Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Άμμος”
10/10/2014, 4:50 μμ

Ποίηση: “Άμμος”

της Έφης Καλογεροπούλου // *

 

poetryy

 

 

(από την δεύτερη νύχτα)

Βάδιζε σε δρόμο έρημο
ανάμεσα σε πόρτες
που άνοιγε κι έκλεινε
βαδίζοντας συνέχεια
ανάμεσα σε πόρτες
ανάμεσα σε πόρτες
όλες ίδιες

κάποιες άνοιγαν μόνες τους
καθώς πλησίαζε
κι έκλειναν πίσω του
σαν προσπερνούσε

για πόσο βάδιζε δεν γνώριζε
ώσπου έφτασε σε μια λίμνη τριαντάφυλλα
τότε έγινε νερό και χύθηκε ανάμεσα
είχα μια επιθυμία είπε
μα τώρα πια δεν τη θυμάμαι

 

(από την τρίτη νύχτα)

Συχνά σε όνειρο
το παλτό της έβλεπε
άδειο από κορμί να πέφτει
τότε στο πάτωμα άπλωνε το χέρι
κι έλεγε
-να σώσω ό,τι προλάβω

Απόψε το χέρι της, άκουσε
την άκουσε
σύρθηκε στο σκοτάδι
άνοιξε τις ραφές, έσκισε τη φόδρα
ραμμένο με κλωστή ,φαρδύ από ακινησία
χρόνο ξήλωσε.
Τίποτα δεν περισσεύει, είπε
ένα κουβάρι τύλιξε ,τόσο πρόλαβε
το πήρε κι έφυγε.
Μέρες αργότερα την είδαν
δίπλα στη θάλασσα να περπατά
Κι αν δεν υπάρχει χρόνος; έλεγε
Ενα κουβάρι είναι ,τίποτα περισσότερο.

Και πιάνοντας την άκρη του
το πέταξε στη θάλασσα.

Εδώ τελειώνει η θάλασσα στα χέρια μου
σκέφτηκε.

Θα με ξεχάσεις, ναι
άγνωστοι θα ταξιδέψουμε στο τέλος
θα μας ξεμάθουν τα χέρια μας.
Εσύ θα αφήσεις πίσω σου εμένα
κι εγώ θα σπρώξω το εμείς στο πάντα.

Είναι που φυσάει δυνατά και στέκεσαι στο παράθυρο ,
δεν μιλάς, δεν ακούς, μόνο κοιτάζεις τα δέντρα
και εγώ κοιτάζω εσένα που κοιτάζεις, και τη πλάτη σου.

Το τζάμι διαλύεται
δεν ξεχωρίζω πια το μέσα απ’ το έξω.

Και να φυσάει,
να μη κινδυνεύω πια απ τη σιωπή σου θέλω.

θα με ξεχάσεις, ναι
θα φύγεις
το λευκό θα μας σκεπάσει
ο αέρας θα πάψει.

δεν είναι το σκοτάδι που με τρομάζει
το χυμένο ανάμεσά μας
το σκοτωμένο σκοτεινό θα μένει.
Είναι που δεν μπορώ απόψε
να κλείσω το παράθυρο.

 

(από την τέταρτη νύχτα)

Τη νύχτα
αδειάζει το δωμάτιο
χαράζει κύκλο από σιωπή
και σέρνει την καρέκλα του
στο κέντρο
από τη τσέπη βγάζει
ένα αόρατο κάτοπτρο και του μιλά
κι είναι φορές που σπάζει αυτό
σκοτεινή άμμος τινάζονται οι λέξεις
και πέφτουν
και πέφτει

Η νύχτα παίζει το παιχνίδι της άμμου

 

(από την έκτη νύχτα)

να μη σε χάσω σκέφτομαι
και στης θάλασσας την άκρη περπατώ
ώρες κάτω απ τον καυτό ήλιο
ξυπόλητη στην άμμο
να μη σε χάσω στη σκέψη μου έρχεσαι
και ο φόβος μου κύματα ξεφυλλίζει ανάγνωσης
ενός παρατεταμένου σε αγωνία μυθιστορήματος
που ο ταξιδιώτης του δωμάτια αλλάζει στο νερό και
ο καθρέφτης της θάλασσας το βλέμμα του εγκλωβίζει
και παίζει αυτός με τη ζωή του
κι η ζωή μου με τους αστερίες της εδώ να
και πάλι
να μη σε χάσω
να μη σε χάσω
και πίσω μου μαζεύω τα ίχνη σου
ένα ποτάμι που το τυλίγω όπως όπως
και πρόχειρα τοποθετώ στη τσέπη
και να φωνάξω θέλω πώς είσαι εσύ το νησί μου
και ο βυθός μου
και το καλοκαίρι μου για όσα ακόμη καλοκαίρια
που δεν θα μάθουμε ποτέ τον αριθμό
και μυρίζει ο αέρας, το χώμα κι η θάλασσα από σένα
και
δεν ξέρω τι να την κάνω αυτή τη μνήμη,
που κρύβεται στις κοιλιές ετούτων των ψαριών
κι αστράφτει στον ήλιο
σαν άλλος λαβύρινθος νερού με τη σοφία του
έτσι που εγώ να πλέω προς τα σένα φτάνοντας
κι εσύ μπροστά μου το χέρι να μου απλώνεις
φεύγοντας

 

* Η Έφη Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει συνεργαστεί σαν θεατρολόγος και βοηθός σκηνοθέτη στις παραστάσεις: «Huis Clos – Κεκλεισμένων των Θυρών», «Leonce und Lena, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα» σε σκηνοθεσία Τότας Σακελλαρίου στο θέατρο-εργαστήριο «Μαύρη Σφαίρα». Επίσης, έχει πραγματοποιήσει ομιλίες θεατρολογικού περιεχόμενου και δημοσιεύει θεατρική κριτική. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Ιταλικά και έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Διατηρεί στο διαδίκτυο την ιστοσελίδα http://kokkinikissa.blogspot.gr/. Εργάζεται στην Εκπαίδευση, και ζει στην Αθήνα.

Εργογραφία: «σκεύη ταξιδίου»/ εκδόσεις: Ενδυμίων, 2007 – «ήχος από νερό» / εκδόσεις: Ενδυμίων, 2010 – «άμμος»/ εκδόσεις: Αθήνα. Μετρονόμος-σειρά ποιείν, 2013

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top