Fractal

Πέντε ποιήματα

Του Λευτέρη Τσώνη // *

 

 

f14

 

 

Οι ανελέητοι της νύχτας

 

Γάβγιζαν, γάβγιζαν, γάβγιζαν

τόσο που θύμιζαν,

μετενσάρκωση φανατικών οπαδών.

 

Γάβγιζαν, γάβγιζαν, γάβγιζαν

όλη νύχτα,

γάβγιζαν στο σκοτάδι, στον λύκο

στον βοσκό, σε ό,τι αγαπούσαν…

 

 

 

 

Κόκκινο

 

Απ’ το τοπίο μας,

το μόνο που δεν θυμάμαι είναι

το λουλούδι που φορούσες.

Σκόρπιζε παντού τ’ άρωμα της λιτανείας.

Αυτό το θυμάμαι, και τα πέταλά του ήταν άτυχα,

κι αυτό το θυμάμαι!

 

Προσπαθούσα να σου πω, λέει,

πως είχα πεθάνει.

 

Ή μάλλον όχι!

Ήταν κόκκινο…

 

 

 

Ανατολικό

 

 

Με την πλάτη στο ανατολικό παράθυρο

στέκεσαι

με κοιτάς με τα ειλικρινή χέρια

πίσω απ’ τον κόσμο.

 

 

Μπαίνει αέρας πολύς,

μπαίνει κι υφαίνει κρύσταλλα στο μπούστο των μαλλιών σου.

Εσύ τα κοιτάς,

τα χαϊδεύεις

σαν να ήτανε παιδιά σου.

 

 

 

 

Η καρδιά φαντάζεται

 

Η καρδιά φαντάζεται ότι το σώμα δεν πράττει.

Μουσκεύει τις ακτές των αισθήσεών σου

φτιάχνει με ψωμί λακκάκια,

ζυμωμένα με όλα τα «επιτέλους»,

μ’ όλες τις πτήσεις που το κορμί σου κατέχει.

 

Ελαφρύς, χωρίς κανένα συμπέρασμα

δοκιμάζω της γύμνιας μου το έναστρο πρωινό.

 

Καλοί καιροί!

Ριζώστε στον πόθο τούτο!

Κτίστε των χιλιάδων «ναι» τα σπίτια,

στεφανώστε με, με του αετού την πολύτιμη θέα.

Στην πιο ανεπαίσθητη στιγμή ακουμπήστε με,

να μεγαλώνω εκεί

για πάντα.

 

 

 

ΣΚΗΝΗ 5η

Προσπαθεί να γίνει νωρίς το πρωί.

Τίποτα το σταθερό.

Είσαι γυμνή,

όλη την ώρα αλλάζεις.

(Ξέρω πως) δεν κοιμάσαι.

Κοιτάζω έξω, είσαι εκεί.

Ξαπλώνω.

Δεν σε χάνω.

Μηδέν.

Δεν σε χάνω, παραπατώ κρυφά.

«Σχεδόν» απλά μετακινήθηκα.

 

 

 

 

 * Ο Λευτέρης Τσώνης γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1984 στην Αθήνα. Έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με την μουσική και την δραματοθεραπεία. Ζεί και εργάζεται στην Αθήνα.

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top