Σκέψεις: “Πού πάμε ωρέ!”
Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά // *
Ερήμωσαν οι δρόμοι του χωριού, μήπως και της πόλης! Παίρνει ο πολίτης τη φτώχεια του και νωρίς-νωρίς, άκεφος, προβληματισμένος πλην όμως εφησυχασμένος, επιστρέφει στο σπίτι του. Εκεί τον περιμένει η μοναξιά, η αλαλία που γεννά η τηλεόραση ή το face book!
Ήρεμη είπα: Ναι δεν λάθεψα, επιλογή μου από αγανάκτηση και μόνο.
Κι όταν έρθει η ώρα του ύπνου θα πω: πάμε δεν έχει κάτι ενδιαφέρον! Εννοείται ότι δεν έχει, δεν είχε και δεν θα έχει! Για να λέμε το σωστό, από τα χαράματα ξελαρυγγίζονται μερικοί, αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις πως πρόκειται για το ίδιο σενάριο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ενδιαφέροντος!
Πόσο καλός ήταν ο άνθρωπος, μονολογώ. Χάλασε στο όνομα του συμφέροντος αυτός που θεωρούσε τη γη μοναδική κι έκανε τον πλανήτη σπίτι του. Τι τα θες, αναμνήσεις που σε ταράζουν σε σκοτώνουν γιατί ναι τα χρόνια της ευζωίας πέρασαν. Αν τολμήσεις να κοιτάξεις πίσω θα δεις θα ξεχωρίσεις και θα νοσταλγήσεις τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, γλυκό ποτήρι στο στόμα των ποιητών, που έγραψαν αράδες πολλές, καθώς τα θωρούσαν να διαφεντεύουν διάσπαρτα στη γαλανή θάλασσα, την χιλιοτραγουδισμένη.
Θα δεις και θα ξεχωρίσεις και θα νοσταλγήσεις τα γραφικά χωριά, θαύμα στο στόμα των λογοτεχνών, που θέλουν να τα διαιωνίσουν μέσα από γλυκόπικρες αφηγήσεις, μέσα από τη γενναιότητα των κατοίκων που σπάθιζε τη σκλαβιά, κερδίζοντας το βιός των γονιών από τη λαίλαπα του κατακτητή. Δεν τολμάς όμως να μιλήσεις για το παρόν, τι να πεις που σφάλισε η καρδιά σου και το πρόσωπο κρυμμένο στο σκοτάδι -δεν επιθυμεί φωταψίες-πέφτει μπρούμυτα για να μην ακούει, να μην βλέπει, να μην μιλά!
Δεν υπάρχουν και φωνές, σαν να ερήμωσε η χώρα! Αλλά πες μου ότι δεν ερήμωσε με τόση αποδημία! Και σαν δεις μένουμε πίσω, μικρά παιδιά και οι γέροι που έχουμε ανάγκη από τους μεσήλικες, που όμως έφυγαν! Πού πάτε παλικάρια!
Πού πάμε ωρέ παιδιά!
* H Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός.
Ετικέτες: 'Αποψη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ Μαρίνα Γεωργοπούλου: “Ζούμε πια στην εποχή του Ίντερνετ”
Συνέντευξη στην Ελένη Αναγνωστοπούλου // Σήμερα, τελειώνει ο Φεβρουάριος, ένας πολύ ενδιαφέρων μήνας και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γιατί τυγχάνει να κάνω μια ζωντανή συνέντευξη- απευθείας- από τα καμαρίνια του θεάτρου Μπέλλος με συνομιλήτρια την ηθοποιό και συνάδελφο
Περισσότερα -
Οι δάσκαλοι παλιότερα…
Γράφει ο Νίκος Τσούλιας // Οι δάσκαλοι των παλιότερων εποχών είχαν αναλάβει το δύσκολο έργο της εκπαίδευσης και της αγωγής των παιδιών σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Όργωναν όλη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη. Νησιά, πόλεις, χωριά, αγροτικές, ορεινές και
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η Τηλεφωνική Συσκευή”
Του Χαράλαμπου Κόκκινου // * Κατέβασε το ακουστικό και έμεινε για λίγο αποσβολωμένος κοιτάζοντας τη συσκευή του τηλεφώνου του. Μια από εκείνες τις πολύ παλιάς τεχνολογίας συσκευές με αναλογικό καντράν και μακρύ καλώδιο που ήταν σχεδόν
Περισσότερα -
Διήγημα: “Δικαιοσύνη”
Της Κυριακής Γαλαντία // * Το νερό αλλού έμοιαζε να στέκεται, βαθύ μπλε με μαύρες ανταύγειες στο βάθος, άχρονο, στρυφνό και απροσπέλαστο∙ αλλού κατέβαινε βουερό παρασέρνοντας ξερά φύλλα, πέτρες, κλαδιά και ξύλα κι ό,τι άλλο ξενόφερτο∙ ο τόπος
Περισσότερα -
“Κάτω τα «προσεχώς!»”. Ανέκδοτο ποιήμα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Γράφει ο Κώστας Θ. Ριζάκης // κάτω τα «προσεχώς!» στην Διώνη Δημητριάδου, κι εδώ θα ’βρεις ίδια τα βράδια τσουπωτά εσφαγμένα των ερώτων μόνον σφυρηλατούντα κάθιδρα ή φουλ παροπλίζοντα σκαιώς σκάμματα στα κορμάκια δράμι δεν
Περισσότερα -
Μικρό Σημείωμα Ποιητικής: Το ποίημα ως ολότητα
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Στο Γράμμα σε ένα νέο ποιητή η Γούλφ γράφει κάπου: να αφομοιώσεις κάθε εμπειρία που σου προσφέρεται, άφοβα ώστε το ποίημά σου να αποτελέσει ολότητα, όχι απόσπασμα. Ναι, η ποίηση να ανιχνεύει τις μυστικές συνδέσεις
Περισσότερα -
✩ “Μόνο Αίμα”, ένα αθάνατο αριστούργημα τού Τζόελ Κοέν. Υπόδειγμα δομημένης δραματουργίας
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * “Μόνο Αίμα”, ένα αθάνατο αριστούργημα τού Τζόελ Κοέν, ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΔΟΜΗΜΕΝΗΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ. Το φαινόμενο να ξαναβλέπουμε στους θερινούς κινηματογράφους ψηφιακές κόπιες παλαιών καλογυρισμένων ταινιών με εξαίρετες ερμηνείες ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟΧΤΙΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Περισσότερα
