ΕΝΤΕΧΝΩΣ: Η Φιλαναγνωσία είναι Χρέος!
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // *
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Μόντρεαλ πυροσβέστες, αστυνομικοί, πολίτες, φοιτητές ξεχύνονται στους δρόμους πουλώντας εφημερίδες προκειμένου να συγκεντρώσουν έσοδα για να υποστηριχθεί το Ίδρυμα Νέων Αναγνωστών.
Οι δύο μεγάλες εφημερίδες του Μόντρεαλ , η αγγλόφωνη The Gazette και η γαλλόφωνη Le Devoir αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να χρηματοδοτήσουν την εκστρατεία που αποβλέπει στη δημιουργία νέων περιφερειακών βιβλιοθηκών ανά το Μόντρεαλ με σκοπό την προσέλκυση ανήλικων αναγνωστών. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δημιουργία λεσχών ανάγνωσης καθώς και αγορά 500.000 βιβλίων ετησίως για να καλύπτονται οι ανάγκες φιλανάγνωσης των παιδιών στην καναδική μεγαλούπολη.
Η διαπίστωση πως όλο και λιγότερα παιδιά διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία είναι θλιβερή όχι μόνο σε τούτη την πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και στην απέναντι. Η αποπλάνηση των ανηλίκων από τη νέα ηλεκτρονική εποχή αλλά και η έλλειψη οικονομικών πόρων φτωχαίνουν αυξητικά και επικίνδυνα τη λογοτεχνική παιδεία των ανηλίκων.
Το φαινόμενο παρατηρείται όχι μόνο στον Καναδά και στις ΗΠΑ αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα παιδιά, αντί να καθοδηγούνται από τους κατά πλειοψηφία εγγράμματους γονείς τους στην φιλαναγνωσία και την ανακάλυψη του λογοτεχνικού γαλαξία, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην απομάκρυνση από την παραδοσιακή μορφή της διεύρυνσης του ορίζοντός τους.
Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι οξύτερο, καθώς η καταναλωτική κοινωνία προσανατολίζει τους ανήλικους στις πάσης φύσεως εξωσχολικές δραστηριότητες, που πόρρω απέχουν από το διάβασμα.
Πώς μπορεί όμως να καμφθεί αυτή η θλιβερή πραγματικότητα στη μικρή πατρίδα, που γέννησε φιλόσοφους, ιστορικούς, ρήτορες, ποιητές, λογοτέχνες; Πώς μπορεί να ανατραπεί το σκηνικό σε μια χώρα που κατέκτησε μεταπολεμικά δύο βραβεία Νομπέλ στη λογοτεχνία;
Προσωπικά πιστεύω πως η μύηση στο διάβασμα ξεκινάει από τα προσχολικά χρόνια. Τα παιδιά, αντί να αποκοιμιούνται μπροστά στην τηλεόραση των κινούμενων σχεδίων (εύκολη λύση για τους γονείς της καθημερινής ταλαιπωρίας) θα πρέπει να σφαλίζουν τα ματάκια τους με ένα παραμύθι που διαβάζει η μητέρα, ο πατέρας , η γιαγιά ή ο παππούς. Έτσι μαθαίνουν πως μέσα στα βιβλία υπάρχει ένας κόσμος μαγικός, που όταν θα μάθουν να διαβάζουν, θα μπορούν να ανακαλύψουν και τα ίδια.
Η δημοτική εκπαίδευση μπορεί δυναμικά και ελκυστικά να βάλει τα παιδιά στο ταξίδι της ανάγνωσης. Οι δάσκαλοι οφείλουν να ωθήσουν τα παιδιά στο διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων της ηλικίας τους, προτείνοντας καταλόγους της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας (και είναι πλούσιοι αυτοί!) αλλά και της ξένης κλασικής λογοτεχνίας του είδους. Τα παιδιά στο τέλος κάθε μήνα θα είναι υποχρεωμένα να μοιράζονται τις εντυπώσεις τους από την ανάγνωση κάποιων βιβλίων της προτίμησής τους με τους δασκάλους και τους συμμαθητές σε μια ελεύθερη συζήτηση, που θα προβάλει τη λογοτεχνία μέσα από τους ακατέργαστους κώδικες της αθωότητάς τους.
Η μέση εκπαίδευση, που συμπίπτει με την εφηβεία και τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα του μεταλλασσόμενου νέου, πρέπει αναντίρρητα να παίξει το σκληρό επιθετικό παιχνίδι της φιλαναγνωσίας. Το υπουργείο παιδείας θα πρέπει επιτέλους να καταρτίσει λίστα με Έλληνες κλασικούς συγγραφείς , τους οποίους θα διαβάσουν και θα αξιολογήσουν οι έφηβοι στα φυτώρια της μάθησης. Το σώμα των Ελλήνων φιλολόγων ας κληθεί να συμμετάσχει στη μεταλαμπάδευση αυτής της μοναδικής γνώσης.
