Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η πολυπόθητη ενηλικίωση και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση της πανσιόν Εύα, μολυσμένη απ’ το φασισμό και το ξέσπασμα του μεγάλου πολέμου
07/09/2016, 11:08 πμ

Η πολυπόθητη ενηλικίωση και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση της πανσιόν Εύα, μολυσμένη απ’ το φασισμό και το ξέσπασμα του μεγάλου πολέμου

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

Αντρέα Καμιλλέρι, “Πανσιόν Εύα”. Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού. Εκδόσεις Πατάκη, 2006

 

eva_1

 

Το καλοκαίρι του 1943, οι ιταλικές εφημερίδες είχαν δημοσιεύσει μια αγόρευση του Μουσολίνι προς το διευθυντήριο του φασιστικού κόμματος, η οποία μεταξύ των άλλων έλεγε: ‘…. αν ο εχθρός αποβιβασθεί στην Ιταλία, θα εξοντωθεί έως τον τελευταίο άντρα στη γραμμή της άμμου, εκεί όπου τελειώνει η θάλασσα και αρχίζει η ξηρά. Αν καταλάβει μερικές σπιθαμές γης στην πατρίδα μας, θα βρίσκεται εκεί σε θέση οριζόντια και όχι κάθετη, και για πάντα…’. Διοικητής της 6ης στρατιάς και στρατιωτικός διοικητής της Σικελίας, ήταν στη συγκεκριμένη περίοδο ο στρατηγός Αλφρέντο Γκουτζόνι, ο οποίος είχε και την τεράστια ευθύνη της τήρησης του φλογερού εκείνου λόγου του Ντούτσε.

 

Μια ιστορική γωνιά του Παλέρμο.

Μια ιστορική γωνιά του Παλέρμο.

 

Ο Ρεμόν Καρτιέ στο κλασσικό του έργο,   ‘Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου’ γράφει κάπου: ‘… η νοτιοανατολική ακτή της Σικελίας, είναι μια πεδιάδα που πλαταίνει ή στενεύει καθώς ο ορεινός εξώστης που ορθώνεται από πάνω της,  απομακρύνεται ή πλησιάζει προς τη θάλασσα… Τα λιμάνια είναι μέτρια και οι πόλεις μικρές…’. Οι συμμαχικές δυνάμεις πλησιάζοντας προς το φρούριο της Ευρώπης, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ήσυχες! Παρ’ όλα αυτά, η προσέγγιση στις ακτές της τη νύχτα της 9ης   προς 10ης Ιουλίου, δεν συναντά ιδιαίτερη αντίσταση. Φρόντισαν γι’ αυτό οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν μερικές μέρες που τους στέρησαν λίγο από το ηθικό που τους είχε απομείνει. Στις 15 Ιουλίου ολόκληρη η παραλιακή γραμμή βρίσκεται στα χέρια των συμμάχων, από το Εμπέντοκλε (πατρίδα του Αντρέα Καμιλλέρι) έως την Αουγκούστα. Το 1943, όταν έλαβαν χώρα τα παραπάνω γεγονότα, καθώς και όσα εξιστορούνται μέσα στο βιβλίο ετούτο του Αντρέα Καμιλλέρι, ο συγγραφέας, ήταν δεκαοκτώ μόλις ετών!

Στα ογδόντα του χρόνια, ο Καμιλλέρι έγραψε ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, που δεν είναι όμως αστυνομικό και περιπετειώδες στα πρότυπα που ουσιαστικά μας είχε συνηθίσει, με πρωταγωνιστή τον γνωστό  αστυνομικό επιθεωρητή Σάλβο Μονταλμπάνο. Βρισκόμαστε στη Σικελία στα τέλη της δεκαετίας του ’30, κι ο Νενέ  είναι ένα μικρό αγόρι που ζει δίπλα σε έναν οίκο ανοχής. Δεν ξέρει τι να κάνει για να περάσει την ώρα του, αλλά οι γυμνές γυναίκες, γενικώς,   είχαν ήδη προσελκύσει τόσο αυτόν όσο και τους φίλους του. Ο Νενέ βρίσκεται αρκετά συχνά με την εξαδέλφη του, Άντζελα, και νοιώθει υπέροχα. Μεγαλώνοντας, και κάνοντας παρέα με τους δύο φίλους του στο γυμνάσιο, τον Τσίτσο και τον Γιακολίνο, συζητούν όλα τα κρίσιμα θέματα που έχουν να κάνουν με την σεξουαλική ενηλικίωση των νεαρών καθώς και με όλα τα πολυποίκιλα και δύστροπα προβλήματα που αφορούν τη δύσκολη ηλικία τους.

