Fractal

Μικρό πεζό: “Πόνος”

Της Κυριακής Μήλιου // *

 

 

f8

 

Λες πως ο πόνος δεν είναι πόνος. Είναι εμπειρία, σοφία και λύτρωση. Γιατρειά δεν υπάρχει, δεν τη φέρνει ο χρόνος στις καμπουριασμένες του πλάτες. Η καρτερικότητα είναι μια πλάνη, όπως και η ελπίδα, που πάντα κρύβεται σε κάποιο κύτταρο της καρδιάς. Όσο για το κόψιμο εκείνο βαθιά στα σωθικά, αυτό που ξεσκίζει σάρκα και αισθήματα στα δύο, δεν είναι παρά μια αφορμή για τους παλμούς να χτυπούν δυνατότερα και το αίμα να βράζει στο κορμί. Σε ακούω να μιλάς αργά και καθαρά, παλεύοντας να δώσω ένα χρώμα στη φωνή σου. Το κόκκινο θα ταίριαζε σε αυτά που κάνεις, όμως τα λόγια σου είναι ψυχρό μπλε. Οι κινήσεις σου γεμάτες χάρη και μεγαλειότητα, μόνο το φιλντισένιο λευκό θα μπορούσε να τις περιγράψει. Οι σκέψεις σου είναι το απόλυτο σκοτάδι και τελικά, μόνο το γκρίζο μπορεί να ταιριάξει με όλα. Μιλάς άχρωμα λοιπόν, για θυσίες και ανώτερα ιδανικά, για έρωτες που γεννήθηκαν για να πεθάνουν και αγάπες κακοφορμισμένες από τα πάθη και τις έντονες αισθήσεις. Διηγήσαι ιστορίες από το παρελθόν. Οι λέξεις σου υψώνουν τον έρωτα σε βάθρο μαρμάρινο. Οι πράξεις σου τον λιθοβολούν, τον κατακερματίζουν. Εγώ ακούω. Ακούω με μάτια κλειστά τον μονότονο βόμβο της φωνής σου. Λυγίζω πάνω στο στέρνο σου. Μπήγω τα δάχτυλά μου στο δέρμα σου, το σφίγγω με όλη μου τη δύναμη. Σε γρατζουνάω μα δεν αντιδράς. Εγκαταλείπω κάθε προσπάθεια και μένω να ακούω την καρδιά σου, ατάραχη και σταθερή, καλοκουρδισμένο ρολόι. Ώρες – ώρες θαρρώ πως θα χτυπήσει μεσάνυχτα. Μένεις πιστός στις ιδέες σου. Ο πόνος δεν είναι πόνος. Ή απλά, δίδαξες σε μένα να πονάω και για τους δυο.

 

 

 

* Η Κυριακή Μήλιου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Παράτησε δοκιμαστικούς σωλήνες και αντιδραστήρια σε κάποιο εργαστήριο των Ιωαννίνων και άρχισε να μάχεται με καλοξυσμένα μολύβια για να ξεμπερδέψει το κουβάρι των σκέψεων μέσα της. Ζει και γράφει στην Αθήνα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top