Ποίηση: “Κρίμα”

✩ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

• Βασιλιάς ή Άγιος

  

  Γράφει η Ελένη Γκίκα //    «Ο χλομός βασιλιάς», David Foster Wallace, Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Κέδρος, σελ. 597   Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1962 στην Ίθακα της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής

  Περισσότερα

• Μονόλογος δύο ερειπίων

  

  Γράφει η Κατερίνα Παππά // *   Μαρία Εμ. Μαραγκουδάκη: ΔΙΠΛΗ ΟΨΗ “Η Κάρμεν φορούσε μαύρα / Ο Άλλος εν λευκώ”, Εκδόσεις Εύμαρος   Στο τελευταίο βιβλίο της Μαρίας Εμ.  Μαραγκουδάκη ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο ανθρώπινους χαρακτήρες, που σε μία

  Περισσότερα

• Ποίημα: “‘Ατιτλο”

  

  Του Βασίλη Μούτσογλου // *         Μέσα στην ερημιά του τοπίου εκεί που ο άνεμος είναι πάντα δυνατός. Γύρω άσπροι βράχοι, γκρίζα και μοβ τα βουνά στο βάθος, τόσο υψηλά, τόσο άγρια με τις ευθείες αιχμηρές γραμμές

  Περισσότερα

• Εν ονόματι του Θεού

  

  Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ //       Catherine Nixey: «Η εποχή του λυκόφωτος» Η καταστροφή του κλασικού κόσμου από τον Χριστιανισμό, Εκδ. Αλεξάνδρεια, 2022   Η Catherine Nixey είναι δημοσιογράφος και ιστορικός. Είχε γονείς Καθολικούς και αφιερωμένους στη μοναστική

  Περισσότερα

• Διήγημα: “Η Σύσκεψη”

  

  Του Χρήστου Δούκα //     Η Σύσκεψη   Το μήνυμα έφτασε πολύ αργά με μέιλ.. Κοίταξε την ώρα: 11.30 μμ. «Δεν υπάρχει ωράριο» συλλογίστηκε φωναχτά, «εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο πρέπει να είσαι διαρκώς σε επαγρύπνηση». Διάβασε το μήνυμα: «Καλείστε αύριο σε

  Περισσότερα

• Διήγημα: “Την νύχτα που τρεμόσβηνε το λ”

  

  Γράφει η Αννίτα Λουδάρου //       Παλιά έβγαινε στο δρόμο και μάζευε στιγμές. Οποιαδήποτε μέρα, με χειμώνα, με σκοτεινή καταχνιά ή καυτό ήλιο ντάλα μεσημέρι, αυτός έβγαινε να μαζέψει στιγμές. Είχε στη κατοχή του πολλές. Μερικές απ’ αυτές

  Περισσότερα

• Διήγημα Fractal: “Ο βήχας του Ιουλίου”

  

  Της Μαρίας Ξυλούρη // *   Σ’ αυτόν τον τόπο σηκώνεται παράξενος αέρας κάθε Ιούλιο («Άρχισε πάλι τον κακό του βήχα» λένε οι γεροντότεροι)· στο πρώτο φύσημα, με το που μπαίνει ο μήνας, αρχίζουν και βροντούν οι πόρτες, τρίζουν τα

  Περισσότερα

• Δύο ποιήματα: “Τένεδος” & “Μισεμός”

  

  Του Χρήστου Κεραμίδη // *       ΤΕΝΕΔΟΣ Ταξιδέψαμε με το φτερό τ’ ανέμου πληγώνοντας το κορμί μας σ’ ανατολίτικους γιαλούς. Και μεθύσαμε από ρακί χορεύοντας ζεμπέκικο κι είδαμε τους υβριστές τη θάλασσα να μαστιγώνουν. Και χαρήκαμε τον όλεθρό

  Περισσότερα

• Ένα πεζό κείμενο και ένα ποίημα

  

  Tης Ρίτας Ψαρουδάκη //         Pristine Land   Είμαι γη βραχώδης κι απόκρημνη. Αντενδείκνυμαι για ξέγνοιαστους κι αμέριμνους περιπάτους. Μπορώ εύκολα να θέσω τη ζωή κάποιου σε κίνδυνο. Στις εκτάσεις μου βρίσκεται μονάχα ένα φαράγγι με μεγάλο

  Περισσότερα

• “Είσαι ο ήρωάς μου” – Διήγημα του Δημήτρη Στεφανάκη

  

    Ψευδαίσθηση; Ναι, θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν ψευδαίσθηση. Τις τελευταίες μέρες διάβαζα τα σημειωματάρια του. 6,7, 8 Μαΐου 1955 Τα μικρά κίτρινα νησιά σαν σωρός σιτάρι πάνω στα γαλανά νερά. Αρμενίζουμε ανάμεσα σ’ αυτά τα αλαργινά νησιά

  Περισσότερα