Αλλά σύντομα ο Μεγάλος Πόλεμος έρχεται και στη Σικελία! Οι αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια της Πανσιόν με τους πελάτες και την ιδιοκτήτρια Φλώρα, θα περιπλέξουν κάπως  τα προβλήματα και τα διάφορα βάσανα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες σε μια χώρα που βρίσκεται μπλεγμένη σε πόλεμο, έχοντας ενώσει τη μοίρα τους με τους ναζί και τον Αδόλφο Χίτλερ.  Το βιβλίο θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει, αν φυσικά αφαιρέσει τις εναγώνιες σεξουαλικές αναζητήσεις των νεαρών που μεγαλώνουν, ως μια άλλη μορφή  ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο και πως αυτός βιωνόταν  ανάμεσα στους πολίτες του νησιού της Σικελίας. Αφήγηση γεμάτη φαντασία ανακατεμένη με την απαραίτητη δόση χιούμορ, αυτό το μυθιστόρημα του Καμιλλέρι είναι τόσο καλό και ελκυστικό όσο και τα γνωστά αστυνομικά του.

Έτσι λοιπόν ο Νενέ εντυπωσιάζεται από το περίεργο εκείνο κτίριο που  βρίσκεται κάπως απομονωμένο από τα άλλα, και  δίπλα στη θάλασσα όπου ξεφορτώνουν τα καράβια και κατεβαίνουν οι ταλαιπωρημένοι ναυτικοί. Είναι σχεδόν δέκα χρονών όταν του είπαν οι φίλοι του και έμαθε ότι εκεί πηγαίνουν οι μεγάλοι άντρες να δουν μερικές γυμνές γυναίκες! Ο Αντρέα Καμιλλέρι που γεννήθηκε το 1925 στη  Σικελία,  μας μεταφέρει νοερά στο νησί του κατά τη στιγμή της κατάληψης της εξουσίας από τους φασίστες. Ακολουθούμε το μονοπάτι του Νενέ,  την πρώτη του αγάπη, την ανακάλυψη του γυναικείου σώματος με την έντονα αισθησιακή και αυθάδη στα μάτια του εξαδέλφη του,  Άντζελα, μέχρις ότου επιτέλους βρει  την ευκαιρία να διασχίσει τελικά το κατώφλι της πανσιόν  Εύα για να φάει αρχικά και να πάρει ένα μικρό διαβατήριο για τον κόσμο των αρσενικών στη συνέχεια.

 

Η πατρίδα του Αντρέα Καμιλλέρι στις μέρες μας.

Η πατρίδα του Αντρέα Καμιλλέρι στις μέρες μας.

 

Ο Νενέ βεβαίως από την ηλικία των  δώδεκα ετών  αρχίζει να καταλαβαίνει και να αισθάνεται ότι η Πανσιόν Εύα είναι κάτι διαφορετικό από αυτά τα μέρη που συνήθως διαμένουν οι ξένοι επισκέπτες στην πόλη του, τη Βιγκάτα, ένα μέρος που θα το κατέτασσε, αισθητικά και λειτουργικά, κάπου μεταξύ των πανδοχείων και των ξενοδοχείων. Η ξαδέλφη του, Άντζελα, θα αποδειχτεί τελικά το όχημα που θα τον οδηγήσει στο δρόμο για την ανακάλυψη του σεξ, ειδικά σε ένα παιχνίδι μεταξύ γιατρού και ασθενούς όπου ο ένας είναι γυμνός κι ο άλλος εξετάζει όσο και όπως μπορεί τον άλλο. Αλλά θα είναι πάλι εκείνη που τον κάνει να καταλάβει  επιτέλους τι είναι εκείνο το άγνωστο  που λαμβάνει χώρα μέσα  στην πανσιόν Εύα. Η ιστορία του Νενέ   είναι συνυφασμένη με εκείνη του Τσίτσο και του Γιακολίνο, που περνούν τα χρόνια τους παρακολουθώντας το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την απόβαση και εισβολή των συμμαχικών δυνάμεων το καλοκαίρι του 1943. Ο Νενέ, ειδικότερα, είναι γοητευμένος από τις ιστορίες που του αφηγούνται οι νεαρές και όμορφες πόρνες, και είναι πεπεισμένος ότι αυτές οι ιστορίες θα τον κάνουν να καταλάβει κάτι περισσότερο, για το πώς συγκεκριμένα είναι φτιαγμένος και πως λειτουργεί  τελικά αυτός ο κόσμος και αυτή η ζωή. Οι νεαρές γυναίκες λένε παράξενες και απίστευτες ιστορίες οι οποίες εξάπτουν τη φαντασία των νεαρών αγοριών. Κάποιες από αυτές έχουν σαφείς πολιτικές αιχμές και υπαινιγμούς, ενώ μερικές άλλες εμπλέκουν τοπικές και θρησκευτικές παραδόσεις, καθώς και ιδιωματισμούς  της Σικελίας στους διαλόγους και αφηγήσεις που εμφιλοχωρούν στο κείμενο.

