Πασκάλ Μπρυκνέρ: Η επόμενη μέρα
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα //
“Για μας δεν υπάρχει επόμενη μέρα. Είναι η ίδια ακριβώς μέρα που συνεχίζεται αέναα εις το διηνεκές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Γαλλία βρίσκεται πλέον σε πόλεμο. Κι είναι ένας πόλεμος που θα κρατήσει χρόνια. Το ξέραμε από τον Ιανουάριο αυτό. Κι εγώ το ήξερα εδώ και πολύ καιρό. Βρισκόμαστε πια στο μέσο μιας σύγκρουσης και το κακό είναι ότι πρόκειται για ασύμμετρο πόλεμο γιατί το πλεονέκτημα του τρομοκράτη είναι πως δρα και κινείται εν κρυπτώ. Μπορεί πλέον να είναι ο γείτονάς σας, ο ζητιάνος στο δρόμο που σας ζητά χρήματα, μπορεί ακόμα να είναι και μεταμφιεσμένος ένας φοιτητής. Είναι ο κύριος όλος-ο-κόσμος. Δεν είναι ένας στρατιώτης ντυμένος με μια στολή”.
Τρία χρόνια μετά την τελευταία του επίσκεψη στην Αθήνα και λίγα εικοσιτετράωρα μετά από τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι, ο αγαπημένος της νιότης μας για “Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα” και την “Ερωτική αναρχία, ο Γάλλος φιλόσοφος, δοκιμιογράφος και συγγραφέας Πασκάλ Μπρυκνέρ ήρθε στη χώρα μας. Για μια ανοιχτή συζήτηση με τον Γιώργο Αρχιμανδρίτη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Η επίσκεψή του συμπίπτει με την έκδοση του αυτοβιογραφικού βιβλίου “Ένας καλός γιος” (εκδ. Πατάκη) όπου ο Μπρυκνέρ αποδέχεται την σκληρή, ναζιστική σχεδόν φύση του ρατσιστή πατέρα για τον οποίο παρακαλούσε γονατιστός στο σανατόριο όπου σε ηλικία 10 χρονών ήταν κλεισμένος“Θεέ μου, αφήνω την επιλογή του ατυχήματος σ’ σένα. Κάνε να σκοτωθεί ο πατέρας μου”. Αναγνωρίζοντας, ωστόσο, και χαρίζοντας συμπόνοια κι έλεος στο τέλος- το ότι σ’ εκείνον χρωστά όλο το έργο του, μυθιστορηματικό και φιλοσοφικό.
Αιρετικός, “εβραίος” χωρίς να είναι εβραίος, επαναστατημένος μονίμως έκανε τον Έρωτα, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Δημοκρατία κεντρικό άξονα όλης του της δουλειάς. Εξάλλου “Οι δημιουργικές δυνάμεις σπεύδουν ολοταχώς όποτε η ψυχή απειλείται”, επικαλείται τον Ίνγκμαρ Μπέρκμαν στο μότο του.
Νεανικός, ελαφρώς μελαγχολικός, απόλυτα διαθέσιμος σε όλες τις ερωτήσεις, πηγαινοέρχεται απ’ τις σελίδες του στην πραγματικότητα, άλλωστε όλα είναι πραγματικότητα και ο πυρήνας της οικογένειας ένα μικροσύμπαν πατρίδας.
“Μας σκοτώνουν μόνο και μόνο επειδή υπάρχουμε”, θα ξεκινήσει τονίζοντας την αναγκαιότητα της Ενωμένης Ευρώπης διαχωρίζοντας το τρομοκρατικό χτύπημα στο Charlie Hebdo από το τελευταίο μεγάλο: “Η Γαλλία, το Παρίσι, ζει σε έναν μόνιμο τρόμο. Ξέραμε ότι το “Charlie Ηebdo” ήταν μόνο η αρχή. Όλοι περιμέναμε το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ας πούμε με το Charlie προσεβλήθησαν και χτύπησαν. Τώρα όμως και μόνο το ότι υπάρχουμε και είμαστε διαφορετικοί, αποτελεί για τους τρομοκράτες προσβολή”.
