Ποίημα: «Εγώ μου»
της Χριστίνας Κόλλια // *
Εγώ μου, εσύ, περιπλανώμενο.
Ανυποψίαστη μονάδα.
Τόσες φορές καταζητούμενο
απ’ το παρόν και το μελλούμενο
αντιμιλάς
και συστρατεύεσαι
μ’ ένα καθρέφτη αιωρούμενο
στων εμμονών σου τον Καιάδα.Εγώ μου, εσύ, διαπλεκόμενο
στης ιστορίας την αρμάδα.
* Η Χριστίνα Κόλλια γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε Χρηματο¬οικονομικά και Συμβουλευτική Ψυχικής Υγείας στην ιδιωτική εκπαίδευση. Πα¬ρακολούθησε σεμινάρια κεραμικής τέχνης και συμμετέχει σε εκθέσεις. Επί σειρά ετών διετέλεσε αρχισυντάκτρια του οικολογικού-πολιτιστικού περιοδικού «Αζιμούθιο». Επιμελήθηκε και παρουσίασε στην ιδιωτική τηλεόραση την εκπομπή «Ανοιχτό βιβλίο». Τα τελευταία χρόνια οργανώνει κι εμψυχώνει σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Είναι υπεύθυνη του παιδικού εργαστηρίου λογοτεχνίας και δημιουργικής γραφής «Ξαναγράφοντας» του Μουσείου Ηρακλειδών. Μέλος του «Ελληνικού Κύ¬κλου Παιδικού Βιβλίου». Ιδρυτικό μέλος συλλογικών φορέων πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης. Βιβλία της: «Περιπέτεια στο βασίλειο των Θεών» (Σιδέρη Μιχάλη, 2008), «Το μυστικό της ανεμότρυπας» (Φίλντισι, 2011), «Κραυγές ζώσες» (Ιωλκός, 2013).
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“To σποράκι” – Διήγημα της Κατερίνας Καριζώνη
Με μια σακούλα σπόρια σουλατσάριζα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Τελευταίες μέρες του Φεστιβάλ Βιβλίου. Ζέστη πνιγηρή , ο Θερμαϊκός βούρκος, μπουνάτσα, το θερμόμετρο στους 40 κι ας ήταν απόγευμα. Γύρω μου οιπάγκοι με τα βιβλία ασάλευτα, πού είναι
Περισσότερα -
✔ Μαρία Παναγοπούλου: «Ίσως να γεννιέσαι με μια σχετική έφεση, αλλά συγγραφέας γίνεσαι γράφοντας -όπως ζωγράφος γίνεσαι ζωγραφίζοντας»
Συνέντευξη στον Γιάννη Παπαδόπουλο // Συνομιλήσαμε με τη συγγραφέα Μαρία Παναγοπούλου, με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματός της «Το δόγμα» από τις Εκδόσεις Βακχικόν. -Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε; Μια αίσθηση του απόηχου των
Περισσότερα -
“Το ποίημα της Ελένης”
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Ζωγραφώ αισθήματα και συναισθήματα, ιστορώ στον καμβά την ψυχή μου με τον ρυθμό που τα βήματά μου ορίζει κάθε ψηφί του ποιήματος στο ταμπλό του νοήματος. Είναι το ποίημα που ονειρεύεται, το ποίημα που δεν
Περισσότερα -
«Το σόι μας» στα δε/κατά και στη λογοτεχνία
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Την ιστορία της οικογένειά μας γράφουμε και ξαναγράφουμε». Το υποστήριξε ο Μάρκες, το επιβεβαίωσε η Ιζαμπέλ Αλιέντε και το διαπιστώνουμε στα εγκιβωτισμένα υπερβατικά της Ζατέλη, στα τελευταία μυθιστορήματα του Μαγκλίνη, στα προσωπικά
Περισσότερα -
Μια ταπεινή, ιστορική ημέρα!
Του Νίκου Τσούλια // – Γεια σας, Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη – Χρόνια Πολλά… – Επιτέλους! – Ναι, πράγματι επιτέλους… Τι να σας φέρω; Πρωινό της 3ης Μαΐου 2021. Ναι είναι ημέρα ιστορική, ας είναι
Περισσότερα -
Ποντίκι στην οικία Τσαϊκόφσκι…
Της Ελένης Μπετεινάκη // Μυρτώ Μποκολίνη «Ποντίκι στην οικία Τσαϊκόφσκι», εικ: Άννα Τζώρτζη, εκδ. Πατάκη Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, ένα καλοκαίρι στην άκρη μιας πόλης μια ποντικίνα με κοιλιά έτοιμη να γεννήσει που
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Του Κωστή Μπούτου // Περί Χρόνου Ο χρόνος… Μετρημένος, ακριβής κι αλάθητος… Σοφός, αναντικατάστατος, ακριβός, πολύτιμος κι αυστηρός… Απόλυτος και πιεστικός… Άλλες φορές αργός, σαν σιέστας μεσημεριού νωχελικός… Υπαρκτός και βιωμένος… Πανδαμάτωρ… Και στο
Περισσότερα
