✔ Προδημοσίευση: «Τότε που το Νερό πολεμούσε τη Φωτιά…» από τη Λιλή Μαυροκεφάλου
«Τότε που το Νερό πολεμούσε τη Φωτιά…», Λιλή Μαυροκεφάλου, Νεανικό μυθιστόρημα φαντασίας, Εκδόσεις Momentum 2017, Σελ.: 204
«Είναι καιρός πια, κόρη μου, να μάθεις την ιστορία του Κρόνου και της γενιάς μας. Και της Μακαρίας. Η πολύ παλιά της ιστορία βούλιαξε στα βάθη της θάλασσας μαζί με το πανάρχαιο βασίλειο… Άκουσέ την σαν παραμύθι… Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, μέσα από τη φωτιά και το νερό αναδύθηκε μια τεράστια λασπερή μάζα, όπου μέσα της αναδεύονταν ψυχορραγώντας ψάρια, μέδουσες, οστρακοειδή, μαλάκια. Όταν κάποτε η λάσπη στέριωσε σαν μια τεράστια γέφυρα ανάμεσα στην ανατολή και δύση, ταξιδιάρικα πουλιά κι αέρηδες άφησαν επάνω της σπόρους που την πρασίνισαν. Ζώα και άνθρωποι την αποίκισαν σιγά σιγά. Μα η ηρεμία της ήταν προσωρινή. Οι δυνάμεις που την είχαν γεννήσει, ξαναξυπνούσαν κάπου κάπου κι απειλούσαν να την αφανίσουν. Πάλευαν η φωτιά και το νερό λυσσασμένα, μα η νέα γη ήθελε να ζήσει. Όταν κάποτε αποτραβήχτηκαν τα νερά και σβήσανε οι φωτιές, η στεριά ήταν κουτσουρεμένη, μια τεράστια σχεδία καταμεσής στη θάλασσα, ένα νησί με νεογέννητα βουνά, κοιλάδες και λιμάνια. Καρπερό νησί που γεννοβολούσε αγαθά και στα σπλάχνα του έκρυβε χαλκό, ασήμι και χρυσάφι. Ονομάστηκε Μακαρία. Όχι μόνο γιατί ήταν πλούσια και δυνατή, αλλά κυρίως γιατί οι κάτοικοί της ζούσαν μονιασμένα κι ευτυχισμένα!»
«Επειδή ζούσαν σύμφωνα με τον σμαραγδένιο νόμο, πατέρα;»
«Ακριβώς, Εσπερίδα! Αλλά ο Κρόνος εξαφάνισε τον σμαραγδένιο νόμο, καθώς και τα ιστορικά αρχεία μας. Έχει βάλει γραφιάδες να τα ξαναγράφουν όπως τον συμφέρει. Θάβει γεγονότα, εφευρίσκει άλλα, διαστρεβλώνει…»
«Ο Κρόνος, πατέρα, ο μικρότερος απ’ όλους σας, πώς τα κατάφερε να γίνει ο Πρώτος;»
Ο Έσπερος αναστέναξε.