Το ενδιαφέρον όμως έγκειται και στην αρχική προσέγγιση της πανσιόν από μέρους του συγγραφέα. Η εικόνα που θέλει να παρουσιάσει ο  Αντρέα Καμιλλέρι στα μάτια των μικρών μαθητών, είναι ότι δεν βλέπουν το πορνείο ως ένα μέρος  αποκλειστικά διασκέδασης και αχαλίνωτης ακολασίας, αλλά ως κοινωνικό μικρόκοσμο με τις δικές του φυσικά ιδιαιτερότητες.   Ένας μικρόκοσμος με τους δικούς του κανόνες και τις τελετουργίες του. Ένας κόσμος όπου οι πόρνες είναι πάνω απ’ όλα γυναίκες, με τις δικές τους προσωπικές επιθυμίες, όπως για παράδειγμα να τραφούν, να παρατηρήσουν, να ακούσουν,  και να συμπεριφερθούν όταν και όπως το επιβάλλουν οι ειδικές περιστάσεις και μάλιστα αρκετές φορές  με  τη δέουσα σεμνότητα.

Το μυθιστόρημα ‘Πανσιόν Εύα’ του Αντρέα Καμιλλέρι (1925- ), δημοσιεύτηκε στην Ιταλία το έτος 2006. Ο συγγραφέας  προειδοποιεί σε μια δήλωση που τοποθετείται στο τέλος του μυθιστορήματος: ‘… Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι αυτοβιογραφικό, έστω κι αν δάνεισα στον πρωταγωνιστή μου το υποκοριστικό με το οποίο με φώναζαν οι συγγενείς και  οι φίλοι μου. Το κείμενο είναι αυθεντικό, και η Πανσιόν Εύα υπήρξε πραγματικά, τα ονόματα και τα γεγονότα είναι φανταστικά… ’. Αλλά γιατί, άραγε,  ένας συγγραφέας, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, δεν μπορεί να είναι αυτοβιογραφικός; Ο συγγραφέας Καμιλλέρι φαίνεται ότι μας εξαπατά με την έννοια ότι τα συναισθήματα και τα πάθη που ζουν οι νέοι χαρακτήρες του  μυθιστορήματος βρίσκονται αναμφισβήτητα πολύ μακριά χρονικά από έναν ηλικιωμένο άντρα ογδόντα ετών,  αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να θυμηθεί και να φέρει στη μνήμη του τις εποχές και ανησυχίες της νεολαίας.  Ο Αντρέα Καμιλλέρι σε πολλά σημεία ακολουθεί μια πορεία κάπως παρεμφερή με εκείνη του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, όταν ο ήρωας του τελευταίου ο οποίος βρίσκεται στα τέλη της ζωής του προσπαθεί ‘στις πουτάνες της ζωής του’ να ζήσει σε μεγάλη ηλικία τη νεανική εμπειρία του σαρκικού έρωτα, μια  αντανάκλαση της απελπιστικά μακρινής νεανικής ζωής, μια ελεγεία στη γεμάτη του ζωή που πρόκειται να τελειώσει σχετικά σύντομα, και πάνω απ’ όλα, ένας μεγάλος στοχασμός και κυρίως αποχαιρετισμός !

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top