Πέντε ποιήματα
Της Μαίρης Πέστροβα //
Στείρα μέρα
Ξημερώνει
Άλλη μια μέρα στείρα
Λέω
Άλλη μια μέρα
Χωρίς γεννήσεις
Μα μέχρι το βράδυ
Αλήθεια, πώς πέφτω έξω,
Πάλι στα πόδια σου
Θα κυλιστώ
Εγκυμονούσα
Τις αγωνίες μου.
Δάχτυλα
Δάχτυλα
χαραγμένα
απ’ το μαχαίρι
άγρια
απ’ το νερό
δύσοσμα
απ’ το κρεμμύδι.
Δάχτυλα
άβαφα
απεριποίητα.
Δάχτυλα
απλά.
Δάχτυλα
υπέρτατης αίσθησης
μνήμη αφής.
Το χρέος
Ξέρεις τι έπαθα εχθές;
Με ξέχασα…
Ρωτούσα
από δω
κι από κει
«σας παρακαλώ..
βοηθήστε με!»
δεν ξέρω ποιά είμαι
μόνο ότι περπατώ
ξυπόλητη
σε δρόμους αγκαθωτούς
αυτό το θυμάμαι
ή μάλλον
το ‘χω καταλάβει
από τις ματωμένες
πατούσες μου
έτσι ξαφνικά
έχασα την μνήμη μου
-απίστευτο δεν είναι;-
έπειτα το χέρι μου
βρήκε στην τσέπη
το χέρι σου
γνώρισα τα δάχτυλα
τόσο που χάρηκα
«πέτα το!»
Μου ‘πε μια φωνή
«θάνατος είναι»
και τότε θυμήθηκα
ποιά ήμουν
αυτή
που πάσχιζε
να φωτίσει
το σκοτάδι
τι άθλος αλήθεια
θα ‘τανε
εγώ η αμνήμων
να θυμηθώ
το χρέος μου._
Προκρούστιες μέρες
Προκρούστιες μέρες
μ’ έναν θλιμμένο ήλιο
κρυμμένο
πίσω απ’ την σκόνη
των παραθυρόφυλλων
τ’ ουρανού
μέλη παντού
-τα μέλη μου-
περίσσευαν
μου ‘πανε
στενάχωρες φωνές
και ‘γώ τις μίσησα
σας εμπιστεύτηκα
ούρλιαξα
άμα τη γενέσει
μα σεις
με ξεριζώσατε.
Ξυπόλητο πορτοκαλί
Ξυπόλητο ήταν το δειλινό
και πορτοκαλί
από ποιου ηφαιστείου έκρηξη
το ‘σκασε τόση λάβα Κύριε
και τρύπησε τα σπλάχνα σου
κατρακύλησε έως κάτω
τρύπησε και μένα
ξεγελάστηκα βλέπεις
πήρα το πανέρι
να τα μαζέψω
να τα τρώω κρυφά
-τόσα πορτοκάλια
πού βρέθηκαν αλήθεια-
μα πύρωσαν τα χέρια μου, Κύριε,
έτσι τα βούτηξα στη θάλασσα.
Από τότε, φοβήθηκα τα χρώματα
και έμεινα να τα κοιτώ από μακριά.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ Κωνσταντίνος Μπούρας, τεμνόμενος, αποκαλυπτόμενος
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Ναι, πίσω από κάθε μεγάλο ποιητή /καλλιτέχνη υπάρχει ένα μεγάλο τραύμα, μια χαίνουσα πληγή που ανθίζει ηλιοτρόπια. Δείτε την Callas, την Ουμ Κουλσούμ, την Edith Piaf, την Cesaria Evora, την θλιμμένη εκείνη ψυχή
Περισσότερα -
Mετάφραση: “Il dolore”, Irma Kurti
Mετάφραση: Σοφία Σκλείδα // * IL DOLORE Ho chiuso il dolore dentro le mura di casa e sono partita per un viaggio. Ho superato sentieri e confini con una valigia fatiscente in mano. Ho ammirato paesaggi
Περισσότερα -
Παναγιώτης Γκιόκας: ολόκληρη ζωή, γελοιογραφώντας την καθημερινότητά μας
Γράφει ο Γιάννης Πλαχούρης // * Ο γελοιογράφος Παναγιώτης Γκιόκας ανήκει στην κατηγορία των δημιουργών που καταφέρνει με τα σκίτσα του, κρίνοντας την καθημερινότητά μας, να την μετουσιώνει και να την μεταπλάθει ποιοτικά. Στην πραγματικότητα ανυψώνει την γραπτή είδηση
Περισσότερα -
Είναι δυνατόν να υπάρχει Παράδεισος χωρίς δημιουργικότητα και ενεργή συμμετοχή;
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // Ελένη Καραγιάννη «Δικαίωμα στον Παράδεισο», Εκδόσεις Αρμός 2022, σελ. 279 Παράδεισος είναι οι άνθρωποι. Με την προϋπόθεση ότι αποδεχόμαστε την φθορά και την ανθρώπινη απώλεια. Με την προϋπόθεση ότι παραιτούμαστε από την φαντασίωση
Περισσότερα -
☆ Διαβάζοντας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Μια ανασκοπική διαδρομή στο πόλεμο που γέννησε τον μοντέρνο κόσμο
Θανάσης Τριαρίδης: Διαβάζοντας τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – Μια ανασκοπική διαδρομή στο πόλεμο που γέννησε τον μοντέρνο κόσμο (οχτώ τρίωρα σεμινάρια — 05 * 07 * 12 * 14 * 19 * 21 * 26 * 28 Απριλίου 2022)
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ένα κλωνάρι άγριας γαζίας”
Της Ευσταθίας Αφράτη // * * H Ευσταθία Αφράτη ζει στη Χαλκίδα και είναι μαθήτρια Β΄ Λυκείου. Είναι κάτοχος αποφοιτηρίου αρμονίου και συμμετέχει σε μουσικές και χορευτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις σε σχολικά πλαίσια. Ασχολείται με την ποίηση και τη συγγραφή.
Περισσότερα -
Διήγημα: «Μια συνήθεια νέα»
Γράφει ο Άγγελος Ποθουλάκης // * Ο Γιάννης ήτανε αυτό που λέμε ένας «άνθρωπος καλός». Ήσυχος, τόνων χαμηλών, ευχάριστος στην παρέα του κι ακροατής από τους λίγους. Τα τι και τα πώς της ζωής του θα τ’
Περισσότερα
