Fractal

Τρία ποιήματα: “Άργησα” |”Κρυφά ταξίδια” | “Περιπολίες”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

f12

 

Άργησα

———-

Άργησα

Να ενδυθώ

Την καταδίκη μου.

Τόσες διαδρομές

Πλήρους ελευθερίας

Νομίζοντας

Πως όλα ανέμελα

Θα κυλούσαν.

Απατήθηκα

Και έξαφνα ένα πρωί

Με χειροπέδες βρέθηκα

Σφιχτές,

αγαπημένες.

Μες το κελί μου

Πια, της απομόνωσης

Τους τοίχους ξύνω

Λέξεις αρχαίες

Ανασκαφές μνήμης

Στο φως

Να έλθουν.

 

 

 

Κρυφά ταξίδια

——————

Τις νύχτες

βγάζω απ’ το συρτάρι

το τιμόνι μου

το μπήγω στο κρεβάτι

κι ανοίγω πανιά.

Στα όνειρά μου

πάντα ταξιδεύω

σε άγνωστες θάλασσες

σε μαγικά τοπία.

Ρυτιδιασμένοι ναυτικοί

που κουβαλούν στην πλάτη τους

τόνους αρμύρα μου γνέφουν

και μου φωνάζουν από μακριά

«καπετάνιος έπρεπε να γίνεις!»

Ναι, από παιδί το ‘θελα

ίσως γι’ αυτό το σκάω όταν κοιμάμαι.

Κρυφά

βάζω την στολή μου

κρυφά

ανοίγω την πόρτα

κρυφά

παίρνω το ναυτικό δελτίο.

Το μόνο φανερό

είναι τα λόγια μου

που χάσκουν στα χαρτιά

μ’ εγκλωβισμένους

τον μαϊστρο και τον πουνέντη

ασκί αταίριαστο

που στάζει αρμύρα.

Στα όνειρά μου

πάντα ταξιδεύω

σε άγνωστες θάλασσες

σε μαγικά τοπία

και συ

χαμπάρι δεν πήρες.

 

 

Περιπολίες

—————

Μεταμεσονύκτιες

Περιπολίες

Παγωμένες

Απ’ τ’ αγιάζι

Σκιές

Χαλκομανίες

Ασφάλτου

Ως και οι λάμπες

Του δρόμου μας

Συλλυπούνται

«Κρίμα» λένε,

«Πόσο απελπισμένοι

Είσαστε, για να

Σας φωτίζουμε

Τέτοιαν ώρα».

Όμως

Τον ήθελα

Αυτόν τον

Περίπατο.

Είναι θέμα

Επιβίωσης.

Στα πόσα χιλιόμετρα

Μετράς

Την αντοχή;

Σε πόσα έτη φωτός

Λιώνει Η επιμονή;

Σαν σπάσει το ρόδι

της τύχης,

Τότε έφτασες

Στο τέρμα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top