Fractal

Ποίηση: “Περί γέλωτος”

Του Κωνσταντίνου Μοναστήρα // *

 

 

 

ΠΕΡΙ ΓΕΛΩΤΟΣ

 

Α.

Τότε

ήταν που το άκουσα

για πρώτη φορά

να ξεψυχάει

τιμωρημένο

έξω απ’ την τάξη

για παραβίαση

ταξικής ησυχίας

όπως μου είπε

με τη σβησμένη του λαλιά

Βέβαια ήτανε μικρό

δεν του έπρεπε

έτσι να συμπεριφέρεται.

Περίμενε, του είπα,

Περίμενε να μεγαλώσεις

να στεριώσεις σ’ ένα στόμα

κι ύστερα αφού μάθεις

να ακούγεσαι καλά

-ως μαθαίνουν στα σχολεία-

ν’ ακουστείς…

σε μια ταινία βουβή,

στην κηδεία ενός γέρου χορτασμένου

-αντί για κλάμα-,

σε έναν χορό μεθυσμένο

και κει θα φανείς χρήσιμο.

Αλλά πρώτα να σοβαρέψεις

μικρό μου γέλιο.

 

Β.

Δύσκολες μέρες

η μάνα χάλαγε

τα γέλια μας

που τα μάζευε

απ’ τα μικρά μας χρόνια

Σε εμάς θα τα ‘δινε

ήθελε

σα μεγαλώναμε

τότε που το γέλιο σπανίζει

Τα βράδια ξαγρυπνούσαμε

ψάχναμε τα γέλια

στα άλικα βελούδινα πουγκιά

που τα ‘χαν μέσα κρατημένα.

Ανησυχούσε η μάνα

μην τα βρούμε

και τα χαλάσουμε

για το τίποτα.

 

 

* Ο Κωνσταντίνος Μοναστήρας είναι άνθρωπος με δυνατότητες και αδυναμίες. Λατρεύει τις μικρές ώρες και απεχθάνεται τις μεγάλες. Η μια πλευρά του προσώπου του είναι βουνίσια, η άλλη θαλασσινή. Πέρσι εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του (Ηλιοτριβείο-εκδόσεις Libron).

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top