✔ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Ανέκδοτα ποιήματα από τη Μαρία Πανούτσου

‘ Ερωτικά ’

Το ακούω το αίμα

Some say the world will end in fire, Some say in ice. From what I’ve tasted of desire I hold with those who favor fire.

Robert Frost

τω αγνώστω θεώ

κάποια βράδια που όλα ησυχάζουν/

και /σαστισμένοι οι νικητές της νύχτας

γέρνουν και κλείνουν για λίγο /τα μάτια

ακούω το αίμα να χτυπά ρυθμικά /στο κορμί μου

κάποιες στιγμές / και δεν είναι λίγες κι αυτές

στην βουή μιας αδιάφορης μέρας/

νάτο και πάλι/ το αίμα/ να κοχλάζει γοργά/

είναι οι ώρες που εισβάλεις στο μυαλό /

ή/ το μυαλό μου σε φέρνει εικόνα

το ίδιο/ μαγεμένο/

από την σκοτεινιά των ματιών σου/

Ζωή και θάνατος μαζί

I love you as certain dark things are to be loved, Pablo Neruda

Προβολή στα άφρονα τα λόγια

μιας ζωής ξεχασμένης

πριν από την κιβωτό του Νώε

Με ρώτησαν/ αν έχω συναντήσει τον θάνατο

Τον παρομοίασαν / με πέτρα άκαρδη

Με ρώτησαν/ αν έχω συναντήσει την ζωή

Την παρομοίασαν με λουλούδια του αγρού/

Έτσι κι εγώ /πορεύτηκα μόνη

με τις σπασμένες αλυσίδες

να σέρνονται στα πόδια μου/

και να πληγώνουν /την σάρκα από παντού

μα οι φωνές τους /με κυνηγούσαν αλύπητα

ούτε ο θάνατος είναι πέτρα /τους φώναξα

ούτε η ζωή λουλούδια του αγρού/ τους είπα

αναρριχήθηκα λοιπόν /ωχρή σε σώματα

και κατρακύλησα στους ήχους /παγωμένη

και έλεγα στίχους από πεθαμένους ποιητές

περπάταγα λοιπόν /αδιάφορα

και με χαμένη πεθυμιά/

κι’ όλα φαινόντουσαν ανούσια /μα καθαρά

και τότε είδα τον θάνατο και την ζωή

μαζί/ σ ένα και μόνο πρόσωπο

ω! τι δώρο ιερό

τούτης της γης

καθώς απλώνω λοιπόν την ύλη να στεγνώσει

την ύλη μου/ που αγναντεύει ήδη την σκοτεινή

την

όχθη/

και η ψυχή μου/ που σεργιανίζει ανέμελα/

-μαθαίνει να πετά πριν είναι αργά –

μαζεύω μνήμες στοργής

που μου απόμειναν/

και τις εναποθέτω στο μέτωπο του

στα χείλη/ και στα δυο του μάτια

τις λαμπερές τις κόγχες που μου μίλησαν/

που μ έδεσαν με μαγικά σχοινιά

και σαν μοδίστρα πιάνω το ψαλίδι τώρα/

να κόψω τον λώρο

που μας δένει/

και μια και δυο με κομματιάζω πριν πω καν ωχ!

Μετράω μέχρι το τρία/ και περιμένω

και ο κόσμος σκοτείνιασε/ και εχάθη

Είναι η σάρκα που εμπνέει τρυφερότητα;

είναι η ωρίμανση του νου του;

μαζεμένη στη κόφτρα του τσιγάρου

Είναι η τούφα από τα μαλλιά του;

