Μια ζωή σε 24 ώρες
Γράφει ο Πάνος Ιωαννίδης //
«Περιστέρια στη Χλόη του Wolfgang Koeppen, Μετάφραση: Βασίλης Τσαλής, εκδ. Κριτική
Υπάρχουν πολλά στοιχεία τα οποία μπορούν να αναζητηθούν από τον κριτικό, τον ερευνητή και φυσικά τον επαρκή αναγνώστη ώστε ένα έργο τέχνης, να καταταχθεί στο πεδίο που αποκαλείται Μεγάλη Τέχνη. Ο Βασίλης Ραφαηλίδης συνήθιζε να αναφέρει, ότι μια ειδοποιός διαφορά προκύπτει όταν ο δημιουργός προσπαθεί να δώσει στην τέχνη του, διαστάσεις πέραν του αισθητικού γεγονότος. Εντός του έργου τέχνης, στην προκειμένη περίπτωση εντός του μυθιστορήματος, λανθάνουν το φιλοσοφικό δοκίμιο, η κοινωνιολογική ανάλυση και ενίοτε η επιστημονική πραγματεία. Όλα αυτά, δένονται μέσα από την ποιητική αδεία που δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο, παρά το όραμα του καλλιτέχνη και ικανοποιεί τη διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου για τέχνη, και όχι την τρέχουσα για μια φαστ τρακ καλαισθησία.
Σε όλα τα παραπάνω, που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, τολμώ να προσθέσω, ότι μεγάλη γίνεται η τέχνη που ξέρει να αγκαλιάζει, και όταν χρειάζεται να καλύπτει τα (αφηγηματικά) κενά. Και το γράφω αυτό, καθώς έχω μπροστά μου το εξαιρετικό μυθιστόρημα Περιστέρια στη Χλόη του Wolfgang Koeppen (Κριτική, Βασίλης Τσαλής). Και αυτό διότι, τα κενά που καλύπτει το βιβλίο βρίσκονται σε ότι άφησε πίσω του ο ΄Β Παγκόσμιος Πόλεμος, στη μεταναζιστική Γερμανία.
Η αφήγηση που επιλέγει ο Koeppen είναι πολυπρισματική καθότι εστιάζει στα πολλά πρόσωπα του μυθιστορήματος, μελετώντας την κίνηση και την αδράνεια τους. Το κοινό σημείο όλων τους, είναι η αδυναμία τους να σταθούν μέσα στη νέα ημέρα που έχει ξημερώσει για την πατρίδα τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το μυθιστόρημα διαδραματίζεται σε μια ημέρα-μια έξυπνη αναφορά στον Οδυσσέα του Joyce- συγκεκριμένα στις 20 Φεβρουαρίου του 1951, στο Μόναχο. Όλοι και όλες, μεταξύ των οποίων ο Οδυσσέας Κόττον, ένας Αμερικανός στρατιώτης, ο καταθλιπτικός συγγραφέας Φίλιππος, η γυναίκα του Εμιλία, ο Ουάσιγκτον Πράις, επίσης Αμερικανός στρατιώτης και ίσως η πιο θετική φιγούρα του δράματος, η ερωμένη του Κάρλα και ο δυτικότροπος διανοούμενος Έντουιν, μετακινούνται άσκοπα σαν περιστέρια στη χλόη της ζοφερής ηττημένης Γερμανίας.
Η συνειρμική αφήγηση αντανακλά αυτό το χάος, με ιδιαίτερα εύσχημο τρόπο, ενώ τα αμέτρητα πρόσωπα που περιδιαβαίνουν τις σελίδες του μυθιστορήματος μας υποδεικνύουν υπόρρητα τις πολλές ταυτότητες της Γερμανίας. Όμως αυτή η επιλογή δεν αρκεί στον συγγραφέα. Η χαοτική ανισορροπία όλων αυτών των ζωών που μας δείχνει με τόσο περίτεχνο τρόπο, του επιτρέπει να μας δείξει τα κενά που άνοιξε η αιματοβαμμένη πρόσφατη ιστορία της μεγάλης αυτής χώρας. Και αυτό το στοιχείο είναι που χρίζει αυτόματα κλασικό αυτό το σπουδαίο μυθιστόρημα.
Wolfgang Koeppen
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Οδός Αποστόλου Παύλου”
Γράφφει η Ελένη Κ. Παπαδοπούλου // * Ο κύριος Χρήστος, με το λευκό ψάθινο πλατύγυρο καπέλο και το κόκκινο μαντίλι στον λαιμό, απολαμβάνει το πρωινό καφεδάκι του στην «Πρίγκηπο». Στο ίδιο τραπέζι, κάθε πρωί, απέναντι από
Περισσότερα -
Για το 1821
Γράφει ο Κώστας Μαρδάς // * «Όταν τραγούδαγε το αίμα» Το 1821 στην ελληνική ποίηση, Ανθολόγιο Ηλία Γκρη, Εκδόσεις Νίκας Κρατώ, θωρώ, ξεφυλλίζω, διαβάζω, απολαμβάνω το βιβλίο – ανθολόγιο του ποιητή Ηλία Γκρή : «ΟΤΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΓΕ ΤΟ ΑΙΜΑ
Περισσότερα -
Ο Αντώνης Μπουλούτζας στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Οι Λέξεις οι Εικόνες και τα Συναισθήματα Γυρεύω μιαν ιδέα. Όπου κι αν βρίσκομαι, ό, τι κι αν κάνω μέρα και νύχτα, στο ξυπνητό ή στον ύπνο μου. Όχι οποιαδήποτε ιδέα αλλά εκείνη τη μοναδική κάθε φορά που
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Λόγια χρωματιστά” & “Μονόδρομος”
Του Αντώνη Κηπουρού // * ΛΟΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ Τί χρώμα να ‘χουνε τα λόγια Όταν σωριάζονται στη γη Τάχα φορούνε τ’ αρχικό τους Το ροζ, το μπλε, το θαλασσί Όταν γεννιούνται πώς διαλέγουν Πού θα βουτήξουν
Περισσότερα -
Θα το διαγράψω ― δεν
Γράφει η Χρύσα Φάντη // Μισέλ Φάις: «Η Ερευνήτρια», Πατάκης, 2020 Ο Κάφκα είτε από διαίσθηση και λόγους ιδιοσυγκρασιακούς είτε από αιτίες περισσότερο εξωγενείς, έγραφε σημειώματα, ημερολόγια και επιστολές σ’ όλη τη συγγραφική του πορεία, παράλληλα με το
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Τα εισιτήριά σας, κυρίες, κύριοι!”
Της Ελένης Χωρεάνθη // “Your fare, ladies and gentlemen!” Από την ώρα που τον είδα στην αποβάθρα συλλογιόμουν πολλά και διάφορα, ακουμπισμένη μόνη στο περβάζι του παραθύρου. Το τρένο έφευγε ολοταχώς σφυρίζοντας, άφηνε πίσω του κοιμισμένες ή
Περισσότερα -
Πολύτιμα συναισθήματα
Γράφει ο Τάσος Αγγελίδης- Γκέντζος // Γιούλα Γ. Κωνσταντοπούλου «Αμέλια», εκδ. Άνεμος Εκδοτική «Αμέλια», ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2020. Η συγγραφέας… με πολλές περγαμηνές στον χώρο της εκπαίδευσης. «Έχει συγγράψει διηγήματα…» μας ενημερώνει η Γιούλα
Περισσότερα
