Fractal

Τρέλα: Το αγωνιώδες ερώτημα της ύπαρξης

Γράφει η Πωλίνα Γουρδέα //

 

peri-trelΑντονέν Αρτώ, Βιρτζίνια Γουλφ, Φρήντριχ Νίτσε, Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Μαίρη Σέλλεϋ «Περί τρέλας», Μετάφραση: Λαμπριάνα Οικονόμου – Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, εκδ. Κοβάλτιο, σελ. 128

 

Υπάρχουν πρόσωπα της γραφής που ανήκουν στους μεγάλους δραπέτες. Αυτούς που φθονούμε και θαυμάζουμε ταυτόχρονα. Ο Αρτώ, η Γουλφ, ο Νίτσε, ο Πόε και η Σέλλεϋ είναι πρόσωπα που η ίδια η ζωή τα οδήγησε στη μεγάλη γραφή και στην τρέλα. Εξεγερμένοι, οραματιστές ή απλώς διαφορετικοί, έγραψαν μεγάλα κείμενα ζώντας φοβερά δεινά. Το παραλήρημά τους χώρεσε σε σελίδες που η ανάγνωσή τους μας κάνει πιο ελεύθερα όντα. Ο λόγος για το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κοβάλτιο υπό τον τίτλο Περί Τρέλας.

«Ελάτε στη θέση μου για μια στιγμή, Δρα Λατρεμολιέρ, στη θέση του συγγραφέα και στοχαστή που εργάζεται αδιάκοπα, και δείτε τι θα πιστεύατε για τους ανθρώπους και για όλα, εάν σας επέτρεπαν, όπως το έκαναν με εμένα, να ελέγχετε τον εαυτό σας.»

Περί Τρέλας, Αντονέν Αρτώ, σελ. 34, μτφρ. Λαμπριάνα Οικονόμου

Είναι εντυπωσιακό ότι ένας από τους βασικούς εκφραστές των θεατρικών πρωτοποριών του 20ου αιώνα, ο Αντονέν Αρτώ, που αναζητούσε την τελετουργική διάσταση του θεάτρου και την έξοδο από τον ασφυκτικό κλοιό του ρεαλισμού, βυθίστηκε σε αγωνιώδη παραληρήματα ενώ ταυτόχρονα μπορούσε να επικοινωνήσει με τα κείμενα στην βαθύτερη τους διάσταση. Ένα κομμάτι της ψυχής συγκλονίζεται ενώ την ίδια στιγμή ένα άλλο ανοίγεται σε μια ευρύτερη αντίληψη των πραγμάτων. Η τρέλα, βάραθρο και μεταιχμιακό σημείο στην πορεία της ζωής ενός ατόμου βρίσκει διεξόδους φωτός όπως τα χρώματα του ουρανού μετά την καταιγίδα.

«Η απόγνωση, το σθένος, η αγάπη, η απελπισμένη και άκρατη συμφορά μοιάζουν με σύννεφα που διασχίζουν ένα – ένα το μυαλό μου, μέχρι που η σκηνή θολώνει από δάκρυα, και το εξαντλημένο πνεύμα μου με παραδίδει στην πρόσκαιρη ξεκούραση».

Περί Τρέλας, Μαίρη Σέλλεϋ, σελ. 107-108, μτφρ. Λαμπριάνα Οικονόμου

Η ψυχική υγεία της Σέλλεϋ ήταν κλονισμένη από τον θάνατο του συζύγου της και τους θανάτους των παιδιών της. Η τρέλα σε εκείνη ήρθε έπειτα από τις φοβερές απώλειες που της συνέβησαν. Η λογοτεχνική της πένα αποτυπώνει την απελπισία της ψυχής της με τρόπο μοναδικό. Η αυτοκυριαρχία είναι κάτι που με φοβερό αγώνα προσπαθεί να κρατήσει μιας και που το έρεβος που την τραβά μοιάζει με άβυσσο. Διαβάζοντας τις επιστολές της την ακολουθούμε στην παρακαμπτήρια οδό της τρέλας που ανοίχτηκε μπροστά της.

«Αφού με ανακάλυψες, δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο να με βρεις: το δύσκολο, τώρα, είναι να με χάσεις…»

Ο Εσταυρωμένος

Περί Τρέλας, Φρήντριχ Νίτσε, σελ. 63, μτφρ. Μιχάλης Παπαντωνόπουλος

Ένα από τα λαμπρότερα μυαλά της ανθρωπότητας, ο Φρειδερίκος Νίτσε διαγνώστηκε με παραλυτική ψυχική διαταραχή το 1890. Η πνευματική του κατάρρευση τον οδήγησε σε ένα αλλού άνευ επιστροφής. Το πανίσχυρο αυτό μυαλό κατέρρευσε κι εμείς ακόμα αναρωτιόμαστε μα πώς είναι δυνατόν;  Η ανάγνωση των γραπτών του Νίτσε μέσα στην παραφροσύνη αποκαλύπτει το μέγεθος μιας μοναδικής προσωπικότητας που δεν μπορεί παρά να προκαλεί ακόμα και μέσα στην τρέλα.

Το βιβλίο Περί Τρέλας αποτελεί ένα μοναδικό τεκμήριο αλήθειας των μεγάλων μορφών της γραφής και της σκέψης. Η τρέλα αποτελεί πάντα ένα αγωνιώδες ερώτημα γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη. Και μέσα της όμως, μπορούμε να βρούμε διαμάντια στοχασμού. Να ένα παράδοξο της ζωής, η τρέλα ως αφορμή για σκέψη. Η μετάφραση των κειμένων είναι ευθύβολη χωρίς να χάνει την ποιητικότητα της επικίνδυνης και άγριας σκέψης. Τα εύσημα στους μεταφραστές Λαμπριάνα Οικονόμου και Μιχάλη Παπαντωνόπουλο για την ωραία αυτή έκδοση.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top