✔ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Δύο ποιήματα από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή “Λέξεις απόκρημνες” της Διώνης Δημητριάδου
Δύο ποιήματα από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή “Λέξεις απόκρημνες” της Διώνης Δημητριάδου*,δίγλωσση έκδοση, μετάφραση στα Αγγλικά: Robert Crist, Despina Lala – Crist, κυκλοφορεί στις 24 Απριλίου 2017, από τις Μικρές εκδόσεις
Ιεροτελεστία του Ελάχιστου
Η σωστή δόση αρχικά.
Δύο κοφτές σιωπές και από γλύκα τίποτα.
Ένα ανακάτεμα αργό
όπως μπερδεύονται τα αποκόμματα ζωής
μέσα σε διάμετρο στενή
σαν τους διαδρόμους των σπιτιών με τους μικρούς φεγγίτες
μικρές ανάσες σε σκοτεινές αυλές
να αποσταίνει λίγο η ζωή.
Αναμονή με αταραξία
να μη θολώνει ο νους με άσχετα λόγια.
Και μετά χτύπημα ανεπαίσθητο ίσα να αγγίξει το κορμί
να το ξυπνήσει από τον λήθαργο ζεστής ανάσας.
Και πάλι ελάχιστη αναμονή εκεί στον ελαφρύ κυματισμό.
Και με τον πρώτο αναστεναγμό
απόσυρση σκληρή
συνειδητοποίηση αποχής.
Κατόπιν αργά και ηδονικά
με το μυαλό σε αλλοτινούς καιρούς
πίνεις το αποτέλεσμα της ταραγμένης θάλασσας.
The Ceremony of the Minimum
First the correct dose.
Two sharp silences and nothing sweet.
A slow stir
as scraps of life are entangled
in a narrow diameter
like the corridors of houses with small fanlights,
short breaths in dark yards,
to relax life a little.
Undisturbed anticipation
so the mind will not be clouded with irrelevant words.
And afterward a slight beat barely touching the body
to awaken it from the lethargy of warm breath.
And again a minimum wait there in the light rippling.
And with the first sigh
harsh withdrawal,
a conscious abstinence.
Then slowly and sensuously
with the mind on bygone times
you savor the results of the disturbed sea.
Οι Χτίστες
Τα σπίτια γέρνουν και γερνούν
καθώς απ’ τις κρυφές ρωγμές τους
ο χρόνος με το σκληρό του βλέμμα
αποσαθρώνει τα υλικά.
Κι ας ψάχνεις με φτηνές επισκευές
να εξευμενίσεις τον κακό καιρό.
Ξεθεμελιώνονται παλιά δοκάρια
που συγκρατούσαν τον ειρμό
από χαμένες μνήμες.
Από τους τοίχους που ξεφτίσανε
κάποιες φωτογραφίες κατακρημνίζονται
και όπως σπάει το γυαλί
πέφτουν τα πρόσωπα στο πάτωμα.
Αν κάνεις να τα συμμαζέψεις
ακούς τον ψίθυρο.
Τα σπίτια μηρυκάζουν τις ίδιες πάντα λέξεις
με μια σοφία που έγραψε στα σωθικά τους ο καιρός.
Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να θεμελιώσει πιο βαθιά
απ’ όσο η γη αντέχει
μα πάντα ρίχνει τα στηρίγματα και αρματώνει σιδεριές
στα πιο σαθρά του κόσμου εδάφη.
Μάταιος ο χτίστης με όλη του την τέχνη.
The Builders
The houses stoop and age
as from their hidden crevices
time with his harsh gaze
disintegrates the materials.
No matter how you seek with cheap repairs
to appease the bad weather.
Uprooted are the old posts
that held together the continuity
of lost memories.
From ravaged walls
some pictures are falling
and as the glass breaks
the faces scatter on the floor.
If you go to pick them up
you hear the whisper.
The houses keep ruminating upon the same words
with a wisdom that time stamped in their entrails.
No one can ever build a foundation deeper
than the earth can endure,
but it always undermines the props, and it arms with steel
the dilapidated strata of the world.
Useless the builder with all his skill.
(Η ποιητική συλλογή «Λέξεις απόκρημνες» της Διώνης Δημητριάδου, θα κυκλοφορήσει στις 24 Απριλίου 2017, από τις μικρές εκδόσεις)
*Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζει εδώ και πολλά χρόνια στην Αθήνα. Αξιοποίησε τις σπουδές της σε ιστορία και αρχαιολογία διδάσκοντας σε δημόσια λύκεια. Γράφει ποιήματα αλλά και πεζά (λογοτεχνικά και δοκιμιακά) και ασχολείται με τα γραπτά τωνάλλων κάνοντας επιμέλειες εκδόσεων και δημοσιεύοντας άρθρα κριτικής λογοτεχνίας σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Έργα: «Εγχειρίδιο για την παραγωγή λόγου», «Το ύφος και το ήθος» (δοκίμια), «Το ατελιέ» (διηγήματα), «Ο χώρος ανάμεσα» (νουβέλα), «Τα κοινά και τα ιδιωτικά» (διηγήματα), «Σύμη, με τα μάτια της ψυχής» (συλλογικό έργο). Ποιήματά της και πεζά έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις («Ετερότητα» και άλλες ανθολογίες), και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Διατηρεί στο διαδίκτυο το ιστολόγιο (blog) «Με ανοιχτά βιβλία». Η ποιητική συλλογή «Λέξεις απόκρημνες» είναι η πρώτη της προσωπική.