Fractal

Τρία ποιήματα

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

Β’ Χαιρετισμοί

~~~~~~~~~~~

Θρασύτατα

κρεμάστηκε

απ’ τα μάτια σου.

Τι θλιβερό κι αυτό!

αγωνιωδώς η πνοή

να παίρνει ανάσα

από ξένα σώματα,

να ζει συμβατικά

λόγω έλλειψης θάρρους,

να περπατά

σε χρησιμοποιημένα

πλακάκια

με δανεικά παπούτσια.

Β’ Χαιρετισμοί

κι ακόμα δεν έμαθε να χαιρετά.

~ • ~

 

 

Το σακάκι

~~~~~~~~

Από ένα σακάκι τρύπιο

μη περιμένεις και πολλά

φόδρες κατεστραμμένες

κουμπιά κομμένα και σπασμένα

κι ένα περιφερόμενο κορμί εντός του

που το βάρος του όλο και φαρδαίνει

όλο και φαρδαίνει

τραγελαφική κατάσταση

ν’ ακολουθείς την μόδα

σαν δεν έχεις τα α-πα-ραί-τη-τα.

Το μόνο που σώζει κάπως την κατάσταση

είναι τα μανίκια.

Αυτά τουλάχιστον

κρατούν την αίγλη τους

δηλώνοντας πως κάποτε

δεν απλωθήκανε ικετευτικά τα χέρια.

~ • ~

 

 

Τα δάχτυλα που γδέρναν την ψυχή μου

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ποτέ μου δεν ζήλεψα

Αλλονών δάχτυλα

Πάντα με τα δικά μου

Έγδερνα την ψυχή μου

Ακόμα και τώρα που μεγάλωσα

ακόμα και τώρα

μόνη ζυμώνω το ψωμί

Για την άδεια τράπεζα.

Το μόνο που πράττω

-συγχώρησέ με-

είναι που βάζω δυο καρέκλες

στο τραπέζι

περιμένοντάς σε.

Μέχρι να βραδιάσει

ήδη θα ‘χω βάλει τραπεζομάντηλο,

πιάτα και πιρούνια.

Το θέμα είναι

Πως ξέχασα την συνταγή

Όπως ξέχασα και το ότι

έχεις πια αποδημήσει.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top