που με ξυπνάει τις νύχτες

αναρωτιόμουν

καθώς

άφηνα μια στάλα αίμα στo χάρτινo σημάδι του

Και μη λες τέλος

I travelled among unknown men

In lands beyond the sea

W. Wordsworth

Είσαι ο πατέρας μου/ τα μάτια μου σε θέλουν

Το αίμα μου φωνάζει το όνομα σου το ανθρώπινο

Ανάσες σταματούν καθώς σε αντικρίζω

Και πέφτω στο κενό με συντροφιά μια λέξη σου

εγώ σου έδωσα άλλο όνομα

αυτό που τραγουδώ τις νύχτες

και με τ ανθρώπινο σου πρόσωπο

σε ψάχνω στις γραμμές του τρένου

ή στις γραμμές των στίχων

μήπως σε βρω και σ ‘απαγγείλω

πριν τελειώσουν οι λέξεις μας *

και μη λες τέλος /θα έρθει μόνο του

πατέρας /αδελφός / αγαπημένος/ γιος

πριν τελειώσουν οι λέξεις μας *

Γ.Α

©Μαρία Πανούτσου

Η Μαρία  Πανούτσου γεννήθηκε  στην Αθήνα ​και υπηρετεί το θέατρο  και την ποίηση  από  το 1979. Σπούδασε  μουσική,  χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία,  Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές  και για συμμετοχή σε Διεθνη Φεστιβάλ  θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε  στην παιδική  της  ηλικία στο Ιρακ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε  πολύ μικρή  το χορό και το θέατρο και με  την πρώτη της σκηνοθετική  δουλειά  βραβεύτηκε με πέντε  βραβεία στο Φεστιβάλ  Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης  παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού. Τώρα μοιράζεται την ζωή της μεταξύ  Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. 

Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Εχει  σπουδάσει στο  GROTOWSKI  LABORATORIUM  στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Σπούδασε  στο  Open University  OF    London  Humanities- Ανθρωπιστικές σπουδές ,  και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας,  στο  Open University of London.

Παράλληλα με το θέατρο και η τέχνη η Μαρία Σκουλαρίκου – Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ , SALUADER  και  ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ Η ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY που έχουν εξαντληθεί και  ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής  συλλογής με τίτλο ‘Η ΠΟΛΗ’

Μελέτησε Ζωγραφική  και Αγιογραφία με τον ζωγράφο  Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη  Ν.Σκλαβενίτη. 

Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. 

Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.

 Αυτήν την περίοδο.

Ολοκληρώνει συλλογή παραμυθιών και την νέα ποιητική  συλλογή  με τίτλο ‘Η Πόλη’.

Θέατρο 

2015-2016  Ως  ηθοποιός  βρίσκομαι συνεχώς σε  αναζήτηση των δυνατοτήτων μου, άλλα και της τέχνης αυτής που υπηρετώ.  Θέλω να συνταιριάσω την έρευνα και το λαϊκό στοιχείο, το αυθόρμητο και την μελέτη, στις παραστάσεις μου από τώρα και μετά. Θα έδινα τον τίτλο:  Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Ο ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ. 

Ξεκινώ αυτήν την εργασία με την παράσταση,  “ΑΣΠΡΟ ΦΩΣ  ιστορίες έρωτα και αναρχίας’( Πρώτη παρουσίαση στο θέατρο Ελισσός,  Ιανουάριος 2015)

.. Άν θα έπρεπε να  αναφέρω μερικές στιγμές από την δουλειά μου, θα ήταν:

1980 Σπουδές στο Grotowski  Loboratorium στην Πολωνία . 
1982 ίδρυση της εταιρείας  ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΜΉ και συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ιθάκης .Πρώτη μου δουλειά σκηνοθετική. 
Η παράσταση απέσπασε 6 βραβεία. 

Συμμετοχή σε προγράμματα  θεατρικής παιδείας  στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού 1984-86
Συμμετοχή μου το 1997 με την παράσταση  ‘Ιστορία με τέλος’  στο Φεστιβάλ Γυναίκες Δημιουργοί των δύο Θαλασσών, UNESCO Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.

1999 Τρίτη εκδοχή της Αντιγόνης με τίτλο: ‘Η Λατρεία των Νεκρών’  Edinburgh fringe festival  και ​περιοδεία στην Ευρώπη.

2001 Διδασκαλία σε σεμινάριο, ‘Προσέγγιση  στην Αρχαίας  Ελληνικής Τραγωδίας’  στο Πανεπιστήμιο  Edinburgh University και Glasgow University.

2007-2014  A project in progress House of flesh by Yussuf Idris. Προσέγγιση του Αραβικού πολιτισμού με το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς Άραβες λογοτέχνες.

