Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Πεζές σκέψεις χωρίς ΟΙΗΣΗ”
18/01/2017, 9:55 πμ

Ποίηση: “Πεζές σκέψεις χωρίς ΟΙΗΣΗ”

Της Κωνσταντίνας Ζαγάρη // *

 

f6

 

Σ΄ αγαπώ

 

“Το μόνο σπίτι που θ’ αποκτήσω ποτέ

είναι μια μικρή κουκκίδα στη σκέψη σου

Τα βράδια που το φεγγάρι ρίχνει

το παγωμένο φως του στον

καθρέφτη της ψυχής μου

Εκεί θα κατοικώ διεκδικώντας ένα

μικρό κομμάτι ευτυχίας

Κι αν μείνω άστεγη- αν, λέω, αν

στερηθώ αυτή την πολυτέλεια

θα περιφέρω την έλλειψή σου

σε πλαστά όνειρα που θα σε περιέχουν

σε μια εκ των προτέρων χαμένη

μάχη με το μυαλό μου”

 

 

Νυχτερινοί περίπατοι

 

Γυρνάω στους άδειους δρόμους

Η πόλη κοιμάται τον ύπνο

του δίκιου που έχασε

Η νύχτα στάζει παντού

αποφάσεις που δεν πάρθηκαν

Τα λόγια που δεν είπαμε

δυό βουλιάγματα ολοστρόγγυλα

στο τραπέζι που έμεινε αμάζευτο

με τα ποτήρια μισογεμάτα

Το φανάρι αναβοσβήνει

προτεραιότητα δεν υπάρχει

οι διαβάσεις έρμαια σαν αδιέξοδες σχέσεις

Το παράθυρο στον τρίτο όροφο

της γωνιακής πολυκατοικίας

φωτίζεται ξαφνικά

Κάποιο μωρό θα έχει ανήσυχο ύπνο

Συναντώ ένα ζευγάρι που κρατά απ’ το χέρι

ένα νεογέννητο έρωτα

και μια παρέα που τραγουδάει γι’ αγάπες

που έφυγαν

Το φεγγάρι σε φέτες ή και ολόκληρο

φωτίζει τα όνειρα που έγιναν σύννεφα

Άλλοι κρύβουν τους φόβους τους

σε σεντόνια τσαλακωμένα

Άλλοι πάλι τέτοιες ώρες περιμένουν

να δουν πώς ο παράδεισος μεγαλώνει έστω κατά μια στιγμή”

 

 

Πανσέληνος

 

“Το χάλκινο φως που το φεγγάρι

χύνει στη θάλασσα σπάταλα

αφήνει τα ίχνη του- μικρές λαμπερές σταγόνες στο βελούδο των

γιασεμιών , στα φτερά της νυχτοπεταλούδας και στις καρδιές των ε

ρωτευμένων που ξαγρυπνάνε

Οι πυγολαμπίδες κρύφτηκαν -ποιός ο λόγος

να ξενυχτάνε

το σκοτάδι ξέφτια μεταξωτά και το ελαφρύ

θρόισμα των φύλλων μουσική χαρούμενη

Αυτή η ομορφιά αναρωτιέμαι πώς κατάφερε

να διανύσει τόσα χιλιόμετρα μέσα στο άπειρο;

Δεν θα τραβήξω την κουρτίνα σαν κάθε βράδυ

Θα μαζέψω τα κομμάτια του φεγγαρόφωτου

Και θα φτιάξω ένα όμορφο όνειρο απόψε”

 

 

 

 

* Η Κωνσταντίνα Ζαγάρη ζει μόνιμα στο Μαραθώνα, είναι παντρεμένη, μητέρα 4 παιδιών και γιαγιά της τρίχρονης Δροσοσταλίδας. Έχει γράψει ένα θεατρικό έργο: «Μη ξεχαστώ και (δεν) της μοιάσω» που βραβεύτηκε από τη Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων στο Ερασιτεχνικό Φεστιβάλ Καρδίτσας (2013). Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και γράφει διαρκώς (της είναι ευκολότερο από το να μιλά).

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top