Fractal

Οι αγωνίες των πρωτότοκων

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Μαρία Παπαγιάννη «Ποιος είναι ο αρχηγός;», Εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου, Πέτρος Μπουλούμπασης, Εκδ. Πατάκη, 2004, σελ. 24

 

Αυτές οι διασκεδαστικές εικονογραφημένες ιστορίες της σειράς Σωσίβιο των εκδόσεων Πατάκης για παιδιά α και β δημοτικού είναι εύστοχες για δύο λόγους: αφενός μεν επειδή -γραμμένες σε απλή γλώσσα και με λίγες λέξεις-μπορούν να διαβαστούν από τα ίδια τα παιδιά και αφετέρου επειδή αγγίζουν θέματα ψυχολογικού τύπου πολλές φορές. Θέματα που έχουν να κάνουν με το πώς τα παιδιά βιώνουν διάφορα ζητήματα μέσα στην οικογένεια, σχετικά  με τις κοινωνικές σχέσεις και με τον εαυτό τους τον ίδιο.

Εύληπτα, άμεσα, κατανοητά, περνάνε μηνύματα αβίαστα στον παιδικό νου και την παιδική ψυχή. Είναι μια πρώτη επαφή των παιδιών με το διάβασμα και παράλληλα εξασκείται η συναισθηματική νοημοσύνη τους. Συνήθως οι ήρωες είναι παιδιά  α’ και β΄ δημοτικού που αντιμετωπίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, βγάζουν περίεργα συμπεράσματα, για να καταλήξουν σε κάτι λογικό, να βρουν την άκρη του νήματος.

Έτσι και στο βιβλίο της  Μαρίας Παπαγιάννη που φέρει τον τίτλο «Ποιος είναι ο αρχηγός», ο ήρωας είναι ο ατίθασος Πέτρος που θέλει να τα ελέγχει όλα και όλους και που προφανώς δεν μπορεί να δεχτεί την ύπαρξη των «σπόρων», όπως ειρωνικά και υποτιμητικά τους αποκαλεί.

Πρόκειται για τα δύο μικρότερα αδέρφια του, που από την στιγμή που γεννήθηκαν του δημιουργούσαν ποικίλα προβλήματα, όπως αφήνει να εννοηθεί. Το πιο σοβαρό πρόβλημα: δεν είναι μόνος μέσα στο δωμάτιό του. Πρέπει να μοιράζεται τα πάντα μαζί τους και πρώτον, αυτό είναι ενοχλητικό και δεύτερον -και κυριότερο-δεν ξέρει γιατί να πρέπει να το κάνει αυτό. Στην ουσία δεν αποδέχεται τα μικρότερα αδέρφια του, όπως κάνουν όλα σχεδόν πρωτότοκα παιδιά από φόβο μήπως χάσουν τα κεκτημένα. Χρειάζονται χρόνο για να συνηθίσουν, να κατανοήσουν, να αποδεχτούν. Θέλει δουλειά και αντιμετώπιση από μέρους των γονέων, των οποίων την προσοχή αποζητούν συνεχώς, πολλάκις και με αυθάδικο τρόπο. Απαιτείται υπομονή στις παράλογες απαιτήσεις και αντιδράσεις του πρωτότοκου κάθε φορά, καθώς και πολύ συζήτηση, συνεχή διάλογο.

Ο ήρωάς μας, το «σκληρό καρύδι» που κοροϊδεύει τα αδέρφια του, επειδή δεν ξέρουν να διαβάζουν, έχει κι αυτό την αχίλλειο πτέρνα του, έχει φοβίες. Φοβάται τους κεραυνούς, το σκοτάδι και τα ζουζούνια, αλλά κάνει τα πάντα για να μην το μάθουν τα μικρά και εκτεθεί. Οπότε τροποποιεί τη συμπεριφορά του ανάλογα.

 

Μαρία Παπαγιάννη

 

Κάποια μέρα είπε ψέματα στ’ αδέρφια του ότι μπήκαν «κακοί» μέσα στο σπίτι και εκείνα έτρεξαν έντρομα να κρυφτούν. Η μαμά τους κάποια στιγμή τα αναζήτησε για να τους δώσει γάλα, να τα κάνει μπάνιο και να τα βάλει για ύπνο. Αλλά εκείνος προσποιήθηκε ότι δεν ξέρει τίποτα. Όταν τελικά τα ξετρύπωσε από την κρυψώνα τους, εκείνα δεν μαρτύρησαν τον αδερφό τους, κάτι που τον κινητοποίησε συναισθηματικά και έδειξε την επιθυμία να τα προστατέψει.

Έντονη, διασκεδαστική εικονογράφηση από τους  Σοφία Τουλιάτου και Πέτρο Μπουλούμπαση με τον Πέτρο να παρουσιάζεται σπιρτόζος, ενεργητικός, πονηρούλης και που στο τέλος παίρνει το μάθημά του.

Γενικά το βιβλίο λιτό και ουσιώδες.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top