«Ο μικρότερος… Αλλά κι ο πιο δολοπλόκος και τολμηρός! Θα σου πω πώς τα κατάφερε… Αλλά καλύτερα να πιάσω τη φοβερή μας ιστορία από την αρχή, από τον Μέγα βασιλιά Ωρανό, τον πατέρα του Κρόνου και των αδελφών μας, των Τιτάνων και Τιτανίδων…»
«Όμως εσύ πατέρα δεν είσαι Τιτάνας…»
«Επειδή δε με γέννησε η Τιταία, η επίσημη σύζυγος του Ωρανού. Όμως με ανέθρεψε και ποτέ της δε με ξεχώρισε από τα άλλα παιδιά της. Η δική μου η μάνα πέθανε πολύ νέα, μόλις και τη θυμάμαι… Ο Ωρανός βέβαια απόκτησε κι άλλα παιδιά από άλλες γυναίκες…»
«Τον θυμάσαι, πατέρα, τον παππού μου;»
«Πώς θα μπορούσα να τον ξεχάσω; Ήταν ένας ωραίος, δυνατός κι επιβλητικός άντρας. Και σοφός. Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ήταν δίκαια και ειρηνικά. Δίδαξε τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Λόγο του Παντός, να αρδεύουν τη γη με κανάλια, να σπέρνουν, να θερίζουν. Να χτίζουν σπίτια, να ναυπηγούν πλοία και να ταξιδεύουν στη θάλασσα. Ακόμη τους δίδαξε να αγαπούν την αρετή και την τιμή, να αρκούνται σε όσα έχουν και να βοηθούν τον συνάνθρωπο. Καταδίκαζε την ψευτιά, την απληστία, την υπερβολή και την ακολασία. Και πρώτος αυτός έδινε το παράδειγμα… Αλλά αργότερα…»
Ο Έσπερος σιώπησε και προσηλώθηκε στις φλόγες του τζακιού. Μια κάθετη ρυτίδα χαράκωνε το λείο μέτωπό του.
«Πατέρα, τι έγινε αργότερα;»
Ο Έσπερος απέσυρε το θλιμμένο βλέμμα του από τη φωτιά και το κάρφωσε στην κόρη του.
«Δε θα χαρείς με όσα θ’ ακούσεις, κόρη μου…»
«Πατέρα, η αλήθεια, όσο πικρή κι αν είναι, άλλο τόσο είναι αναγκαία! Κι αν πονά σαν το χειρουργικό νυστέρι, σώζει όμως! Δικά σου λόγια είναι αυτά».
«Μου ’δωσες ένα καλό μάθημα, παιδί μου!»
«Εγώ! Μάθημα! Σ’ εσένα!»
«Διέλυσες την αυταπάτη μου πως ακόμη έχω μπροστά μου μια παιδούλα. Μεγάλωσες κι αντέχεις κι απαιτείς! Οπότε συνεχίζω… Τα πρώτα παιδιά του Ωρανού από την Τιταία ήταν οι τρεις Κύκλωπες με το
ένα μονάχα μάτι στο κέντρο του μετώπου τους. Ήταν άριστοι μηχανικοί και μεταλλουργοί. Γιγαντόσωμοι και πολύ δυνατοί. Λένε ότι σήκωναν βράχια με τα χέρια τους. Μετά γεννήθηκαν οι τρεις Εκατόγχειρες. Γιγαντόσωμοι και χειροδύναμοι κι αυτοί και τρομερά γρήγοροι κι επιδέξιοι στα χέρια. Κατάφερναν να πετάνε ταυτόχρονα στον αέρα πολλά μαχαίρια κι αναμμένα δαυλιά και να τα πιάνουν σαν να είχαν εκατό χέρια, γι’ αυτό τους είπαν έτσι. Όσο ήταν μικροί οι Κύκλωπες κι οι Εκατόγχειρες, ο πατέρας τούς αγαπούσε και τους καμάρωνε. Μα μεγαλώνοντας, μεγάλωναν η φιλοδοξία και η αυθάδειά τους. Άρχισαν να το ρίχνουν στους καβγάδες, τις καταχρήσεις, τις ασωτίες και να περιφρονούν τις πατρικές συμβουλές για σωφροσύνη κι αρετή. Η δίψα τους για υπέρμετρη απόλαυση και δύναμη ήταν ολοφάνερη. Ο Ωρανός άρχισε να τους φοβάται και να τους υποπτεύεται ότι συνωμοτούν εναντίον του. Ήταν αλήθεια, ήταν κακόβουλες συκοφαντίες, δεν ξέρω. Πάντως ο Ωρανός πήρε τη φοβερή απόφαση να τους ρίξει στα Τάρταρα…»
