Fractal

Ποίηση: “Ανακαίνιση”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

 

Ανακαίνιση

~~~~~~~~~

Σοβάδες ξεραμένοι απ’ τον χρόνο

-τα χρόνια μας-

πεταμένοι σε πάτωμα και γωνίες

περιμένουν καρτερικά το μυστρί

της ανακαίνισης

λυγμός που πνίγεται στο λαρύγγι

προσπαθώντας να κρυφτεί

αίμα που στάζει πνιγηρά

σε πληγή εσωτερική

-ύπουλα γεννήθηκε-

 

Αφυδατωμένα σώματα

πολυκαιρίας αποτέλεσμα

τετελεσμένο

όπου και να τα πιάσεις

θρυμματίζονται

πηλοί που ξέφυγαν

αυτό το καμίνι

κείτονται

σε κρεβάτια που δεν ταξίδεψαν

φοβούμενοι την κακοκαιρία

έπρεπε όμως

έπρεπε να το τολμήσουν

και ως άλλοι Φοίνικες

να ξαναγεννιόνταν.

 

Μόνο η ομάδα αίματός τους ζει

σπάνια και ακριβή

Μηδέν ρέζους Αρνητικό

Να δίνεται παντού

εισπράττοντας ένα λασπωμένο τίποτα

σε κακοφορμισμένους καιρούς

δίσεκτων ακάνθινων αγκαλιών.

Στο μόνο που ελπίζω

είναι τα μάτια σου,

μια καρδιά, στην καρδιά μου,

φωτεινό και διαυγές ανάκλιντρο

ταλαιπωρημένης ψυχής

αναπαύεται στο «όλα είναι καλά»

τίποτα δεν είναι καλά

ψέματα είναι και το ξέρεις

δεν μπορώ πια να σου κρυφτώ

κάθε που ματώνω,

στα χέρια σου απρόσμενα καταλήγει η πληγή μου

-ερήμην μου-

επουλωμένο θα ξαναπάρω το μέλος μου

έχοντας σκύψει ευλαβικά πάνω του

θυσιάζοντας την ψυχή σου

για άλλη μια φορά

σε λίμνες δακρύων και αναστεναγμών.

 

Πλακάκια ρομβικού σχήματος

τα πατήματά μου

κουτσό παίζω πάνω τους

φτάνοντας σε εκείνο που λείπει.

Πάντα θα λείπει όταν ο κόσμος χάνεται γύρω μου.

Πάντα θα αντικαθίσταται από οτιδήποτε μπορεί να πατηθεί

έως ότου ισιώσω το κορμί μου ξανά

η προσευχή σου κομποσκοίνι φθαρμένο

φτάνει στ’ αυτιά μου το «Κύριε Ελέησον»

βλέπω την μορφή σου κερί ν’ ανάβει στον Άγιο

κι εγώ

να λιώνω για πάρτη σου.

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top