Fractal

Δύο ποιήματα: “Noσταλγία” & “Πελαγινή θλίψη”

Του Χρήστου Κεραμίδη // *

 

 

 

 

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

 

Κι ύστερα

τις πλώρες κοιτάξαμε των καραβιών

ακυβέρνητες να τις χτυπά η στεφάνη των κυμάτων.

Και κρύψαμε το δάκρυ στην άκρη των ματιών.

 

Γιατί ήμασταν άνθρωποι κι εμείς,

σκληροί από τη γέννα μας κι αδύναμοι.

 

Κι ήταν η παλάμη της πατρίδας που μας πέταξε,

σε τόπους ξένους κι αφιλόξενους,

που δεν είχανε χώμα και γραφή.

 

Και μείναμε μόνοι μας εκεί.

Στ’ αγκυροβόλια του πιο αργού θανάτου.

 

Από την ποιητική μου συλλογή, «Δρόμοι της βροχής»

 

 

 

ΠΕΛΑΓΙΝΗ ΘΛΙΨΗ

 

Υπάρχουν στιγμές

που δε διεκδικείς.

Ούτε και διεκδικείσαι.

Κι είναι γλυκιά του πελάγου

η θλίψη.

Κι η μοναξιά απέριττη.

Γαλάζιο κι απέραντο

ορμητήριο.

Ανάκτορο μιας ατέλειωτης σιωπής.

Το μόνο καταφύγιο της ψυχής σου.

 

 

 

* Ο Χρήστος Κεραμίδης γεννήθηκε στην Καβάλα από γονείς πρόσφυγες του Πόντου. Τελείωσε την Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης (Μικρό Πολυτεχνείο). Ποιήματά του είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Τους «Ταξιδευτές» (1995), το «Στα πέλαγα του ονείρου» (1996), τους «Δρόμους της βροχής» (1998), την «Τελευταία υπόσχεση» (2001) και «Ο Αύγουστος που περιμένω» (2016) . Οι δύο τελευταίες του ποιητικές συλλογές έχουν εκδοθεί στον Στοχαστή. Είναι παντρεμένος, έχω δύο παιδιά και ζει στην Καβάλα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top