Fractal

Αποκαλυπτήρια της ‘μελλοντικής προτομής’ του Γιώργου Χρονά

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

 

Γιώργος Χρονάς, “Προσωρινή μέθη”. Εκδόσεις Οδός Πανός. Έβδομη έκδοση,  Σεπτέμβριος 2018. Αθήνα

 

 

Ούτε μία, ούτε δύο! Ετούτη η έκδοση της «Προσωρινής μέθης» του Γιώργου Χρονά είναι η έβδομη (Σεπτέμβριος 2018) στα τελευταία τρία χρόνια,  κι’ όπως πάντα από τις άψογες και φιλότεχνες εκδόσεις του ιδίου, Οδός Πανός. Στις σελίδες του, μέσα, ο περιπλανώμενος αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με την ψυχοσύνθεση ενός αγνού ποιητή της ζωής, με όλες εκείνες τις παραμέτρους που χαρακτήρισαν και σημάδεψαν τη ζωή του έως εδώ. Εκείνο όμως που διακρίνει το βιβλίο ετούτο είναι η τέχνη και η ζωή των άλλων ανθρώπων, όσων κινήθηκαν γύρω του όλα αυτά τα χρόνια, και όλων εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρέασαν λεπτομέρειες της ζωής του ίδιου του ευαίσθητου ποιητή. Ίσως ο τίτλος της συλλογής ετούτων των μικρών κειμένων να υπαινίσσεται το εύρος της επίδρασης που είχαν πάνω του οι άλλοι, ίσως την προσωρινή μόνο μέθη, ίσως κάτι άλλο βαθύτερο. Όπως και να είναι, βεβαίως, εδώ μέσα πρωταγωνιστεί, φαινομενικά βέβαια, και ο περίγυρος! Ο προσωπικός, εκείνος ο καθημερινός άνθρωπος της γειτονιάς, της φιλικής παρέας, της επαγγελματικής αναγκαστικής συναναστροφής. Εδώ κινούνται ποιητικά πρόσωπα που διασταυρώθηκαν με τον αισθητικό κόσμο του Χρονά, τον επηρέασαν με αποτέλεσμα να ανέλθουν στην επιφάνεια του χαρτιού, σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα, εντυπώσεις και επιρροές. Τα κείμενά του αποδίδουν την πραγματικότητα, αλλά το σπουδαιότερο, χωρίς αναγκαστικά να είναι μεμψίμοιρα, ούτε και ζοφερά. Εδώ αναμιγνύονται όλες οι ιδιότητες του Γιώργου Χρονά, η ποιητική, εκδοτική, η δημοσιογραφική, μαζί με τη βαθιά ανθρώπινη παράμετρό του. Τα κείμενα είναι αυτοτελή, μικρά σε έκταση, μόλις μιας έως τρεις, ίσως κάποια λίγο παραπάνω,  σελίδες έκαστον. Διαβάζοντάς τα, μερικά ή όλα, ο αναγνώστης που δεν είναι ενήμερος με το ως τώρα συγγραφικό έργο του Γιώργου Χρονά, έρχεται ευθέως σε επαφή με ανθρώπους που είτε βρίσκονται εν ζωή, είτε μετακόμισαν στον αστερισμό του Σείριου, όπως τόσο συχνά λέει ο ίδιος.

 

Φωτογραφία του Γιώργου Χρονά στο γραφείο του (Ιανουάριος 2019)

 

Στην πραγματικότητα, όμως, παράλληλα με όλα αυτά, όποιος εντρυφήσει εκεί, θα δει ιδίοις όμασι και θα νοιώσει τις βαθύτερες ανησυχίες του ποιητή, θα έρθει αντιμέτωπος με τις ιδέες του ίδιου του Χρονά για τη ζωή, δημιουργώντας το δικό του προφίλ. Τον χαρακτήρα ενός τίμιου ανθρώπου που βρέθηκε δίπλα σε μεγαθήρια της εποχής του, σε εμβληματικές μορφές εραστών της τέχνης, όχι ‘αναβατών’, όπως χαρακτηριστικά αποκαλεί, και την ίδια στιγμή, ταυτόχρονα, κοντά σε ανθρώπους λαϊκούς. Σχολιάζει τις επιτυχίες των ανθρώπων του πολιτισμού, αλλά κατακεραυνώνει και τις όποιες αστοχίες άλλων. Θλίβεται για τη σκληρή καθημερινότητα, αφού δεν παραλείπει να ενδιαφέρεται και για τα ‘κοκόρια της Οδού Αισχύλου’ που βρέθηκαν αναγκαστικά εγκλωβισμένα, κάποτε, σε ένα στενό γεμάτο από ταράτσες, χαλάσματα και  από παλιόσπιτα. ‘… Κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα WC στην πόλη της Αθήνας. Φαίνεται πως καταργήθηκε η φυσική ανάγκη των ανθρώπων. Τείνουν προς το θείο’, λέει με μια φιλοσοφική στιγμιαία διάθεση, όταν εξιστορεί τα γεγονότα του 1998 που τον εντυπωσίασαν.

Όμως, το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφορά τις δέκα συνεντεύξεις που πήρε από ισάριθμους ανθρώπους της τέχνης, καθώς και από πέντε ανάλογες συζητήσεις που είχε ο ίδιος με άλλους. Έτσι στις σελίδες παρελαύνουν εξομολογούμενοι στον Γιώργο Χρονά, οι Ντίνος Χριστιανόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Λαϊνά, Νίκος Μαμαγκάκης, Μένης Κουμανταρέας, Δημήτρης Παρθένης, Κώστας Γεωργουσόπουλος και η Σόνια Θεοδωρίδου, ενώ από την άλλη μεριά εκείνος εκ βαθέων φέρνει στο προσκήνιο καλά κρυμμένες θεωρήσεις του απέναντι στους Μάνο Τσιλιμίδη, Πέτρο Μπιρμπίλη, Γιώργο Ευσταθίου, Κατερίνα Αγγελιδάκη, και τέλος στο Χρήστο Παρίδη. Τα κείμενα και οι συζητήσεις δημοσιεύτηκαν παλιότερα σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ εδώ έρχονται σε συγκεντρωτική μορφή, και αποτελούν τρόπον τινά, μια συνέχεια του άλλου βιβλίου του, το ‘Σάββατο’  που εκδόθηκε παλιότερα (2011). Όλα τα κείμενα είναι γραμμένα σε πολυτονικό σύστημα, όπως θα ταίριαζε άλλωστε στην αισθητική του ποιητή της ζωής Γιώργου Χρονά. Μια σπουδαία έκδοση από έναν άνθρωπο με βαθιά παιδεία και ευαισθησία.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top