«Στα Τάρταρα, στα έγκατα της γης! Αχ πατέρα, πώς μπόρεσε να φανεί τόσο σκληρόκαρδος στα παιδιά του ο παππούς;»
«Μπόρεσε, κόρη μου, γιατί η εξουσία πετρώνει την καρδιά… Εκείνη τη χρονιά η γη δεν κάρπισε, η αναβροχιά στέγνωσε τα κανάλια. Για πρώτη φορά ο λαός γνώρισε τη στέρηση… Αλλά αυτό δεν ήταν τίποτε μπρος στα άλλα. Η γη, που πολλά χρόνια ήταν ήσυχη, άρχισε να βρυχάται. Το νεκρό ηφαίστειο στο Φαλακρό Βουνό ξύπνησε. Η θάλασσα κόχλαζε. Οι παραλίες γέμισαν νεκρά ψάρια που μύριζαν θειάφι. Όλοι πίστευαν ότι οι πράξεις του είχαν προκαλέσει τις καταστροφές και τον ικέτευαν να ελευθερώσει τα παιδιά του. Δεν υποχωρούσε… Πρόσταξε λιτανείες και τελετές για να εξευμενιστούν οι υποχθόνιες θεότητες. Τότε έγιναν κι οι πρώτες ανθρωποθυσίες. Η λατρεία του Λόγου του Παντός άρχισε να λησμονιέται…
Δυο χρόνια κράτησε το κακό και το τρίτο η γη ηρέμησε και κάρπισε. Όλα μοιάζανε ωραία και καλά όπως παλιά, αλλά δεν ήταν κι ούτε ξανάγιναν. Είχε χαθεί η εμπιστοσύνη τους ενός προς τον άλλον. Η καχυποψία, σαν επιδημία, άρχισε να εξαπλώνεται ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, στα ανδρόγυνα, στους συγγενείς και τους φίλους. Η Χρυσή
Εποχή έπνεε τα λοίσθια, όμως ήταν ένας αργόσυρτος θάνατος έτσι που ελάχιστοι ήταν σε θέση να τον αντιληφθούν».
«Τότε που το Νερό πολεμούσε τη Φωτιά…» Λιλή Μαυροκεφάλου
Ένα νεανικό μυθιστόρημα εμπνευσμένο από το μύθο της Ατλαντίδας και της Τιτανομαχίας.
Στην ομίχλη της προϊστορίας, περιτριγυρισμένο από τον ωκεανό, κυριαρχούσε, μάγευε κι απειλούσε το πανίσχυρο βασίλειο της Ατλαντίδας-Μακαρίας.
Στο θρόνο της, ο βασιλιάς Κρόνος που κρατά φυλακισμένα τα παιδιά του στα φοβερά Τάρταρα ώστε να μην του πάρουν την εξουσία. Το στερνοπαίδι του Κρόνου, ο Ζήνας-Δίας , έχει ξεφύγει από τη μοίρα των αδελφών του και επιστρέφει από την Κρήτη για να τιμωρήσει τον τυραννικό πατέρα του.
Ο Ίνας, ένα πρωτόγονο αγόρι, σκλάβος στα φοβερά ορυχεία της Μακαρίας, θα συναντήσει τον Ζήνα και θα συμμετέχει στον αγώνα του.
Η μάχη ανάμεσα στις δυο βασιλικές γενιές του Κρόνου και του Ζήνα –η γνωστή Τιτανομαχία–, θα είναι σκληρή.
Το ίδιο και η μάχη των φυσικών δυνάμεων, της φωτιάς και του νερού, που θα διεκδικήσουν την Ατλαντίδα και θα την κάνουν Μύθο.
Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την Τετάρτη 14 Ιουνίου, ώρα 7.30 μ.μ., στο MONK (Καρόρη 4, πλ. Αγίας Ειρήνης). Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Σήλια Νικολαΐδου , καθηγήτρια Κοινωνιολογίας παν/μίου Θεσσαλίας και η Βίβιαν Φόρτη, συγγραφέας, εκπαιδευτικός.
