελάτισσα που δεν προλαβαίνει. Τα κιλά που πρέπει να χάσει η σερβιτόρα. Ο άνδρας που διαβάζει εφημερίδα. Ο άνδρας που κρατάει την εφημερίδα για ασπίδα από τον κόσμο. Ο κόσμος που ποτέ δεν έρχεται και όλο χάνεται. Ένα κείμενο. Ένα κείμενο για τον Ρέιμοντ Κάρβερ. Ένα βιβλίο του Ρέιμοντ Κάρβερ. Μια ιστορία, κι άλλη, κι άλλη. Κι όλες μαζί σαν μια. Ένα κείμενο κι ένα ευχαριστώ που υπήρξε. Εις μάτην, όχι. Παρά τα χαμένα και τα λίγα κερδισμένα. Αλλά υπήρξε. Κι άλλη ιστορία. Κι άλλο ουίσκι και τζιν και μπίρα. Και το ευχαριστώ ξανά.

Υγ: Γιάννη Τζώρτζη, ευχαριστούμε για τη μετάφραση, τη λέξη, την αγάπη και την εμμονή για τον Κάρβερ.

 

Raymond Carver

Raymond Carver

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top