Για την περίοδο 2016-2017

Ολοκληρώνει  συλλογή  παραμυθιών  και την  νέα  ποιητική  συλλογή  με τίτλο ‘Η Πόλη’. ‘Ιστορίες έρωτα και αναρχίας’  Κείμενα προφορικής παράδοσης ​από Ανατολή Δύση, Βορά και Νότο. Αφηγήσεις για ενήλικες.  Ιανουάριος  2015.  Συνεργασία με τον μουσικό, Σταμάτη Δελλαπόρτα. Πρώτη παρουσίαση στο θέατρο ΕΙΛΙΣΣΟΣ  2015 Ξεκινά συνεργασία με τον σκηνοθέτη και δάσκαλο Σταμάτη Ευσταθίου με θέμα την Aπώλεια. Προετοιμασία θεατρικής παράστασης με τον ποιητή και θεατρικό συγγραφέα, Σταμάτη Πολενάκη.

PERFORMANCES THROUGHT DECADES

A.PROJECT ‘Foyer’ 2009-2012  Μουσική παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Yussuf idris  ‘House of flesh’.Συνεργασία με την μουσικό και συνθέτρια, ΤΑΝΙΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ.  

B.PROJECT  Αντιγόνη  1997 – 2007 H ΔΕΚΑΧΡΟΝΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ  ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ

C.PROJECT 2012-2017 Νίκα Μαρτοπούλου. Μαρτυρία της  Δ. Μ Μιχαλακέα. Μάιος –  Συνεργασία με την σοπράνο και performer  ΒΙΒΙΑΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗ.

«Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πρώτιστα στην τέχνη του Θεάτρου είναι η σχέση του ανθρώπου με αυτό που επιμελώς κρύβει βαθιά μέσα του και που εκφράζεται για λίγο σε κάποιες οριακές στιγμές, για να ξανακρυφτεί και πάλι πίσω από λόγια δισταχτικά και αδέξια σαν τ’αχνάρια ενός πληγωμένου ζώου πάνω στο χιόνι…

Το Θέατρο μας δίνει, κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να μακρύνουμε το διάστημα αυτής της αποκάλυψης και στη συνέχεια να έρθουμε σε επαφή με τους συμπολίτες μας μέσα από αυτήν. Μια επαφή που μπορεί να θεωρηθεί, απαραίτητη»                                                                                     

Έχει συνεργαστεί  με τους, Σ. Τσιώλη, Ν. Αγγελίδη  Σ. Θεοδωράκη  στο σινεμά και δούλεψε στο ραδιόφωνο και τηλεόραση 1979 με 1989.

Από το 1989 αφιερώθηκε στην θεατρική έρευνα και εκπαίδευση.

Για την Μαρία Πανούτσου το Θέατρο, είναι ένας χώρος έρευνας των εκφραστικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, χωρίς να αρνείται τον παιδαγωγικό,  ψυχαγωγικό και θεραπευτικό του χαρακτήρα. Ιδιαίτερη αφοσίωση έδειξε στην μελέτη της κίνησης του σώματος, μαθητεύοντας σε διαφορετικές τεχνικές.

Πιστεύει ότι η κίνηση του σώματος ολοκληρώνεται μόνο με τον έντεχνα εκφρασμένο λόγο. Από το 1992 χρησιμοποιεί εκτός του θεατρικού κειμένου, το ποιητικό, πεζογραφικό, δοκιμιακό κείμενο και με εφαλτήριο τον σύνθετο λόγο του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, συνεχίζει την αναζήτηση, της σχέσης λόγου, κίνησης, νοήματος, δημιουργώντας ένα δικό της θεατρικό κώδικα επικοινωνίας. Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της είναι η διδασκαλία που εκτός από λειτούργημα την θεωρεί μία ακόμη μορφή τέχνης. Την ενδιαφέρουν οι δύο ρόλοι που ενυπάρχουν στην διδασκαλία, του διδάσκοντος και του διδασκόμενου και βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση στην εναλλαγή αυτών των ρόλων.

Η μέθοδός της είναι ουσιαστικά, μια στάση απέναντι στο υλικό (μνήμη-κοινωνία) που συσσωρεύει καθημερινά ο άνθρωπος καλλιτέχνης, καθώς και ένας «τρόπος» εξάσκησης για την εφαρμογή μιας όσο γίνεται πιο προσωπικής έκφρασης.