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη η Λιλή Μαυροκεφάλου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στη Μακεδονία. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία-Αρχαιολογία. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αίγινα. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση και στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού. Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε το 1977 με το ιστορικό μυθιστόρημα για νέους «Άγης».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Η Σοφία Γκλιάτη Χασιώτη αποχαιρετά τον Δημήτρη Φύσσα
16/04/2024, 9:17 μμ -
✔ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
16/04/2024, 9:16 μμ -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Μυστήρια στο νησί Πίτσι Πίτσου
16/04/2024, 9:16 μμ -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Δαντέλα μπλε βαθύ”
Της Ελένης Δεληβοριά // * Ο ήχος της λύρας ταξιδεύει στο κορμί μου. Με παρασύρει. Οι παλάμες σου φτερούγες μ’ ακουμπούν σαν να φοβούνται να μη σπάσω. Με σκεπάζουν. Το βλέμμα σου πέπλο χρυσαφί με τυλίγει.
Περισσότερα -
Ακροβατώντας ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό
Γράφει η Ελένη Λόππα // * “Μέλισσες Ιέρειες”, της Χαράς Νικολακοπούλου, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015 Οι νουβέλες της Χαράς Νικολακοπούλου, στο πρόσφατο βιβλίο της, Μέλισσες Ιέρειες, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μαγικές από κάθε άποψη: Εξαιρετική, χυμώδης
Περισσότερα -
Με ρίζες και φλέβες
Γράφει ο Γιώργος Κόκκινος // * Παρουσίαση του βιβλίου της Ειρήνης Γαβριλάκη, “Αισθήσεις κι ένας αφηγητής”, 24γράμματα, Αθήνα 2021 (Νομισματικό Μουσείο, 30 Σεπτεμβρίου 2021) Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας απόψε στον λαμπρό αυτό χώρο και για την
Περισσότερα -
«Και τότε το ασύλληπτα αναπάντεχο συμβαίνει»
Γράφει η Μαρία Λιάκου // Ντέϊβιντ Τζ. Χαντ: «Η αρχή της απιθανότητας» Μετάφραση: Βερόνα Πέτρου, Επιμέλεια: Kύρα Κοτζιά, Εκδόσεις Ροπή – 2019 Το βιβλίο ασχολείται με τα απίθανα γεγονότα και εξηγεί το γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο
Περισσότερα -
☆ Οι εικαστικές εγκαταστάσεις «Διερχόμενοι» και «Επτά Πύλες» στο ΚΠΙΣΝ
Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) φιλοξενεί, στο πλαίσιο του θεματικού προγραμματισμού του Πρόσωπα του Ήρωα, το οποίο πραγματοποιείται με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, τις εικαστικές εγκαταστάσεις «Διερχόμενοι» και «Επτά Πύλες» του διεθνώς αναγνωρισμένου εικαστικού Γιώργου Ξένου. Το
Περισσότερα -
Σεμινάριο “Αφήγηση Ζωής” στο Βιβλιοπωλείο Bookworld με ελεύθερη είσοδο
Tην Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018, 5 – 8μμ, θα πραγματοποιηθεί εισαγωγικό σεμινάριο “Αφήγηση Ζωής” με ελεύθερη είσοδο στο Βιβλιοπωλείο Bookworld (Αγ. Ιωάννου 86-88, Αγία Παρασκευή. Καθώς οι λέξεις είναι το βασικό υλικό που χτίζουμε τη σχέση μας
Περισσότερα -
Διήγημα: “Μια συνηθισμένη ιστορία”
Του Βασιλείου Διακοβασίλη // * Συνήθως μας λένε ότι τα χρόνια της εφηβείας μας είναι τα πιο δύσκολα. Μάλλον έχουν λάθος. Όσες δυσκολίες κι αν υπάρξουν στα γεμάτα ζωντάνια χρόνια της νιότης μας, όλες μπορούν να ξεπεραστούν
Περισσότερα
