Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Τελετουργικά», αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε.
13/11/2014, 12:57 πμ

«Τελετουργικά», αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε.

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

pouaro«Έγκλημα με Υπογραφή» της Sophie Hannah. Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ. Εκδ. «Διόπτρα», σελ. 367

 

Αυτό που μου άρεσε πάντα στον Ηρακλή Πουαρό ήταν ότι μπορούσε να βλέπει όλο τον κόσμο όντας ακίνητος. Μπορούσε να διακρίνει ολόκληρη τη Σαχάρα σε έναν κόκκο της άμμου, το σκοτεινό πρόσωπο από το απόλυτα φωτεινό, το έγκλημα να έρχεται, την πρόθεση να αχνοφαίνεται στο χαμόγελο ή στον ελάχιστο βλεφαρισμό, την υποκριτική στον τρόμο και το ενδεχόμενο σα να είναι μοιραίο επακόλουθο στην άκρη ενός απτού κορδονιού που ωστόσο είναι ο μοναδικός που το βλέπει.

Η σαραντατριάχρονη αγγλίδα συγγραφέας αστυνομικών ψυχολογικών θρίλερ, με βραβεία και διακρίσεις, τον διεκδίκησε και τον ανέστησε, μετά από την έγκριση των κληρονόμων της Αγκάθα Κρίστι κι έτσι γεννήθηκε το «Έγκλημα με υπογραφή».

Ο Ηρακλής Πουαρό, λοιπόν, επιστρέφει και είναι συνταξιούχος, ωστόσο πάντα οξυδερκής, μετρημένος, είρων, γοητευτικός και κομψός μέσα στα κιλά του. Στο λονδρέζικο καφέ που επιλέγει για το δείπνο του γνωρίζει μια Τζένι, τρομοκρατημένη και μεταμελημένη, χαμένη κι ωστόσο ο μόνος συνδετικός κρίκος μιας απίθανης ιστορίας που έχει τη ρίζα της σε μια αυστηρή κοινότητα στο βαθύ παρελθόν. Ένας άντρας και δυο γυναίκες θα βρεθούν δολοφονημένες σε ένα από τα σπουδαιότερα ξενοδοχεία του Λονδίνου, οι συμπτώσεις πολλές, η αφετηρία κοινή, το ίδιο χωριό, τα κενά της υπόθεσης άπειρα και αντιφατικά. Κι ο Πουαρό, ωστόσο, να επιμένει με την Τζένυ, κόντρα στο νεαρό φίλος του Έντουαρντ Κάτσμπουλ από στην Σκότλαντ Γιαρντ.

Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη. Πρωτοπρόσωπη, όσον αφορά τον αστυνόμο της Σκότλαντ Γιάρντ, Έντουαρντ Κάτσπουλ, ο οποίος αναλαμβάνει ταυτοχρόνως τον ρόλο του ερευνητή, δίπλα στον Πουαρό, και του αφηγητή, είναι εκείνος που ζει με τις δολοφονίες και ψάχνει τον δολοφόνο, αλλά συνάμα και παρατηρητή’ της δαιδαλώδους αστυνομικής σκέψης και προσωπικότητας του θρυλικού Πουαρώ. Η ιστορία εξελίσσεται με καρκινικό τρόπο. Από το παρόν, στο αινιγματικό και ζοφερό παρελθόν. Ο Πουαρώ, και σ’ αυτή την αμφίδρομη διαδρομή, μοιάζει να προηγείται. Οι τρεις νεκροί κάποτε έζησαν στον ίδιο τόπο, ο Έντουαρντ Κάτσπουλ, επιστρέφει. Ο νεκρός εφημέριος και ένα σκάνδαλο στον μικρόκοσμο θα αποδειχθεί η αφορμή. Για ένα αλλόκοτο έγκλημα που επανέρχεται στοιχειωμένο και τιμωρεί. Ενοχές, μεταμέλεια, εμμονή, η μικρή εγκληματική κοινωνία, το παρελθόν που εμπεριέχεται στο παρόν, η τέχνη που αποκαλύπτει, υπαινίσσεται και υπονοεί, και μια διαλεκτική που, κυριολεκτικά, σε σκοτώνει. Εσωτερικοί διάλογοι, δαιδαλώδεις συλλογισμοί, αποδεικνύουν ότι η σκέψη είναι η πλέον ταξιδεμένη. Η λύση, στην λεπτομέρεια. Το πρόβλημα, οι άλλοι και η βαριά μας ψυχή. Το αποτέλεσμα μια ιστορία σαν σταυρόλεξο, ένας γοητευτικός γρίφος. Ένας τόπος όπου ο χρόνος έχει σταματήσει, μια πληγή που επιζητά κι άλλο αίμα για να επουλωθεί και, φυσικά, μια μεγάλη επιστροφή: εκείνη του Ηρακλή Πουαρό με την αστραφτερή σκέψη.

Οι περιγραφές του Λονδίνου και του χωριού, οι χαρακτήρες των δευτεραγωνιστών και τα μανικετόκουμπα με το μονόγραμμα του νεκρού ιερέα στα σημαντικά του βιβλίου. Το «απύλωτο στόμα» που πρέπει να σφραγιστεί, και μια ερωτευμένη γυναίκα που, ακόμα, ζητά να δικαιωθεί, το κλειδί. Το χιούμορ του Πουαρό και η απόσταση του τρίτου προσώπου σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι συμμετέχεις σε μια παρτίδα σκάκι. Η λύση του αινίγματος, στο χρώμα του λαβομάνου, σε ένα παράθυρο ανοιχτό, σε μια φράση. Δεν θα την πρόσεχε άλλος κανείς, ο Πουαρό είναι αυτός που ξέρει και συνδέει, προβλέπει κινήσεις.

pouaro

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top