Ποίημα: “Αζήτητα”
Του Παύλου Αβραμίδη //
Αζήτητα
Προσέχω πάντα με τι ταχύτητα πάω στα αζήτητα.
Υπάρχει μια γενική κατηγόρια.
Λες και νέα και παλιά γενιά είναι χώρια.
Φαίνεται η ποίηση είναι σταθμός του τραίνου
Ανακοίνωση σε όρια στενά κι εξυπηρετικά.
Πού θα πας, πού θα κατέβεις, πόση ώρα θα περιμένεις. Πόση ώρα περίμενες.
Ό, τι προσπάθειες και να κάνεις τους συντεχνίτες δεν τους φτάνεις.
Σ ευχαριστώ χρυσή μου, σ ευχαριστώ χρυσέ μου.
Έχουν ανταλλαγεί καμιά δεκαπενταριά Νόμπελ σε μια βάρδια διαδικτύου.
Πρέπει την κολακεία τους να την ξαρμυρίσεις για να τη φας.
Κι όλα ψεύτικα. Σαν τα πλαστικά πιάτα των εξοχικών στην Ανάφη, την Άνδρο και τη Τζια.
Ό, τι τους αρέσει, ειλικρινά λένε
Με γουρλωμένα μάτια. Με εξόφθαλμη επιταγή στον άδικο τον ξένο.
Τους αρέσουν τα αλεξίπτωτα επειδή δεν τους αρέσει να πέφτουν.
Και πώς να πέσουν όταν έχουν βάλει μέχρι τον ουρανό νεκρά ποιήματα.
Αν εγώ είχα σκαρφαλώσει βραδιάτικα στον τοίχο θα ‘μουνα κλέφτης.
Αν είχα τελειώσει με άλλου ποιητή το στίχο θα ‘μουνα ψεύτης και υποκριτής.
Όμως όταν πας συστημένος στη μάχη ή με μεγάλο στρατό
Δε θα ξημερώσει ποτέ ο ήλιος
Ιδίως αν τρέχει μες τη μέρα κατά μήκος σ αυτή τη μεσοράχη
Όταν ελλείπουν οι στιγμές απόγνωσης πάνω απ το χαρτί, τα έναντι της ιστορίας άγχη
Τι να τον κάνεις τον εχθρό
Να σου κρατάει το ζάρι;
Αλλά κανείς τους στο Poetry ή στο Paris Review εκτός των Μεγάλων
Δεν έχει δημοσιευτεί ούτε καν συνεντευξιαστεί
Ούτε σαν όνομα υπάρχει, ούτε σα νύξη μηδαμινή.
Κι είναι 50 χρονών άνθρωποι και βάλε
Μα είναι απασχολημένοι με τα blogs των φίλων τους
Και των ηθικών το μάτι βάλε βγάλε.
Σέρνουν του μέτριου και κενού τον χορό
Που βελτιώνεται μόνο από πεποίθηση
Όλο και δυνατότεροι με τα Ναι τους
Όπως περίπου λέει ο πεθαμένος ποιητής
Ούτε απ αυτό το δρόμο πας χαμένος.
Και δε λέω ότι είσαι άχρηστος.
Μόνο τυχαία καλός και πουλημένος.
Για τα ψώνια της ημέρας που έκαναν καθώς και που συνάντησαν
Και τα χιουμοριστικά ποιηματάκια των φίλων τους φυσικά
Που τάχα πρέπει να σωθούν, σαν αίγαγροι.
Άλλη ελπίδα δεν τους μένει για διάκριση.
Οι έλληνες του εξωτερικού και η ξένη αλληλογραφία.
Να πνίξουν τις πρωτότυπες ιδέες και τη θεματολογία.
Μα πώς να τους πάρει στα σοβαρά ο ξένος
Ο αναγνώστης που θα διαβάσει το βιβλίο τους Κυριακή πρωί
Μπροστά στα παγκάκια του καθεδρικού της Αμιέν
Όταν η αγαπημένη λέξη τους είναι το «τεριρέμ».
Που κανείς πια δεν ξέρει τι σημαίνει
Μόνο η Χάρις ή πως-τη-λένε Αλεξίου
(Ζώρζ Μπρασσάνς εσύ δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς,
εσύ δόξασες το στίχο και τη μελωδία
κι έπλενες τα χέρια σου δίπλα στον καμπινέ του στόμφου)
Ή ο τριαντάχρονος ή ο εικοσάχρονος
Που όταν γράφει ποιήματα με τις εκφράσεις τις ηλικίας του
δεν του αρέσει να μένει.
