Πέντε ποιήματα — του Ρέυμοντ Κάρβερ
Μετάφραση: Κώστας Λιννός //
ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΑΔΥ
(SUNDAY NIGHT)
Κάνε χρήση των πραγμάτων γύρω σου:
Αυτό το ψιλόβροχο
Έξω απ’ το παράθυρο, τουλάχιστον.
Τούτο το τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλά μου,
Αυτά τα πόδια πάνω στον καναπέ.
Το σβησμένο ήχο του Rock-and-Roll,
Την κόκκινη Ferrari στο κεφάλι μου.
Τη γυναίκα που σκοντάφτει
Μεθυσμένα γύρω-γύρω στην κουζίνα…
Βάλ’ τα όλα μαζί,
Κάνε χρήση.
Η ΣΟΦΙΤΑ
(THE ATTIC)
Το μυαλό της είναι μια σοφίτα όπου πράγματα
Σωρεύτηκαν με τα χρόνια.
Από καιρού εις καιρόν το πρόσωπό της εμφανίζεται
Στα μικρά παράθυρα κοντά στη στέγη του σπιτιού.
Το λυπημένο πρόσωπο κάποιας
Που έχει φυλακιστεί
Και ξεχάστηκε εκεί.
ΗΣΥΧΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
(QUIET NIGHTS)
Πηγαίνω να κοιμηθώ σε μια ακρογιαλιά,
Ξυπνάω σε μια άλλη.
Η βάρκα πλήρως εξοπλισμένη,
Τραβιέται κόντρα στο σκοινί της.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ
(NO NEED)
Βλέπω έναν άδειο χώρο στο τραπέζι.
Ποιανού ; Ποιανού άλλου ; Ποιόν κοροϊδεύω ;
Η βάρκα περιμένει. Καμία ανάγκη για κουπιά
Ή έναν αέρα. Έχω αφήσει το κλειδί
Στο ίδιο μέρος. Ξέρεις που.
Θυμήσου με και όλα όσα κάναμε μαζί.
Τώρα, κράτα με σφιχτά. Αυτό είναι. Φίλα με
Δυνατά στα χείλη. Εκεί. Τώρα
Άσε με να φύγω, αγαπημένη μου. Άσε με να φύγω.
Δεν θα συναντηθούμε ξανά σ’ αυτή τη ζωή,
Φίλα με λοιπόν τώρα για το αντίο. Εδώ, ξαναφίλα με.
Άλλη μια φορά. Εκεί. Αρκετά.
Τώρα, αγαπημένη μου, άσε με να φύγω.
Είναι καιρός να βρίσκομαι καθ’ οδόν.
ΚΟΛΙΜΠΡΙ
(HUMMINGBIRD)
Για την Tess
Ας υποθέσουμε πως λέω καλοκαίρι,
Πως γράφω τη λέξη ″κολιμπρί″,
Πως την τοποθετώ σ’ ένα φάκελο
Και την κατεβάζω απ’ το λόφο
Στο ταχυδρομικό κουτί. Όταν ανοίξεις
Το γράμμα μου θ’ ανακαλέσεις
Εκείνες τις μέρες και πόσο πολύ,
Μα πόσο πολύ, σ’ αγαπώ.
Ο Ρέυμοντ Κάρβερ ήταν αμερικανός διηγηματογράφος και ποιητής. Γεννήθηκε το 1938 και πέθανε το 1988. Το έργο του χαρακτηρίζεται από μινιμαλισμό και ωμό ρεαλισμό.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
✔ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
16/04/2024, 9:16 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Μυστήρια στο νησί Πίτσι Πίτσου
16/04/2024, 9:16 μμ -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το ποίημα της εβδομάδας | Ελένη Χωρεάνθη. Αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή «Σύνθεση σε ρε ελάσσονα»
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη // Το ποίημα της εβδομάδας Ελένη Χωρεάνθη, Αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή «Σύνθεση σε ρε ελάσσονα», εκδ. Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος Μάζεψα όσα από τα κομμάτια της ψυχής μου μπόρεσα να διασώσω ό,τι είχε
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Abuellita” *
Του Απόστολου Θηβαίου // ** Προτού ξεκινήσουμε, λίγα λόγια για τις οδηγίες που ονομάσαμε σκηνικές μα που δεν είναι άλλο απ’ τη σκηνοθεσία της ίδιας της ζωής του. (Πάνω στη σκηνή ξεχωρίζουν απέραντες επιφάνειες από λείο πλαστικό.
Περισσότερα -
Προδημοσίευση: «Ρένος Αποστολίδης- Ζήσιμος Λορεντζάτος. Δυο ψίθυροι μέσα στη θύελλα.»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μούσσας // «Ρένος Αποστολίδης- Ζήσιμος Λορεντζάτος. Δυο ψίθυροι μέσα στη θύελλα.» Το 2024 συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που με διαφορά λίγων ημερών έφυγαν από τη ζωή, ο Ρένος Αποστολίδης και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.
Περισσότερα -
Ο αιρετικός Κώστας Βάρναλης
Από τον Γιάννη Δημογιάννη // Σε περασμένο εξάμηνο στο μεταπτυχιακό μου, αναθεώρησα πολλές, δικές μου προκαταλήψεις. Από την άλλη πλευρά, αποκάλυψα το ρόλο κάποιων άλλων δημιουργών, που δυστυχώς εν πολλοίς αγνοούνται, παρά την αδιαμφισβήτητη προσφορά και δυναμική του
Περισσότερα -
Ποίηση: “Διάφανες στιγμές”
Γράφει η Μαριάνθη // * Διάφανες στιγμές Στις τελευταίες λάμψεις σου αναζητώ την ιερότητα της στιγμής. Πριν βυθιστείς στο άπειρο, προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την ομορφιά σου αισθάνομαι να ανοίγει η ψυχή μου και να αγκαλιάζει
Περισσότερα -
Φύγε, θάνατε, φύγε!
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Κάρμεν» της Karin Fossum. Μετάφραση από τα Νορβηγικά: Δ. Παπαγρηγοράκης, εκδ. «Μεταίχμιο», σελ. 243 “«Πρέπει να σου πω κάτι» είπε «που ίσως δεν ξέρεις». «Ναι;» «Πάνω από το εξήντα τοις εκατό των εμβρύων
Περισσότερα -
Ρεαλιστική Μαγεία από τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη τον γνώρισα από το βιωματικό του μυθιστόρημα «Αχ! Να ‘ξερα»(2003) και με είχε εντυπωσιάσει από τότε η αφηγηματική του δεινότητα αλλά και η εμπειρική καταγραφή του βιωματικού πεδίου του με
Περισσότερα