“Θέλουν να τιμωρήσουν αυτούς που ακούν μουσική, που πηγαίνουν στο εστιατόριο, που καπνίζουν, γιατί πιστεύουν ότι κάνουν κάτι παράνομο”, θα πει για τους τρομοκράτες: “Αυτοί οι καμικάζει που αιματοκύλισαν το Παρίσι είπαν στα θύματά τους: Κοιτάξτε μας. Γι’ αυτούς το να σκοτώνεις αλλά και να πεθαίνεις είναι το ίδιο πράγμα” υποστηρίζει αναφερόμενος στο νεαρό της ηλικίας: “Μια νεολαία που θέλει να αξιοποιήσει τη ζωή βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νεολαία που θέλει να σπείρει το θάνατο, που θέλει να καταστρέψει τον πολιτισμό μας”, επιμένοντας ότι η θρησκεία στο Ισλάμ εισβάλει στη νοοτροπία των παιδιών από ηλικία μικρή “και είναι ικανή να στρέψει τα παιδιά ακόμα και εναντίον των γονέων”.
Για όλα θα μιλήσει. Για την ευτυχία: “Νομίζω πως οι Γάλλοι δεν είμαστε ευτυχισμένοι, όχι. Οι νέοι μεταναστεύουν σε Αγγλία, Γερμανία και ΗΠΑ, οι μεγαλύτεροι είναι ανασφαλείς, υπάρχει φόβος για το μέλλον, για το παρόν, για όλα”.
Για την κρίση, αν και νομίζει “ότι μάλλον εμείς θα πρέπει να απαντήσουμε ως Έλληνες”: “Βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενιά νέων ανθρώπων που είναι αναγκασμένοι να ζουν υπό το βάρος μιας οικονομικής κρίσης. Θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να αδράξει την ευκαιρία και να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, την τακτοποίηση των δημοσιονομικών, το τέλος της διαφθοράς και της διαπλοκής και σίγουρα την επανεκκίνηση της επιχειρηματικότητας, ώστε η χώρα να επανέλθει σε ρυθμούς κανονικότητας και ανάπτυξης”.
Για το φαινόμενο να φεύγουν οι νέοι: “Το αντιμετωπίζουμε κι εμείς στη Γαλλία. Οι πιο έξυπνοι Γάλλοι, τα πιο σπουδαία μυαλά φεύγουν για τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, τη Σαγκάη, τη Σιγκαπούρη… Αλλά, εγκαταλείπουν τη Γαλλία. Επομένως, είναι πολύ σημαντικά για εσάς τους Έλληνες να κινητοποιήσετε εκ νέου αυτή την ενέργεια και την καινοτομία των νέων ανθρώπων”.
“Η έξοδος από την κρίση, δεν είναι εύκολη, δεν θα πρέπει κανείς τρέφει αυταπάτες ως προς αυτό, αλλά είναι ο μόνος δρόμος. Η παρούσα κατάσταση μπορεί να ευνοήσει την Ελλάδα. Δείτε χαρακτηριστικά: τον Ιούνιο οι Γερμανοί ήθελαν να πετάξουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ, η Γαλλία, μεταξύ άλλων χωρών, αντιστάθηκε απέναντι σε μια τέτοια προοπτική και αμέσως μετά η χώρα σας βρέθηκε αντιμέτωπη με τις μαζικές ροές των προσφύγων. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα μπορεί να διαπραγματευθεί για ορισμένες συνθήκες πιο εύκολες ως προς το οικονομικό της πρόγραμμα, με αντάλλαγμα την εισδοχή Σύρων προσφύγων στη χώρα. Αυτό είναι προφανές: μιλάμε για μια τακτική δούναι και λαβείν”, υποστηρίζει.