Θυρόφυλλα απροσάρμοστα
Δάκρυα προ καιρού χαμένα
Ίσως για μια πάστα που έπεσε στο καναπέ
Δειλία για τα περασμένα.
Και έχοντας το κεφάλι του υπόπτου στη γκιλοτίνα ανφάς
Αντιδρούν για της ελληνικής ευρυπρέπειας τις απολιμάρες
Αχ βρε ψευτοηθικέ και ψευτοαυστηρέ ακόμα γαργάρα
Από πρόβες με την αόρατη μπέρτα του βασιλιά που χεις να κάνεις αφού πας.
Τελικά ο καλύτερος είναι αυτός που έχει πάει τις πιο πολλές διακοπές
Βοηθάει, δε λέω, στη σύσφιξη του ανθρώπινης ουσίας για να μη χύνεται
Σε υπονόμους νυχτερινού ονείρου που η δίκαιη μοναξιά έχει πεταχτεί.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
20 Πράγματα που δεν ξέρατε για τις γλώσσες της Ευρώπης
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού // 20 Πράγματα που δεν ξέρατε για τις γλώσσες της Ευρώπης 1. Η πιο κοντινή στην αρχέγονη πρώτο- ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, που μιλιόταν πριν από 3.700 περίπου χρόνια στις περιοχές της σημερινής νότιας
Περισσότερα -
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος στο Εργαστήρι του συγγραφέα
“Amour fou” Anima Εκδοτική, 2018, 92 σελ. 37 ανεπίδοτες επιστολές γραμμένες από την ψυχική ανάγκη ενός άντρα να κατακτήσει και να κατακτηθεί, από το Αθώο Κόκκινο μιας αγάπης. Η αγάπη προσφέρει τη δυνατότητα για νέες ανακαλύψεις… για καινούριες
Περισσότερα -
Διήγημα: «Ανεξήγητες Εξαφανίσεις»
του Αλέξανδρου Κώτσια // * 1 Ο κύριος Αύγουστος Μίλλερ ήταν ένας έμπορος βιβλίων, κυρίως μεταχειρισμένων, και διατηρούσε το κατάστημά του στη διασταύρωση των οδών Ορεστιάδος και Απόλλωνος σε ένα προάστιο της πόλης. Με τα χρόνια ο
Περισσότερα -
Όταν γράφω, τότε τον ναυαγό μιμούμαι
Από τον Γιώργο Ρούσκα // * Προσέγγιση στην ποιητική συλλογή του Μανώλη Μπίστα “Μια σταλίτσα θάλασσα”, εκδόσεις Μπιλιέτο, 2018 Μια σταλίτσα θάλασσα. Γιατί όχι μια στάλα θάλασσα; Γιατί το υποκοριστικό, τη στιγμή που η λεγόμενη σύγχρονη ποίηση θεωρεί
Περισσότερα -
Τέσσερα ποιήματα
Του Χρήστου Κουκουσούρη // * Σ’ ΑΓΑΠΩ Μα ναι, σου είπα σ’ αγαπώ και δεν το ‘χες προσέξει, αφηρημένη κοίταζες του κόσμου την αυγή δυο συννεφάκια σκίαζαν την ακριβή μου λέξη νέφη πυκνά κι
Περισσότερα -
☆ Focus στην Υγεία: «Από αύριο κόβω το τσιγάρο»
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Πόσες φορές το υποσχεθήκατε στον εαυτό σας και πόσες φορές μείνατε μόνο στην υπόσχεση; Ωστόσο, κάθε φορά που λαχανιάζετε για να ανεβείτε μια σκάλα ή σας πιάνει ο «τσιγαρόβηχας», η σκέψη επιστρέφει. Όμως, πριν πάρετε
Περισσότερα -
☆ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Γιάννης Ευσταθιάδης «Μικρά πεζά», «Διηγήματα», εκδ. Μελάνι, 2 τόμοι, σελ. 584 και 638 Περιεχόμενα: Εκατό. Καθρέφτης. Πορσελάνη. Γραμμένα φιλιά. Με γεμάτο στόμα. «Πως ήταν, άραγε, ο πρώτος μου θηλασμός;
Περισσότερα