Δε νοείται ελληνική εκπαίδευση χωρίς υποχρεωτική ανάγνωση έργων του Παπαδιαμάντη, του Καζαντζάκη, του Καραγάτση, του Λουντέμη, του Ξενόπουλου και όλων των σπουδαίων Ελλήνων συγγραφέων του 19ου και 20ου αιώνα. Η Γαλλία, η Αγγλία και αυτή ακόμη η νεοσύστατη Αμερική υποχρεώνουν το σχολικό σύστημα να επιβάλει τα βιβλία των κλασικών συγγραφέων τους ανά τους αιώνες, για να γίνουν οι έφηβοι κοινωνοί της κουλτούρας και της λογοτεχνικής ιστορίας τους.
Επιτέλους, ήγγικεν η ώρα για την ελληνική παιδεία να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αντί για σπασμωδικές κινήσεις στα βιβλία της ιστορίας, αντί για ανώφελα κυνήγια εντυπώσεων, ας καταρτίσει το Υπουργείο παιδείας ένα συμπαγές πρόγραμμα υποχρεωτικής ανάγνωσης μιας σειράς Ελληνικών βιβλίων προορισμένων να σχηματίσουν συνειδήσεις νέων Ελλήνων αναγνωστών.
Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση. Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ). Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα The Huffington Post. Είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Αρχαία Πέλλα, Γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Μια πόλη μαγική!
10/11/2021, 12:59 πμ -
☆ Οι τάφοι της Βεργίνας: Η λάμψη ενός βασιλείου που δεν πέθανε ποτέ!
02/11/2021, 11:43 μμ -
Οι Χορταστικές ιστορίες του Μαγειριστή Ηλία Μαμαλάκη
27/10/2021, 2:33 πμ -
Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη
27/07/2021, 8:35 μμ -
Εντέχνως: Λεύκη, το Νησί της Πορφύρας!
02/02/2021, 11:16 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μαρία Κιουρί – 1895
Μαρία Κιουρί: “Τίποτε στη ζωή δεν είναι για να το φοβόμαστε, αλλά για να το κατανοήσουμε.” —————————————– Η γαμήλια φωτογραφία του ζεύγους Pierre και Marie το 1895.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Όμορφη μέρα”
Της Γιώτας Αναγνώστου // Πέρασε από την εφημερίδα. Ήθελε να παραδώσει το άρθρο του. Πικρόχολο, καυστικό, σαρκαστικό όπως πάντα. Αυτή τη φορά είχε ξεπεράσει τον εαυτό του. Αυτό το άρθρο ήταν απλά θανατηφόρο. Δηλητήριο. Γροθιά στα
Περισσότερα -
«Μερικές φορές ο κόσμος σού βουλώνει το στόμα. Γίνεται τόσο μεγάλος που δεν χωράει στα μάτια σου»
Γράφει η Τζίνα Ψάρρη // Laird Hunt: «Ο νυχτερινός δρόμος», Μετάφραση: Χρήστος Οικονόμου, Εκδόσεις Πόλις «Πόσο απότομα σπάει πάντα η σιωπή, τη στιγμή ακριβώς που έχεις αρχίζει να τη συνηθίζεις» Τρία «καλαμποκολούλουδα», μαύροι δηλαδή, στην Ιντιάνα του
Περισσότερα -
Διήγημα: “Φίφης ο κοτσύφης
Της Άννας Σαϊνατούδη // * Φίφης ο κοτσύφης Όταν φορούσες αυτήν την ολόσωμη στολή στα παιδικά πάρτι έμοιαζες με πουλί. Και μάλιστα μέσα στο μπλε βελουτέ ύφασμα με τα φτερωτά μανίκια και το πεταχτό κίτρινο
Περισσότερα -
«Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι, αν έστω κι ένας από μας είναι λυπημένος».
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // «Ουμπούντου», Μάνθος Σκαργιώτης, Εκδόσεις Διόπτρα Ουμπούντου σημαίνει «υπάρχω, γιατί υπάρχουμε», ή, αλλιώς «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι, αν έστω κι ένας από μας είναι λυπημένος», αναφέρει ο Μάνθος Σκαργιώτης στις σημειώσεις που ακολουθούν
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Γράφει η Μαρία Α. Μίτλεττον // * ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ Κανείς δεν αγαπά τους δεινοσαύρους πιο πολύ απ’ το παιδί μου που ψηλαφίζει μαύρους βρυχηθμούς και κόκκινα νυχόφτερα, μετρά τις κίτρινες
Περισσότερα -
Στρατής Τσίρκας
Στρατής Τσίρκας: “Μα το χλωρό παράδεισο των παιδικών ερώτων, τον ξαναφέρνουν άραγε παράπονα και δάκρυα;” Από το βιβλίο “Η Νυχτερίδα” Στη φωτό ο αγαπημένος συγγραφέας και ένας από τους αξιολογότερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς, σε νεανική ηλικία. Αρχείο
Περισσότερα