Και όσον αφορά το χρέος: “Για μένα θα πρέπει να υπάρξει διαγραφή και ακύρωση μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους. Το έχω επισημάνει εδώ και τρία χρόνια κι άλλωστε δεν είναι μόνον η Ελλάδα που αντιμετωπίζει κρίση χρέους. Είναι και η Γαλλία και οι ΗΠΑ που έχουν τεράστια χρέη. Επομένως, είναι ένα διπλωματικό παιχνίδι που θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο, όμως το σημαντικότερο για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Πρέπει να συμβάλλουν όλοι ανεξαιρέτως, οι πλούσιοι, ακόμη και η Εκκλησία και οι Ένοπλες Δυνάμεις, κι όχι μόνον οι οικονομικά αδύναμοι, ώστε να επανέλθει η οικονομία”.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δύο ποιήματα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΣΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΟ ΧΕΡΙ Σου κράτησα το χέρι την πρώτη νύχτα Τότε που ολόφωτος γεννιόσουν μέσα στη φάτνη της λύτρωσής μας Ορκίστηκα να μην το αφήσω ποτέ, ούτε μια στιγμή Μα τώρα απομακρύνομαι
Περισσότερα -
“Chameleon” – Σασπένς και πολλές ανατροπές ξετυλίγονται στο Studio Μαυρομιχάλη.
Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου // * Η ομάδα Three μετά από την επιτυχημένη πορεία της στο θέατρο Παραμυθίας με το έργο: «Με τα μάτια κλειστά σε βλέπω» (2016) επιστρέφει ανανεωμένη στο Studio Μαυρομιχάλη με το αστυνομικό έργο “Chameleon“.
Περισσότερα -
Μια διεισδυτική ματιά στην Πελοπόννησο του 1935
Γράφει η Αθανασία Τσιοτινού // * Σπύρος Πετρουλάκης «Η κληρονομιά», εκδ. Μίνωας Η πρώτη επαφή μου με το Σπύρο Πετρουλάκη έγινε με το «Τελευταίο Δαχτυλίδι», η δεύτερη με την «Αμαλία», η τρίτη με το «Σασμό» και
Περισσότερα -
To ποίημα της εβδομάδας | Ελένη Ν. Γαλάνη, «More sweetly play the dance»
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη-Αυγούστη // Ελένη Ν. Γαλάνη, «More sweetly play the dance» Μεγαλώνει η νύχτα, οι σκιές κι αυτές ενηλικιώνονται κι είναι αφορμή για γιορτή όταν το καρουζέλ ανάβει τα φώτα του (κι ας είναι ψεύτικοι
Περισσότερα -
Μια γενιά ρομαντικών ποιητών
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // «Ανθολογία Ρομαντικών ποιητών», Ανθολόγηση: Μαρία Σχοινά, Μετάφραση: Λένα Καλέργη, Ευτυχία Παπανγιώτου, εκδ. Κέδρος, σελ. 256 Μια πολύ ιδιαίτερη έκδοση ιδιαίτερης σημασίας είναι το Η ανθολογία ρομαντικών ποιητών από τις εκδόσεις Κέδρος.
Περισσότερα -
✔ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Νέες εκδόσεις
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: “Η λεσβία” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, εκδ. Κέδρος, σελ. 216 Η Βιβή είναι το παν για τη Μελίνα ώρες ώρες. Τις πιο πολλές, εδώ που τα λέμε. Τρομερή ανάσα ζωής, απόλυτη φιλία,
Περισσότερα -
Ξαναγράφοντας τη ζωή
Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης // Ηρώ Τσαρνά: «Αναχάραξη», Εκδόσεις Νίκας Η Ηρώ Τσαρνά είναι μια σιωπηλή εργάτρια της λογοτεχνίας με μεγάλη προσφορά εδώ και πολλά χρόνια. Με σημαντικές σπουδές και μόρφωση, έχει παρουσιάσει αξιοπρόσεκτα ποιήματα, μεταφράσεις
Περισσότερα
